Photosynthesis

Αριστοτέλης

300 BCE

Τα φυτά, όπως και τα ζώα, απαιτούν τροφή.

Θεόφραστος

300 BCE

Τα φυτά αποκτούν την τροφή τους μέσω των ριζών.

Nicholas of Cusa

1450

Προτείνει (αλλά δεν εκτελεί ποτέ) ένα πείραμα στο οποίο ένα φυτό ζυγίζεται και στη συνέχεια φυτεύεται σε δοχείο που περιέχει ζυγισμένη ποσότητα χώματος. Μετά από μερικούς μήνες, τα τελικά βάρη του φυτού και του χώματος, και το συνολικό βάρος του νερού που χρησιμοποιήθηκε, συγκρίνονται με τις αρχικές τιμές. Επιχειρεί να δείξει ότι η μάζα του φυτού προέρχεται μόνο από το νερό.

Jean Baptiste van Helmont

1648

Eκτελεί το πείραμα που προτάθηκε από τον Nicholas of Cusa, σχεδόν 200 χρόνια νωρίτερα. Καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ολόκληρη η μάζα του φυτού προήλθε από το νερό.

Marcello Malpighi

1671

Στα πράσινα φύλλα παράγεται η τροφή των φυτών.

Edme Mariotte

1679

Τα φυτά αποκτούν μέρος της τροφής τους από την ατμόσφαιρα.

John Woodward

1699

Προσπαθεί να επιβεβαιώσει την υπόθεση του Van Helmont ότι στο νερό που καταναλώνουν τα φυτά οφείλεται η αύξηση της μάζας.

Stephen Hales

1727

Είναι "πολύ πιθανό" να παίρνει το φυτό τροφή από τον αέρα και ότι το φως μπορεί επίσης να εμπλέκεται.

Charles Bonnet

1754

Παρατηρεί εκπομπή φυσαλίδων από φύλλο βυθισμένο στο νερό.

Joseph Priestley

1771

Tοποθέτησε ένα αναμμένο κερί σε ένα κλειστό γυάλινο δοχείο και παρατήρησε ότι έσβησε. Στη συνέχεια, τοποθέτησε στο δοχείο ένα μικρό φυτό, το άφησε μερικές μέρες και, ανάβοντας το κερί μέσα στο ίδιο δοχείο, παρατήρησε ότι έκαιγε. Συμπέρανε ότι τα φυτά απελευθερώνουν «αέριο που συντηρεί την καύση». Διαπίστωσε ότι ένα φυτό και ένα ζώο μπορούν να επιβιώσουν για μικρό χρονικό διάστημα μέσα στο ίδιο κλειστό γυάλινο δοχείο.

Antoine Lavoisier

1774

Ανακαλύπτει το στοιχείο που ονομάζει «οξυγόνο». Αναγνωρίζει ότι αυτό καταναλώνεται τόσο στην αναπνοή των ζώων όσο και στην καύση. Καταρρίπτει τη θεωρία του «phlogiston», υποθετικής ουσίας που έως τότε πίστευαν ότι εκπέμπεται κατά τη διάρκεια της αναπνοής ή της καύσης. Θεμελιώνει τη σύγχρονη Χημεία

Jan Ingenhousz

1779

Μόνο τα πράσινα μέρη φυτών απελευθερώνουν οξυγόνο . Αυτό συμβαίνει μόνο όταν φωτίζονται από το ηλιακό φως.

Jean Senebier

1782

Το οξυγόνο που παράγουν τα φυτά προέρχεται από το διοξείδιο του άνθρακα που απορροφούν. Έως τα μισά του 20ού αι., που εφαρμόστηκε η σήμανση των ατόμων, η λογικοφανής πρότασή του ήταν αποδεκτή.

Comparetti

1791

Παρατηρεί πράσινα κοκκία σε φυτικούς ιστούς, τα οποία αργότερα αναγνωρίστηκαν ως χλωροπλάστες.

Nicolas de Saussure

1804

Αποδεικνύει ότι ο άνθρακας που απορροφάται και προέρχεται από το ατμοσφαιρικό διοξείδιο του άνθρακα δεν μπορεί να αποδώσει πλήρως την αύξηση του βάρους ενός φυτού. Υποθέτει ότι το πρόσθετο βάρος προέρχεται από νερό.

P. J. Pelletier, J. B. Caventou

1818

Ονομάζουν "χλωροφύλλη"την πράσινη χρωστική των φυτών.

Rene Dutrochet

1837

Συνδέει τη χλωροφύλλη και την ικανότητα των φυτών να αφομοιώνουν το διοξείδιο του άνθρακα. Αναγνωρίζει τα στόματα των φύλλων.

Matthias Schleiden

1842

Το μόριο του νερού διασπάται στη διάρκεια της φωτοσύνθεσης.

Hugo von Mohl

1844

Κάνει λεπτομερείς παρατηρήσεις στη δομή των χλωροπλαστών.

Julius Robert von Mayer

1845

Ο ήλιος είναι η πηγή ενέργειας για τους ζωντανούς οργανισμούς . Η φωτοσύνθεση είναι μετατροπή φωτεινής ενέργειας σε χημική.

Julius von Sachs

1862

Εντοπίζει σε χλωροπλάστες σχηματισμό αμύλου εξαρτώμενο από το φως. Καταλήγει στην: 6CO2 + 6H2O + φωτεινή ενέργεια ----> C6H12O6 + 6O2

Jean Baptiste Boussingault

1864

Κάνει ακριβείς ποσοτικές μετρήσεις της πρόσληψης διοξειδίου του άνθρακα και της παραγωγής οξυγόνου και εξάγει μια ισοσταθμισμένη εξίσωση για τη φωτοσύνθεση: 6CO2 + 12H2O + φωτεινή ενέργεια ----> C6H12O6 + 6O2 + 6H2O

Emil Godlewski

1873

Ο C προέρχεται από το ατμοσφαιρικό διοξείδιο του άνθρακα. Ο σχηματισμός αμύλου σε φωτισμένα φύλλα εξαρτάται από την παρουσία διοξείδιο του άνθρακα.

