Iστορία Βυζαντίου

Ανακήρυξη της Κωνσταντινούπολης σε πρωτεύουσα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

330

Στις 11 Μαΐου 330 ο Φλάβιος Βαλέριος Κωνσταντίνος, γνωστός ως Μέγας Κωνσταντίνος ίδρυσε μια νέα πρωτεύουσα στις ευρωπαϊκές ακτές του Βοσπόρου και στη θέση του αρχαίου Βυζαντίου. Ο λόγος για την Κωνσταντινούπολη που πήρε το όνομά της από αυτόν και η οποία έγινε η πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας του (Προηγουμένως ήταν η Ρώμη).

Εμφάνιση βαρβαρικών φύλων στα βόρεια σύνορα της αυτοκρατορίας.

363

Από τον 4ο αι μ.Χ. ξεκινάει η είσοδος των γερμανικών φύλων στην επικράτεια της παρακμάζουζας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Στην Δυτική Ευρώπη δημιουργούνται αρκετά «βαρβαρικά» βασίλεια, τα οποία η Ρώμη αναγκάστηκε να αναγνωρίσει ως «Φοιδεράτους» (ομόσπονδοι), σε εδάφη που τους παραχώρησε. Παράλληλα, σημειώνονται επιδρομές νομαδικών φύλων όπως οι Ούννοι του Αττίλα.

Ο Θεοδόσιος Α΄ανακηρύσσεται αυτοκράτορας

379

Ο Θεοδόσιος Α΄ (Flavius Theodosius Augustus[1], 11 Ιανουαρίου 347 – 17 Ιανουαρίου 395), γνωστός και ως Μέγας Θεοδόσιος, ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 379 έως το 395, ως ο τελευταίος αυτοκράτορας τόσο στο ανατολικό όσο και στο δυτικό ήμισυ της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Αφού αποδέχθηκε το θρόνο, αγωνίστηκε εναντίον των Γότθων και άλλων βαρβάρων που εισέβαλαν στην αυτοκρατορία.

Β' Οικουμενική Σύνοδος της Κωνσταντινούπολης

381

Η Πρώτη σύνοδος της Κωνσταντινούπολης, γνωστή ως Β΄ Οικουμενική Σύνοδος, ήταν η Εκκλησιαστική Σύνοδος που διενεργήθηκε το 381 μ.Χ. και συγκλήθηκε από τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο, μετά από προτροπή του Μελετίου Αντιοχείας[1]. Στόχος της ήταν η εκκλησιαστική ειρήνευση,αλλά και η «επίλυση των αναφυέντων εν τη εκκλησία κρίσιμων θεολογικών και διοικητικών προβλημάτων».

Οι γιοι του Μεγάλου Θεοδοσίου αναλαμβάνουν τη διοίκηση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

395

Το 395 μ.Χ. ο Θεοδόσιος Α' πέθανε και όρισε στη διαθήκη του τη διαίρεση της αυτοκρατορίας σε δύο τμήματα, ανατολικό και δυτικό.Το δυτικό κομμάτι της (οι περιοχές από τη Βρετανία και την Ισπανία μέχρι το Ρήνο, την Ιλλυρία, την Μεγάλη Σύρτη και το Μαγκρέμπ) θα διοικούνταν από τον μικρότερο γιο του, τον Ονώριο, ενώ το ανατολικό κομμάτι της, δηλαδή οι περιοχές από την Ιλλυρία και το Δούναβη ως την Αρμενία τη Συρία και την Αίγυπτο) από τον μεγαλύτερο γιο του, Αρκάδιο.

Μετακινήσεις πληθυσμών από την Ανατολή στην Κεντρική και Δυτική Ευρώπη.

Period: 401 to 500

Στην Ευρώπη ο αιώνας αυτός είναι αναμφίβολα μεταβατικός και φέρνει πολλές αλλαγές, με κυριότερη τη πτώση της Ρώμης και της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και παράλληλα την εγκατάσταση και οργάνωση βαρβαρικών φυλών στα πρώην εδάφη της.

Γ' Οικουμενική Σύνοδος της Εφέσου

431

Πρώτη Σύνοδος της Εφέσου ή Γ΄ Οικουμενική Σύνοδος, ονομάζεται η Eκκλησιαστική Σύνοδος η οποία συγκλήθηκε το 431 στην Έφεσο της Μικράς Ασίας από τον Αυτοκράτορα Θεοδόσιο Β΄, κατόπιν προτροπής του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Νεστορίου.Των εργασιών της Συνόδου προήδρευε ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας, Κύριλλος και κύριος στόχος της ήταν «η καταδίκη της αιρέσεως του Νεστοριανισμού» και του Πελαγιανισμού.

