Οι σημαντικότεροι αρχαίοι Έλληνες Μαθηματικοί

Ο Θαλής (περ. 624-546 π.Χ.)

624 BCE

Ο Θαλής χρησιμοποιούσε γεωμετρία για την επίλυση προβλημάτων όπως ο υπολογισμός του ύψους των πυραμίδων και την απόσταση των πλοίων από την ακτή. Σε αυτόν αποδίδεται η πρώτη χρήση παραγωγικού συλλογισμού που εφαρμόζεται στη γεωμετρία, το οποίο απορρέει από τα τέσσερα θεωρήματα που υποστηρίζεται ότι απέδειξε ο ίδιος. Ως αποτέλεσμα, έχει αναγνωριστεί ως ο πρώτος αληθινός μαθηματικός αλλά και ο πρώτος γνωστός άνθρωπος στον οποίο έχει αποδοθεί μια μαθηματική ανακάλυψη.

Οι σημαντικότεροι αρχαίοι Έλληνες Μαθηματικοί

Period: 624 BCE to 400

Τα Ελληνικά μαθηματικά παραπέμπουν στην περίοδο από την εποχή του Θαλή του Μιλήσιου (~ 600 π.Χ.) μέχρι το κλείσιμο της Ακαδημίας των Αθηνών, το 529 μ.Χ.. Οι Έλληνες μαθηματικοί ζούσαν σε πόλεις που εξαπλώθηκαν σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο, από την Ιταλία έως τη Βόρεια Αφρική.
Οι Έλληνες Μαθηματικοί έκαναν χρήση του επαγωγικού συλλογισμού, χρησιμοποιώντας τη λογική στην μαθηματική απόδειξη για να εξάγουν συμπεράσματα από τους ορισμούς και τα αξιώματα.

Πυθαγόρας (περ. 580 π.Χ. - 496 π.Χ.)

580 BCE

Ο Πυθαγόρας ίδρυσε την Πυθαγόρεια Σχολή, η οποία υποστήριζε ότι τα μαθηματικά κυβερνούν το σύμπαν και σύνθημα της ήταν "Το παν είναι αριθμός". Ήταν οι Πυθαγόρειοι που επινόησαν τον όρο ¨μαθηματικά" και εκείνοι που ξεκίνησαν τη μελέτη των μαθηματικών. Στον Πυθαγόρα και στους μαθητές του αποδίδεται η πρώτη απόδειξη του Πυθαγορείου θεωρήματος, όπως και η απόδειξη της ύπαρξης των άρρητων αριθμών.

Ο Πλάτων (428 π.Χ. - 348 π.Χ.)

428 BCE

Ο Πλάτων (428 π.Χ. - 348 π.Χ.) παίζει σημαντικό ρόλο στην ιστορία των μαθηματικών κυρίως γιατί ενέπνεε και διεύθυνε τους υπόλοιπους. Η Ακαδημία του Πλάτωνα στην Αθήνα, έγινε το μαθηματικό κέντρο του κόσμου τον 4ο αιώνα π.Χ. Ο Πλάτωνας ασχολήθηκε επίσης και με τα θεμέλια των μαθηματικών, διευκρίνισε κάποιους ορισμούς και αναδιοργάνωσε τις υποθέσεις. Η αναλυτική μέθοδος αποδίδεται στον Πλάτωνα ενώ και μια φόρμουλα εύρεσης πυθαγορείων τριάδων φέρει το όνομα του.

Ο Εύδοξος (408-355 π.Χ.)

408 BCE

Ο Εύδοξος (408-355 π.Χ.) ανέπτυξε τη μέθοδο της εξάντλησης, έναν πρόδρομο για τη σύγχρονη ολοκλήρωση και μια θεωρία που αφορούσε λόγους, αποφεύγοντας έτσι το πρόβλημα των ασύμμετρων μεγεθών. Η πρώτη επέτρεψε τους υπολογισμούς των επιφανειών και των όγκων των καμπυλών, ενώ η τελευταία επέτρεψε στους επόμενους γεωμέτρες να κάνουν σημαντικές προόδους στη γεωμετρία.

