-
Period: to
Η δυναστεία των Ρομανώφ
Ο Οίκος των Ρομάνοφ (ρωσικά: Дом Романовых, ΔΦΑ [rɐˈmanəf]) ή Ρομανώφ όπως έχει παραφθαρεί στα ελληνικά, υπήρξε η κυβερνώσα δυναστεία του Βασιλείου της Ρωσίας και κατόπιν της Ρωσικής Αυτοκρατορίας για τρεις αιώνες. (Βιβλιογραφία:
Ρομανώφ - Η γένεση μιας δυναστείας - Historical Questwww.historical-quest.com,
Οίκος των Ρομανώφ - Βικιπαίδειαel.wikipedia.org) -
Ανάληψη εξουσίας από τον Μιχαήλ Α' της Ρωσίας
Ο Μιχαήλ Φιοντόροβιτς Ρομάνοφ (Михаи́л Фёдорович Рома́нов, 1596-1645) υπήρξε τσάρος του Ρωσικού Βασιλείου ως Μιχαήλ Α'. Ανέλαβε τις τύχες της χώρας αμέσως μετά την Εποχή των Αναστατώσεων (1613) και είναι ο πρώτος της δυναστείας των Ρομάνοφ, η οποία κυβέρνησε τη χώρα για τρεις αιώνες. Ο Μιχαήλ πέθανε στις 14 Ιουλίου 1645, μάλλον από το συνδυασμό ασθένειάς και κατάθλιψης. Δύο ημέρες νωρίτερα, ανήμερα στα 49α γενέθλιά του, τις τύχες της χώρας είχε αναλάβει ο γιος του Αλεξέι Μιχαήλοβιτς. -
Θάνατος Μιχαήλ Α' και διαδοχή Αλέξιου της Ρωσίας
Ο Αλεξέι Μιχάηλοβιτς Ρομάνοφ (29 Μαρτίου 1629 - 8 Φεβρουαρίου 1676) είναι ο δεύτερος της δυναστείας των Ρομάνοφ που κυβέρνησε τη χώρα μέχρι το 1917. Παρά τον σύντομο βίο του, υπήρξε πρωταγωνιστής σε κάποια από τα σημαντικότερα γεγονότα της ρωσικής ιστορίας, με κορυφαίο την προσάρτηση της Ουκρανίας. Λίγες ημέρες πριν τον θάνατο του, τα ηνία ανέλαβε ο γιος του Φιοντόρ. -
Άνοδος του Φιοντόρ Γ' της Ρωσίας στον θρόνο
Ο Φιόντορ Γ΄( 9 Ιουνίου 1661 - 7 Μαΐου 1682) ανήλθε στο θρόνο στα δεκατέσσερά του (29 Ιανουαρίου 1676). Όπως και οι περισσότεροι αδελφοί του, έπασχε από κάποια πολύ σοβαρή και άγνωστη ασθένεια που είχε παραμορφώσει και παραλύσει τη μία πλευρά του σώματός του. Παρά την αναπηρία και το νεαρό της ηλικίας του, διακρίθηκε για την εξαιρετική μόρφωσή του. Μετά τον θάνατο του, η έλλειψη διαδόχου οδήγησε σε έντονο παρασκήνιο που έληξε με τη στέψη δύο ανήλικων συμβασιλέων: των Ιβάν Ε΄ και Πέτρου Α΄. -
Σύντομη διακυβέρνηση της Ρωσίας από τον Ιβάν Ε'
Ο Ιβάν Ε΄ ( 6 Σεπτεμβρίου 1666 - 8 Φεβρουαρίου 1696) ήταν ο μικρότερος γιος του τσάρου Αλεξέι. Όταν το 1682 ο πρεσβύτερος αδελφός του ο τσάρος Φιοντόρ Γ΄ πέθανε χωρίς διάδοχο, ο 15χρονος Ιβάν ως πρεσβύτερος τον διαδέχτηκε. Ωστόσο, αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα υγείας και ήταν ανίκανος να κυβερνήσει τη χώρα. Έτσι προτάθηκε η απομάκρυνσή του και ως επόμενος τσάρος τέθηκε ο αδελφός του, ο 10χρονος Πέτρος Α΄. Στο 30ο έτος της ζωής, στις 8 Φεβρουαρίου 1696, πέθανε ξαφνικά στη Μόσχα. -
Η στέψη του Πιότρ Α' της Ρωσίας