Theodor Wilhelm Engelmann

1883

Φωτίζει τμήματα ενός φύκους με μονοχρωματικές ακτινοβολίες. Διαπιστώνει ότι τα αερόβια βακτήρια που είχαν δυνατότητα κίνησης συγκεντρώνονταν σε εκείνη την περιοχή του νηματίου που φωτιζόταν από την ερυθρή ακτινοβολία. Διαπίστωσε στη συνέχεια ότι η συγκέντρωση του οξυγόνου σ' αυτή την περιοχή ήταν μεγαλύτερη. Συμπέρανε ότι η ερυθρή ακτινοβολία ήταν πιο αποτελεσματική για τη φωτοσύνθεση από την μπλε ακτινοβολία

Arthur Meyer

1883

Περιγράφει τους κόκκους των χλωροπλαστών.

Charles Barnes

1893

Η διαδικασία με την οποία τα φωτισμένα πράσινα φυτά παράγουν ανθρακούχες ενώσεις καλείται είτε "φωτοσύνταξη" είτε "φωτοσύνθεση". Προτιμά το πρώτο, αλλά η "φωτοσύνθεση" υιοθετείται.

F. F. Blackman

1905

Η φωτοσύνθεση αποτελείται από δύο τύπους αντιδράσεων: μία ταχεία φωτοχημική διεργασία εξαρτώμενη από το φως και μια πιο αργή βιοχημική διαδικασία.

Richard Willstatter,Arthur Stoll

1913

Δημοσιεύουν μελέτες σχετικά με τη δομή και τη χημεία της χλωροφύλλης. Στον Willstatter απονέμεται βραβείο Νόμπελ το 1915.

Robert (Robin) Hill

1937

Η απελευθέρωση οξυγόνου κατά τη φωτοσύνθεση συμβαίνει μόνο παρουσία φωτός. Μπορεί να παραχθεί οξυγόνο ακόμα και αν δεν υπάρχει διαθέσιμο διοξείδιο του άνθρακα. Οι αντιδράσεις της φωτοσύνθεσης που συμβαίνουν στο φως ονομάστηκαν "φωτεινές " ή "αντιδράσεις Hill" .

Cornelis van Niel

1941

Δείχνει ότι τα φωτοσυνθετικά βακτηρίδια που χρησιμοποιούν H2S ως δότη ηλεκτρονίων παράγουν στοιχειακό S αντί για O2. Προτείνει κατ΄αναλογία ότι το O2 που απελευθερώνεται στη φυτική φωτοσύνθεση προέρχεται από το Η2Ο και όχι από το CO2.

Samuel Ruben και Martin Kaman

1941

Χρησιμοποιούν νερό επισημασμένο με το βαρύ ισότοπο 18O για να επιβεβαιώσουν ότι το οξυγόνο που παράγεται στη φωτοσύνθεση προέρχεται από το H2O.

Daniel Arnon

1954

Υπάρχει φωτο-εξαρτώμενος σχηματισμός ΑΤΡ σε χλωροπλάστες.
Χλωροπλάστες μπορούν να κάνουν πλήρη φωτοσύνθεση.

Melvin Calvin και οι συνάδελφοί του

1956

Με ραδιενεργά επισημασμένο 14CO2 θα διαλευκανθεί η οδός αφο-μοίωσης C στη φωτοσύνθεση. Διερεύνηση της «σκοτεινής φάσης» της φωτοσύνθεσης: Οι σκοτεινές αντιδράσεις είναι κυκλική διαδικασία που ονομάστηκε "κύκλος του Calvin" και οδηγεί στη δέσμευση και αναγωγή του CO2. Βραβείο Νόμπελ το 1961

Robert Emerson

1957

Ανακαλύπτει ότι οι φωτεινές αντιδράσεις της φωτοσύνθεσης αποτελούνται από δύο φωτοχημικά συστήματα

Robert Woodward

1960

Συνθέτει χλωροφύλλη. Βραβείο Νόμπελ, 1965.

Robin Hill & Fay Bendall

1960

Μοντέλο "Z-scheme" για τις φωτοσυνθετικές αντιδράσεις φωτός.

Louis Duysens

1961

Παρέχει στοιχεία για την υποστήριξη του "Z-scheme".

Roderick Clayton

1968

Απομονώνει τα κεντρικά σύμπλοκα των αντιδράσεων.

Bessel Kok

1970

Προτείνει το μοντέλο "S-States" για να εξηγήσει την σταδιακή οξείδωση του Η2Ο και την απελευθέρωση του 02.

Hans Deisenhofer, Hartmut Michel, Robert Huber

1984

Κρυσταλλώνουν το κέντρο της φωτοσυνθετικής αντίδρασης από ένα πορφυρό βακτήριο και χρησιμοποιούν τεχνικές περίθλασης ακτίνων Χ για τον προσδιορισμό της λεπτομερούς δομής του. Βραβείο Νόμπελ, 1988.

Koichi Kobayashi

2000

Προσδιόρισε με ακρίβεια τον ρόλο της χλωροφύλλης στη φωτοσύνθεση.

Junko Yano, Vittal Yachandra et.al

2006

Καθορίζουν τη δομή του συμπλέγματος διαχωρισμού μαγγανίου-ασβεστίου.

David Tiede

2012

Μελετά την επίδραση των φωτονίων στη φωτοσύνθεση.