Δ' Οικουμενική Σύνοδος της Χαλκηδόνας

451

Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος ή Σύνοδος της Χαλκηδόνας, αποκαλείται η εκκλησιαστική σύνοδος που διενεργήθηκε στο ομώνυμο προάστιο της Κωνσταντινούπολης, το 451. Συνεκλήθη από από το αυτοκρατορικό ζεύγος Μαρκιανού και Πουλχερίας, προήδρευσαν οι παπικοί αντιπρόσωποι και ο Κωνσταντινουπόλεως Ανατόλιος και ως κύριο στόχο είχε «την καταδίκη της αντιθέτου προς το νεστοριανισμό αιρέσεως του μονοφυσιτισμού»

Τέλος της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Period: 455 to 476

Η Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν το ένα από τα δύο τμήματα στα οποία διαιρέθηκε η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μετά τον θάνατο του Θεοδοσίου Α΄. Το άλλο τμήμα ήταν η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, κοινώς αναφερόμενη σήμερα ως Βυζαντινή Αυτοκρατορία.Η Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία επίσημα έληξε με την παραίτηση του Ρωμύλου Αυγουστύλου υπό την πίεση του Οδόακρου στις 4 Σεπτεμβρίου 476, και ανεπίσημα με τον θάνατο του Ιούλιου Νέπωτος το 480.

Ο Ιουστινιανός Α' γίνεται αυτοκράτορας

527

Ο Ιουστινιανός θεωρείται ένας των σημαντικότερων ηγεμόνων της Ύστερης Αρχαιότητας. Η εποχή του σηματοδοτεί μια αξιοσημείωτη μετάβαση από την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία στο εξελληνισμένο ανατολικό ρωμαϊκό κράτος του Μεσαίωνα. Κατάφερε με πολέμους εναντίον των Οστρογότθων και των Βανδάλων να ανακτήσει απομακρυσμένες περιοχές της Δυτικής Αυτοκρατορίας, που είχαν περιέλθει σε Γερμανικά φύλα.Αποκατάστησε ταυτόχρονα, μια οικουμενική χριστιανική αυτοκρατορία.

Κτίσιμο του ναού των Αγίων Σεργίου και Βάκχου στην Κωνσταντινούπολη

Period: 527 to 536

Η μονή των Αγίων Σεργίου και Βάκχου ήταν ελληνικό χριστιανικό μοναστήρι στην Κωνσταντινούπολη. Αναφέρεται πολλές φορές ως Μικρή Αγία Σοφία.και σήμερα αποτελεί τέμενος με το όνομα Κιουτσούκ Αγιασοφιά Τζαμί.Την εποχή που κτίστηκε ήταν ένα από τα μεγαλύτερης σημασίας θρησκευτικά κτίρια στην Κωνσταντινούπολη και θεωρούνταν στολίδι ολόκληρης της πόλης.Επίσης το αρχιτεκτονικό σχέδιο του υπήρξε πρόδρομος των πρωτοβυζαντινών εκκλησιών.

H Στάση του Νίκα στην Κωνσταντινούπολη

532

Η Στάση του Νίκα (στάση = εξέγερση) ήταν εξέγερση που έλαβε χώρα στην Κωνσταντινούπολη το 532 μ.Χ. Η εξέγερση αυτή είχε διάρκεια μίας εβδομάδας και ήταν η πιο βίαιη ταραχή στην ιστορία της Κωνσταντινούπολης, με τη μισή σχεδόν πόλη να καίγεται ή να καταστρέφεται και με δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους να σκοτώνονται.

Κτίσιμο της εκκλησίας της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη, εξαιρετικού και πρωτοποριακού έργου τέχνης και πολιτισμού.

Period: 532 to 537

Η Αγία Σοφία ή Αγια-Σοφιά είναι ναός που βρίσκεται στην Κωνσταντινούπολη. Από το 537 μέχρι το 1453 λειτουργούσε ως ορθόδοξος καθεδρικός ναός της πόλης, με εξαίρεση την περίοδο 1204–1261, κατά την οποία ήταν ρωμαιοκαθολικός ναός. Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης μετατράπηκε σε ισλαμικό τέμενος, ενώ το 1934 μετατράπηκε σε μουσειακό χώρο

Η συνθήκη του 591 μ.Χ

591

Το 591 ο βασιλιάς των Περσών Χοσρόης Β' υπέγραψε ειρήνη με τον αυτοκράτορα Μαυρίκιο.