Ο Πέτρος Α΄(9 Ιουνίου 1672 - 8 Φεβρουαρίου 1725) γνωστός και ως Πέτρος ο Μέγας ήταν τσάρος του Ρωσικού Βασιλείου για 43 έτη. Υπό την ηγεσία του, η Ρωσία μετατράπηκε από περιφερειακό βασίλειο σε υπερδύναμη της ΒΑ Ευρώπης, τερματίζοντας την κυριαρχία των Σουηδών στη Βαλτική. Για τα επιτεύγματά του, πέραν του χαρακτηρισμού Μέγας, του δόθηκε το προσωνύμιο πατέρας του ρωσικού έθνους. Μετά τον θάνατό του, τον διαδέχθηκε η σύζυγός του Αικατερίνη Α΄, την οποία είχε ορίσει συναυτοκράτειρα από το 1724. -
Διαδοχή από Αικατερίνη Α' της Ρωσίας
Η Αικατερίνη Α΄ (15 Απριλίου 1684 - 17 Μαΐου 1727) ανήλθε στο θρόνο της Ρωσικής Αυτοκρατορίας με την υποστήριξη της φρουράς και των ευγενών. Στην πραγματικότητα όμως η βασιλεία της Αικατερίνης Α΄ γινόταν από τον στρατάρχη και πρίγκιπα Μένσικοφ και το Ανώτατο Συμβούλιο της Επικρατείας. Δεν κυβέρνησε για μεγάλο χρονικό διάστημα. Οι χοροί και τα γλέντια κλόνισαν την υγεία της και πάθανε από πνευμονία. Έπειτα, αποφασίστηκε ο διορισμός του εγγονού του Πέτρου Α΄ από τον γιο του Αλεξέι, του Πέτρου Β΄. -
Η άνοδος του Πέτρου Β' της Ρωσίας
Ο Πετρος Β΄ (23 Οκτωβρίου 1715 - 30 Ιανουαρίου 1730) ήταν Ρώσος τσάρος, ο οποίος διαδέχθηκε στο θρόνο την Αικατερίνη Α΄. Ανήλθε στο θρόνο στις 6 Μαΐου 1727, όταν ήταν μόλις έντεκα ετών, και πέθανε σε ηλικία 14 ετών από ευλογιά. Ο Πέτρος Β΄ δεν είχε χρόνο για κρατικές υποθέσεις και στην πραγματικότητα δεν κυβέρνησε ποτέ. Η πραγματική εξουσία ήταν στα χέρια του Ανώτατου Μυστικού Συμβουλίου, πρώτα του Μένσικοφ και μετά την ανατροπή του, του Ντολγκορούκοφ. -
Η "περιορισμένη" εξουσία της Άννας Ιβάνοβνα της Ρωσίας
H Άννα Ιβάνοβνα (7 Φεβρουαρίου 1693 - 28 Οκτωβρίου 1740) ήταν δεύτερη κόρη του τσάρου Ιβάν Ε΄. Μετά το θάνατο του Πέτρου Β΄ κλήθηκε στο θρόνο από το Ανώτατο Μυστικό Συμβούλιο ως μονάρχης με περιορισμένες εξουσίες. Τελικά η Άννα Ιβάνοβνα ανέλαβε την εξουσία χωρίς περιορισμούς και διέλυσε το Ανώτατο Μυστικό Συμβούλιο. Μετά το θάνατο της, ο γιος της Άννας Λεοπόλντοβνα(ανιψιά της),Ιβάν ΣΤ', μόλις δυο μηνών ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας υπό την κηδεμονία του δούκα της Κυρλανδίας Μπίρονα. -
Η άνοδος και καθαίρεση του Ιβάν ΣΤ' της Ρωσίας
Ο Ιβάν ΣΤ΄( 23 Αυγούστου 1740 - 16 Ιουλίου 1764) ήταν ο αυτοκράτορας της Ρωσίας μέχρι το Νοέμβριο του 1741 και δισέγγονος του Ιβάν Ε΄. Επίσημα βασίλεψε το πρώτο χρόνο της ζωής του υπό την κηδεμονία του Μπίρονα και στη συνέχεια της μητέρας του Λεοπόλντοβνας. Ο αυτοκράτορας αφού καθαιρέθηκε από την αυτοκράτειρα Ελισάβετ πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη φυλακή και κατά τη διάρκεια της βασιλείας της Αικατερίνης Β΄ δολοφονήθηκε από τους φρουρούς του σε μια προσπάθεια απελευθέρωσής του. -
"Αρπαγή" του θρόνου από την Ελισάβετ Α' της Ρωσίας
