-
2
Λεύκιππος (5ος αιώνας π.χ.)
δέχεται την ύπαρξη σταθερής και αναλλοίωτης ενέργειας ως δράσης και αντίδρασης, γένεσης και φθοράς, από την οποία εκπηγάζει η κίνηση των ατόμων και των συνδυασμών (σχημάτων) τους (σφαιρών, στερεών, γωνιών, αγκιστροειδών εξογκώσεων). -
3
Δημόκριτος 4ος-5ος αιώνας π.Χ.
το ον είναι πολλαπλούν, σύγκειται δηλαδή από απειροελάχιστα τεμάχια ύλης (τα άτομα) που είναι αιώνια, άφθαρτα, αναλλοίωτα και αδιάσπαστα -
4
Επίκουρος (3ος-4ος αιώνας π.Χ.)
η μόνη αρχή των πραγμάτων είναι η ύλη. Έξω απ’ αυτήν δεν υπάρχει παρά μόνο το κενόν -
John Dalton (1766-1844)
Θεωρούσε πως κάθε στοιχείο είχε ένα συγκεκριμένο είδος ατόμου διαφορετικό από τα άτομα κάθε άλλου στοιχείου. Αυτό σήμαινε ότι για τα περίπου 40 γνωστά τότε στοιχεία έπρεπε να υπάρχουν 40 διαφορετικά άτομα ως βασικά συστατικά σ' όλα τα σώματα. Τέλος, τα μόρια τα χαρακτήριζε επίσης άτομα αλλά τα ονόμασε «σύνθετα άτομα» compound atoms, όρος που έχει παραμείνει ως σήμερα όπου όλοι αναφερόμαστε στις χημικές ενώσεις με τον όρο compounds. -
Σερ Τζόζεφ Τζον Τόμσον (1856-1940)
Μοντέλο του σταφιδόψωμου: το άτομο αποτελείται από μια σφαίρα θετικά φορτισμένη μέσα στην οποία κυκλοφορούν τα αρνητικά ηλεκτρόνια. Τα ηλεκτρόνια είναι τόσα στον αριθμό ώστε το συνολικό φορτίο του ατόμου να είναι μηδέν και να εξασφαλίζεται έτσι η ηλεκτρική του ουδετερότητα. Τα ηλεκτρόνια "πλέουν" μέσα σε αυτή τη σφαίρα, σαν τις σταφίδες μέσα σε ένα σταφιδόψωμο -
Έρνεστ Ράδερφορντ (1871-1937)
Το άτομο έχει συγκεντρωμένο το θετικό φορτίο στο κέντρο του και το αρνητικό περιφερειακά και δημιούργησε το πλανητικό μοντέλο του ατόμου -
Νιλς Μπορ (1885-1962)
Σε κάθε άτομο υπάρχει θετικό φορτίο συγκεντρωμένο σε μια πολύ μικρή περιοχή του που είναι συμπαγής και ονομάζεται πυρήνας. Γύρω από τον πυρήνα βρίσκονται σε τροχιές τα αρνητικά ηλεκτρόνια, δεχόμενα από τον πυρήνα ελκτικές ηλεκτρικές δυνάμεις Κουλόμπ (Coulomb), σχηματίζοντας ένα σύννεφο αρνητικού φορτίου. Ο μεγαλύτερος χώρος του ατόμου είναι κενός. -
Βέρνερ Καρλ Χάιζενμπεργκ (1901-1976)
«Αρχή της απροσδιοριστίας», κύμα και σωματίδιο είναι διαφορετικές θεωρήσεις του ίδιου πράγματος, ουσιαστική εξήγηση της σταθερότητας της ύλης.