O Ηράκλειος Α' γίνεται αυτοκράτορας μετά από τον εκθρονισμό και φόνο του Φωκά.

610

Ο Φλάβιος Ηράκλειος (575 - 11 Φεβρουαρίου 641) ήταν αυτοκράτορας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από το 610 έως το 641.Τον καιρό της βασιλείας του αυτοκράτορα Φωκά, που είχε ανατρέψει τον Μαυρίκιο το 602, και της περσικής επέλασης στην Εγγύς Ανατολή με αφορμή το πραξικόπημά του, ο Ηράκλειος διέκοψε αρχικά την επικοινωνία με την πρωτεύουσα και την τροφοδοσία της με αφρικανικά σιτηρά. Τελικά συγκέντρωσε ισχυρές ρωμαϊκές στρατιωτικές δυνάμεις προκειμένου να κινηθεί εναντίον του Φωκά.

Κινήσεις Περσών και Ηρακλείου

Period: 613 to 619

Οι Πέρσες κατέκτησαν την Συρία το 613 και τα Ιεροσόλυμα το 614.Παράλληλα μετέφεραν τον Τίμιο Σταυρό στην Κτησιφώντα. Τότε ο Ηράκλειος έκλεισε συνθήκη ειρήνης με το Χαγάνο των το 619 και μετακίνησε το στρατό του στο μέτωπο της Μ.Ασίας

Η Κωνσταντινούπολη πολιορκείται από τους Πέρσες και τους Αβαρο-Σλάβους, Ακάθιστος Ύμνος.

626

Το 626 η Κωνσταντινούπολη πολιορκήθηκε από τους Αβάρους που με τους Πέρσες,ετοιμάζονταν για επίθεση.Τη νύχτα εκείνη της επίθεσης,φοβερός ανεμοστρόβιλος, που αποδόθηκε σε θεϊκή αρωγή, δημιούργησε τρικυμία και κατέστρεψε τον εχθρικό στόλο.Ο λαός,θέλοντας να πανηγυρίσει τη σωτηρία του έψαλε τον από τότε λεγόμενο «Ακάθιστο Ύμνο» στην Παναγία, αποδίδοντας τα «νικητήρια» και την ευγνωμοσύνη του «τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ».https://www.youtube.com/watch?v=r91PMPuJvXk

Πρώτη πολιορκία της Κωνσταντινούπολης από τους 'Aραβες.

Period: 674 to 678

Η πρώτη πολιορκία της Κωνσταντινούπολης από τους Άραβες διαδραματίστηκε το 674 και διήρκησε ως το 678.

Εικονομαχία

Period: 726 to 843

Ο όρος Εικονομαχία αναφέρεται στην θεολογική και πολιτική διαμάχη που ξέσπασε στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία κατά το μεγαλύτερο μέρος του 8ου και το πρώτο μισό του 9ου αιώνα, αναφορικά (σε πρώτο επίπεδο) με τη λατρεία των χριστιανικών εικόνων. Η Εικονομαχία διαίρεσε τους κατοίκους της αυτοκρατορίας σε Εικονομάχους και Εικονολάτρες

Ο Καρλομάγνος στέφεται αυτοκράτορας

800

O Καρλομάγνος,γνωστός και ως Κάρολος ο Μέγας αριθμημένος ως Κάρολος Α΄, ήταν βασιλιάς των Φράγκων. Ήταν επίσης βασιλιάς της Ιταλίας από το 774 και από το 800 ο πρώτος αυτοκράτορας στη Δυτική Ευρώπη μετά την κατάλυση της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, πριν από τρεις αιώνες. Το εκτεταμένο Φραγκικό κράτος που ίδρυσε ονομάζεται Αυτοκρατορία των Καρολιδών (ή και Καρολίγγεια Αυτοκρατορία).

Φώτιος, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.

Period: 858 to 867

Ο Μέγας Φώτιος ή Άγιος Φώτιος διετέλεσε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως από το 858 έως το 867 και από το 877 έως το 886. Θεωρείται ως μία από τις σημαντικότερες μορφές της εν γένει ιστορίας του Βυζαντίου καθώς και του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Ήταν επίσης ένας από τους σημαντικότερους λογίους του μεσαιωνικού ελληνισμού.

Εκχριστιανισμός των Βουλγάρων από τον Κύριλλο και το Μεθόδιο.

864

Ο εκχριστιανισμός των Βουλγάρων ήταν η διαδικασία με την οποία η μεσαιωνική Βουλγαρία του 9ου αιώνα μεταστράφηκε προς το Χριστιανισμό.

Το πρώτο Σχίσμα των Εκκλησιών.

