Israëlisch-Arabisch conflict - Roos Timmer

  • 66

    Verspreiding Joden

    In de jaren 66-70 na Christus begonnen Joden zich te verspreiden. Ze verzette zich tegen de Romeinen, en de herbouwde Tempel was verwoest. Het grootste deel van de Joden leefde al in de diaspora, dus buiten Palestina. De Joden kwamen terecht in Klein-Azië, Europa en Afrika.
  • 1570

    Joden naar Amerika

    In de zestiende eeuw kwamen de eerste Joden naar Amerika. De betreffende Joden kwamen uit Spanje en Portugal. De eerste Jood was Luis de Carabajal y Cueva, en hij kwam op de plek wat nu Texas heet. De andere was Joachim Gans, die als eerste op Amerikaanse grond stond.
  • Terugkeer Joden

    Rond 1880 keerden duizenden Joden terug naar Palestina. Dit deden ze voornamelijk omdat het antisemitisme in sommige landen ondraaglijk werd, voornamelijk Rusland en andere Oost-Europese landen. Ze hoopten dat Palestina hun moederland kon worden, waar ze in vrede konden leven, zonder discriminatie en onderdrukking. In de decennia erna kwamen steeds meer Joden terug.
  • Britse Verovering

    In 1917 veroveren de Britten Palestina van de Turken. Het was onderdeel van het Ottomaanse rijk, en er leefden nagenoeg alleen maar Arabieren in. Zij hadden de Britten geholpen in ruil voor een onafhankelijke staat. Maar Groot-Brittannië heeft andere plannen. Ze maken het land een Joods thuisland.
  • Mandaat Palestina

    Palestijnse, Joodse en Britse volk.
    In 1922 krijgt Groot-Brittanië een officieel mandaat over Palestina van de Volkerenbond. Ze krijgen de verantwoordelijkheid om het land een Joodse staat te maken. Ook Arabieren moeten nog welkom zijn. Maar het wordt ze moeilijk gemaakt door demonstraties van het volk, ze willen namelijk dat Groot-Brittannië alle beloftes van de Eerste Wereldoorlog nagaat. De Joden en Arabieren vinden beide dat zij recht hebben op het land, en veel interne conflicten...
  • Geweld richting Joden van Arabieren

    Vanaf 1929 neemt het geweld richting de Joden vanuit de Arabieren snel toe. Dit komt onder andere door het nazisme en het sterk toenemende Arabische nationalisme. Dit stond onder leiding van de hoogste Islamitische geestelijke in Jeruzalem. Hij was sterk anti-Joods, en hij zou later een nazi-oorlogsmisdadiger worden.
  • Britse Joden Emigratie

    Steeds meer Britse Joden emigreerden naar het mandaatgebied, maar Palestina was hier niet al te tevreden mee. Zo zijn er aanvallen geweest op de Joodse burgers. Zo werden de Joden ook gewelddadiger, waarna zij zich verzette tegen het Britse bestuur. Maar de Britten wilde deze ‘oorlog’ niet, omdat ze ook tegen Duitsland in moesten. Dus zorgden ze ervoor dat minder mensen gingen migreren.
  • Conflict Joden-Arabieren

    De Arabieren blijven zich verzetten tegen de Joodse staat, en dit mondt uit in een bloederige strijd. De volken kunnen het niet met elkaar eens worden.
    In 1937 stelt Groot-Brittannië voor om de twee volken beide een eigen staat te geven. Jeruzalem en omliggende gebieden zouden in het Britse mandaat blijven, en de rest gaat naar de Arabieren. Maar de Arabieren waren het hier niet mee eens.
    In 1939 komen ze met een tweede plan. De Joden en Arabieren regeren samen het land. Maar...
  • Verlaten Britse Mandaatgebied

    In 1947 kondigde Groot-Brittannië aan dat ze op 15 mei 1948 het Britse Mandaatgebied zouden verlaten. Ze vroegen aan de Verenigde Naties om een oplossing te bedenken, en zij bedachten dat de grond opgedeeld zou worden. Op 29 november werd dit goedgekeurd. De Joden kregen 55% van de grond. De Joden kregen Israël, en ze hadden eindelijk hun eigen land.
    De omliggende landen, vooral Arabieren, waren het hier niet mee eens. Ze vielen Israël binnen. Maar het Joodse leger was sterker, en...
  • Aanvallen van Arabieren nemen toe

    Na het aannemen van de VN resolutie in 1947 nemen de aanvallen van Arabieren op de Joden sterk toe. De Arabieren gaan in tegen de regels van de VN, en blijven Israël aanvallen. Maar de Joden vechten eerlijk, ze vernietigen niets dat geen oorlogsdaden heeft gedaan, en de Arabieren verbazen zich hierover.
    Hierna ontstaat de staat Israël officieel, en de Arabieren worden gezien als de boosdoeners door de supermachten van de wereld.
  • Suezcrisis

    Na de onafhankelijkheidsoorlog in 1948 is het nog niet over. In 1956 sluit Egypte het Suezkanaal af, na een crisis dat tussen verschillende landen is. Als reactie bezet Israël de Sinaï Woestijn en de Gazastrook in Egypte. Israël wil de vrije doorgang van het kanaal houden. Het conflict wordt opgelost met de VN, die ingrijpt en een einde maakt aan de crisis.
  • PLO

    In 1964 wordt in Jeruzalem het PLO (Palestine Liberation Organisation) opgericht. Het is een groep van voorheen Palestijnse terreurorganisaties. Ze spreken van de bevrijding van Palestina. Hiermee bedoelden ze het vernietigen van Israëliërs. Ze pleegden meerdere aanslagen tegen Israëlers, waaronder tijdens de Olympische Spelen.
  • Aanval Israël

    Egypte maakte alles klaar om Israël aan te kunnen vallen. Zo blokkeerden ze een rivier, waardoor een haven niet meer bereikbaar was. Dit is officieel een daad van oorlog. Ze stuurden ook de VN-soldaten weg, waardoor de grens vrij was. Ook Syrië wilde oorlog met Israël. Dus Israël nam de Golan hoogvlakte in. Hierna brak een oorlog uit.
  • Jom Kippoer Oorlog

    In 1973 begint de Jom Kippoer oorlog. Jom Kippoer is de heiligste dag van het jaar, en juist op deze dag besluiten de vijanden van Israël om het land binnen te dringen. Israël is ver in de minderheid, met 180 tanks tegen 1400 Syrische tanks. En bij het Suezkanaal is het 500 militairen tegen 80.000 Egyptische militairen. Maar op wonderbaarlijke wijze weet Israël toch te blijven staan, en zelfs de oorlog te winnen.
  • Terroristische leider Palestina

    Hamas, een leider van de PLO, wint de Palestijnse verkiezingen. Dit zorgt ervoor dat een terroristische leider het land bestuurt. Veel landen gingen er tegenin, bijvoorbeeld Nederland en de VS, maar het was tevergeefs. Nergens anders in de wereld wordt toegestaan dat een terroristisch persoon de leiding heeft, maar hier gebeurde het toch.