Ο Ευκλείδης (περ. 300 π.Χ. - 270 π.Χ.),

300 BCE

Ο Ευκλείδης από την Αλεξάνδρεια (~ 300 π.Χ. - 270 π.Χ.) δίδαξε και πέθανε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Θεωρείται ως ο «πατέρας» της Γεωμετρίας. Ο Ευκλείδης κατέχει μια κρίσιμη θέση στην ιστορία της Λογικής και των Μαθηματικών, καθώς είναι ο πρώτος στο μεγαλειώδες έργο του "ΣΤΟΙΧΕΙΑ" που παράγει ένα αυστηρά δομημένο και συνεκτικό σύστημα προτάσεων (θεωρημάτων και πορισμάτων) με βάση ένα σύνολο ορισμών και 5 μόνο αρχικές αναπόδεικτες προτάσεις (αιτήματα).

Ο Αρχιμήδης (287 - 212 π.Χ.)

287 BCE

Ο Αρχιμήδης θεωρείται ότι είναι ο σπουδαιότερος από τους μαθηματικούς της αρχαιότητας και ένας από τους σπουδαιότερους όλων των εποχών. Χρησιμοποίησε τη μέθοδο της εξάντλησης, με την άθροιση άπειρης σειράς και έδωσε μια εξαιρετικά ακριβή προσέγγιση για τον αριθμό π. Όρισε, επίσης, την επίπεδη έλικα (σπείρα) που έφερε το όνομά του, τύπους για τον όγκο των επιφανειών εκ περιστροφής και ένα ευφυές σύστημα για την έκφραση πολύ μεγάλων αριθμών.

Ο Ερατοσθένης ο Κυρηναίος ( 276-194 BC)

276 BCE

Ο Ερατοσθένης ο Κυρηναίος ( 276-194 BC) επινόησε το Κόσκινο του Ερατοσθένη το οποίο έβρισκε τους πρώτους αριθμούς.Θεωρείται ο πρώτος που υπολόγισε το μέγεθος της Γης και κατασκεύασε ένα σύστημα συντεταγμένων με παράλληλους και μεσημβρινούς.

Ο Απολλώνιος ο Περγαίος (262-190 π.Χ.)

262 BCE

Ο Απολλώνιος ο Περγαίος (262-190 π.Χ.) χάραξε την ορολογία για τους κώνους όπως αυτή χρησιμοποιείται έως και σήμερα, με το όνομα παραβολή , έλλειψη και υπερβολή.Η δουλεία του πάνω στην θεωρία των Κώνων διατηρείται έως και σήμερα και από αυτήν εκπορεύονται πολλά ανεκτίμητα θεωρήματα που θα χρησιμοποιηθούν αργότερα από επιστήμονες όπως ο Isaac Newton. Μέρος του έργου του θα βοηθήσει στην ανάπτυξη της αναλυτικής γεωμετρίας από τον Descartes περίπου 1800 χρόνια μετά.

Ο Κλαύδιος Πτολεμαίος (100 - 170)

100

Ο Κλαύδιος Πτολεμαίος (100 - 170) ήταν Ελληνο-Ρωμαίος μαθηματικός, αστρονόμος και γεωγράφος. Γεννήθηκε στη ρωμαϊκή Αίγυπτο και έζησε στην Αλεξάνδρεια. Το σπουδαιότερο έργο του, Η Μεγίστη (ή Μαθηματική Σύνταξις), σώθηκε στα αραβικά ως Αλμαγέστη και αποτέλεσε ένα από τα κείμενα που έδωσαν ώθηση στην αστρονομία καθώς οι τριγωνομετρικοί πίνακες του χρησιμοποιήθηκαν για σχεδόν 1800 χρόνια.

Ο Διόφαντος ο Αλεξανδρεύς (περίπου 210 – 290)

210

ο Διόφαντος ο Αλεξανδρεύς έκανε σημαντικές βελτιώσεις στην άλγεβρα, και συγκεκριμένα την απροσδιόριστη ανάλυση,η οποία είναι επίσης γνωστή ως "Διοφαντική Ανάλυση". Η μελέτη των Διοφαντικών εξισώσεων και της Διοφαντικής προσέγγισης είναι μια σημαντική συνεισφορά στις έρευνες που γίνονται εως και σήμερα. Η βασική του δουλεία ήταν πάνω στην Αριθμητική, μια συλλογή από 150 αλγεβρικά προβλήματα τα οποία σχετίζονται με ακριβής λύσεις για τις απροσδιόριστες εξισώσεις.