867

Το σχίσμα του 867,ήταν το πρώτο σχίσμα μεταξύ των χριστιανικών πατριαρχείων της ανατολής και της δύσης, με την σύγκρουση να επικεντρώνεται ανάμεσα στον πατριάρχη Φώτιο Α´ της Κωνσταντινουπόλεως και τον πάπα Νικόλαο Α´ της Ρώμης. Το σχίσμα δεν προκλήθηκε λόγω θεολογικών διαφορών -όπως το σχίσμα του 1054 για το ζήτημα των αζύμων και το φιλιόκβε, αλλά διοικητικών, καθώς η Ρώμη προέβαλλε απαιτήσεις πρωτοκαθεδρίας, γνωστής ως το παπικό πρωτείο.Την περίοδο εκείνη συγκλήθηκε η Δ' Οικουμενική σύνοδος

Δυναστεία των Μακεδόνων

Period: 867 to 1056

Πρώτος αυτοκράτορας της δυναστείας ο Bασιλείος.

Δημιουργία το Σχίσματος μεταξύ της ανατολικής ορθόδοξης και της δυτικής καθολικής Εκκλησίας.

1054

Το Σχίσμα του 1054 είναι η διαίρεση και διάσπαση της κοινωνίας μεταξύ της Δυτικής και της Ανατολικής Εκκλησίας.Μεγάλες ευθύνες φέρουν ο Μιχαήλ Κηρουλάριος και ο καρδινάλιος Ουμβέρτος, καθώς εξώθησαν τα πράγματα στα άκρα. Στην πραγματικότητα το σχίσμα επισημοποίησε μια ήδη προϋπάρχουσα κατάσταση καθώς με το πέρασμα των χρόνων ο ανατολικός και ο δυτικός Χριστιανισμός διαμόρφωσαν διαφορετικές παραδόσεις.

Μάχη του Ματζικέρτ

1071

Η μάχη του Μαντζικέρτ μεταξύ της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και των Σελτζούκων έλαβε χώρα στις 26 Αυγούστου του 1071, κοντά στο Ματζικέρτ .Ο Ρωμανός Δ' Διογένης ηττήθηκε,αιχμαλωτίστηκε και απελευθερώθηκε μετά την καταβολή λύτρων,ενώ η Βυζαντινή αυτοκρατορία υποχρεώθηκε στην καταβολή ετήσιου φόρου και την παραχώρηση φρουρίων στους Σελτζούκους. Αυτή η πανωλεθρία των βυζαντινών στρατευμάτων και η εσωτερική πολιτική παράλυση που ακολούθησε, επέτρεψε τη μόνιμη εγκατάσταση των Σελτζούκων στη Μικρά Ασία.

Πρώτη Σταυροφορία

Period: 1095 to 1099

H Πρώτη Σταυροφορία (1096-1099) ήταν η πρώτη από μία σειρά σταυροφοριών που προσπάθησαν να ανακαταλάβουν τους Αγίους Τόπους, κλήθηκε από τον Πάπα Ουρβανό Β΄ στη σύνοδο του Κλερμόν το 1095. Ο Ουρβανός κάλεσε μία στρατιωτική εκστρατεία για να βοηθήσει τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, η οποία είχε χάσει πρόσφατα το μεγαλύτερο μέρος της Μικράς Ασίας από τους Σελτζούκους.

Δεύτερη Σταυροφορία

Period: 1147 to 1149

Η νέα σταυροφορία κηρύχθηκε κυρίως από το Βερνάρδο του Κλερβό. Γαλλικός και Νοτιογερμανικός στρατός, υπό τους βασιλιάδες Λουδοβίκος Ζ´ και Κονράδο Γ΄ αντίστοιχα, βάδισαν προς την Ιερουσαλήμ το 1147, αλλά δεν κατάφεραν να πετύχουν κάποια σημαντική νίκη, ξεκινώντας μια αποτυχημένη πολιορκία της Δαμασκού. Στην άλλη πλευρά όμως της Μεσογείου η Β΄ Σταυροφορία είχε μεγάλη επιτυχία, καθώς μια ομάδα Βορειοευρωπαίων σταυροφόρων συμμάχησε με τον Πορτογάλο Αλφόνσο Α΄ και ανακατέλαβε τη Λισαβόνα το 1147.

Τρίτη Σταυροφορία

Period: 1187 to 1191

Οι Μουσουλμάνοι πολεμούσαν επί μακρόν μεταξύ τους, αλλά τελικά ενώθηκαν υπό το Σαλαντίν, που δημιούργησε ενιαίο ισχυρό κράτος. Μετά τη νίκη του στη Μάχη του Χαττίν, συνέτριψε εύκολα τους διασπασμένους σταυροφόρους το 1187 και ανακατέλαβε την Ιερουσαλήμ στις 29 Σεπτεμβρίου 1187. Έγινε συνθηκολόγηση και η πόλη παραδόθηκε, με τον Σαλαντίν να μπαίνει στην Ιερουσαλήμ στις 2 Οκτωβρίου 1187.

Τέταρτη Σταυροφορία

Period: 1202 to 1204

Η Δ΄ Σταυροφορία δεν έφθασε ποτέ στους Αγίους Τόπους. Αντίθετα, έγινε το όχημα για τις πολιτικές φιλοδοξίες του Δόγη Ερρίκου Δάνδολου και του Γερμανού Βασιλιά Φίλιππου της Σουαβίας, που παντρεύτηκε την Ειρήνη του Βυζαντίου. Ο Δάνδολος είδε μια ευκαιρία να επεκτείνει τις κτήσεις της Βενετίας στην Εγγύς Ανατολή, ενώ ο Φίλιππος είδε τη σταυροφορία ως ευκαιρία να αποκαταστήσει τον εξορισμένο ανιψιό του, Αλέξιο Δ΄ Άγγελο, στο θρόνο του Βυζαντίου.

Άλωση της Πόλης

Apr 13, 1204

Η πολιορκία και η Άλωση της Κωνσταντινούπολης σημειώθηκαν τον Απρίλιο του 1204 και σημάδεψαν την κορύφωση της Τέταρτης Σταυροφορίας. Οι Σταυροφόροι, με επικεφαλής τον Ερρίκο Δάνδολο, τον Βονιφάτιο τον Μομφερρατικό και τον Βαλδουίνο της Φλάνδρας, κατέλαβαν, λεηλάτησαν και κατέστρεψαν τμήματα της Κωνσταντινούπολης, της πρωτεύουσας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Μετά την Άλωση της Πόλης ιδρύθηκε η Λατινική Αυτοκρατορία (γνωστή στους Βυζαντινούς ως Φραγκοκρατία)https://vimeo.com/74826855

Ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τον βυζαντινό αυτοκράτορα Μιχαήλ Παλαιολόγο, του ιδρυτή της δυναστείας των Παλαιολόγων.

1261

Το 1261 και συγκεκριμένα στις 25 Ιουλίου σημειώθηκε η ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Βυζαντινούς της Αυτοκρατορίας της Νίκαιας, δίνοντας έτσι τέλος στην 57χρονη κατοχή των εδαφών της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, η οποία είχε καταλυθεί με την Άλωση της Κωνσταντινούπολης κατά τη διάρκεια της Δ` Σταυροφορίας, στις 12 Απριλίου 1204.

Κατάληψη της Θεσσαλονίκης από τους Οθωμανούς Τούρκους.

Mar 29, 1430

Η πολιορκία της Θεσσαλονίκης μεταξύ του 1422 και του 1430 ήταν επιτυχημένη στρατιωτική απόπειρα της οθωμανικής αυτοκρατορίας υπό την ηγεσία του Μουράτ Β' να καταλάβουν την βυζαντινή πόλη της Θεσσαλονίκης.

Σύγκληση της Συνόδου της Φερράρας, συμμετοχή του Γεωργίου Γεμιστού (ή Πλήθωνα).

1431

Η Σύνοδος Φλωρεντίας λεγόμενη και Σύνοδος Φερράρας - Φλωρεντίας λέγεται η σύνοδος που από μέρους της Καθολικής εκκλησίας θεωρείται ότι είναι η συνέχεια της συνόδου της Βασιλείας που είχε αρχίσει το 1431 από τον πάπα Μαρτίνο τον Ε΄. Κατά την διάρκεια της συνόδου της Βασιλείας ο πάπας Μαρτίνος Ε΄ πέθανε και στην θέση του στην Ρώμη εξελέγη ο Ευγένιος Δ'.

Άλωση της Κωνσταντινούπολης

May 29, 1453

Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης υπήρξε το αποτέλεσμα της πολιορκίας της βυζαντινής πρωτεύουσας, της οποίας Αυτοκράτορας ήταν ο Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος, από τον οθωμανικό στρατό, με επικεφαλής τον σουλτάνο Μωάμεθ Β΄. Η πολιορκία διήρκεσε από τις 6 Απριλίου έως την Τρίτη, 29 Μαΐου 1453 (Ιουλιανό ημερολόγιο). Η άλωση αυτή της Κωνσταντινούπολης, σήμανε και το τέλος της υπερχιλιετούς Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.