H Ελισαβέτα Πετρόβνα (29 Δεκεμβρίου 1709 - 5 Ιανουαρίου 1762) ήταν αυτοκράτειρα της Ρωσίας από το 1741 έως το θάνατό της. Ήταν η μικρότερη κόρη του Πέτρου Α΄ και της Αικατερίνης Α΄. Την 25η Νοεμβρίου 1741 ανακήρυξε τον εαυτό της ως Αυτοκράτειρα διατάζοντας να φυλακιστεί ο διάδοχος ανιψιός της, Ιβάν ΣΤ΄ και να συλληφθεί όλη η οικογένεια της Άννα Ιβάνοβνα. Το Δεκέμβριο του 1761 η Ελισάβετ πέθανε από αιμορραγία λόγω άγνωστης στην τότε ιατρική νόσου. Στο θρόνο τη διαδέχτηκε ο ανιψιός της Πέτρος Γ΄. -
Η διαδοχή από τον Πέτρο Γ' της Ρωσίας
Ο Πέτρος Γ΄ της Ρωσίας ή Πέτρος Φιόντοροβιτς (21 Φεβρουαρίου 1728 - 17 Ιουλίου 1762) από τον Οίκο του Σ.Χ.Γκόττορπ ήταν Αυτοκράτορας της Ρωσικής Αυτοκρατορίας για έξι μήνες το 1762. Σύμφωνα με τους περισσότερους ιστορικούς, ήταν διανοητικά ανώριμος και φίλος της Πρωσίας, κάτι που τον έκανε μη δημοφιλή ηγέτη. Φημολογείται ότι δολοφονήθηκε με συνωμοσία της συζύγου του, η οποία τον διαδέχτηκε στο θρόνο ως Αικατερίνη Β΄ της Ρωσίας. -
Ανάληψη εξουσίας από την Αικατερίνη Β' της Ρωσίας
Η Αικατερίνη Β΄ της Ρωσίας, η επονομαζόμενη Μεγάλη ( 2 Μαΐου 1729 – 17 Νοεμβρίου 1796) ήταν αυτοκράτειρα γερμανικής καταγωγής. Σημαντικό ρόλο στην άνοδο της στο θρόνο, διαδραμάτισε ο εραστής της, αξιωματικός του ιππικού, Γρηγόριος Ορλώφ σε συνδυασμό με τις λανθασμένες κινήσεις του Πέτρου Γ΄. Χάρη σε εκείνη, η Ρωσία έγινε η μεγαλύτερη χώρα στην Ευρώπη. Η Μεγάλη Αικατερίνη πέθανε από εγκεφαλική αιμορραγία και στον θρόνο τη διαδέχτηκε ο γιός της Παύλος Α΄. -
Η στέψη του Παύλου Α' της Ρωσίας
Ο Παύλος Πετρόβιτς(1 Οκτωβρίου 1754 - 24 Μαρτίου 1801) ήταν τσάρος της Ρωσίας έως τη δολοφονία του. Έμεινε γνωστός με το προσωνύμιο μυστηριώδης και με το Ρώσος Άμλετ. Μέτοχος μιας λαμπρής παιδείας απέκτησε ευρεία αντίληψη και ασπάστηκε τα ιπποτικά ιδανικά, ενώ ευλαβικά πίστευε στο Θεό. Όλα αυτά αντανακλούσαν στην πολιτική που ακολούθησε. Ξυλοκοπήθηκε άγρια και στραγγαλίστηκε από αξιωματικούς στο υπνοδωμάτιό του στο Ανάκτορο Μιχαήλοφσκι ενώ στον θρόνο τον διαδέχτηκε ο γιος του, Αλέξανδρος Α'. -
Η άνοδος του Αλεξάνδρου Α' της Ρωσίας
Ο Αλέξανδρος Α΄ Παύλοβιτς ( 23 Δεκεμβρίου 1777 – 1 Δεκεμβρίου 1825) ήταν τσάρος της Ρωσίας, Βασιλιάς της Πολωνίας και πρώτος Μέγας Δουξ της Φινλανδίας. Κατά το πρώτο ήμισυ της βασιλείας του, προσπάθησε να εισαγάγει φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις, ενώ κατά το δεύτερο ήμισυ ακολούθησε έναν πιο τυχαίο τρόπο διακυβέρνησης. Υπό την ηγεσία του η Ρωσία κατέλαβε τη Φινλανδία και μέρος της Πολωνίας. Οι περίεργες διακυμάνσεις του χαρακτήρα του έκαναν τον Αλέξανδρο έναν από τους πιο ενδιαφέροντες τσάρους. -
Η διακυβέρνηση του Νικόλαου Α' της Ρωσίας
Ο Νικόλαος Α΄ της Ρωσίας (6 Ιουλίου 1796 - 2 Μαρτίου 1855) ήταν τσάρος της Ρωσίας, βασιλιάς της Πολωνίας και Μέγας Δούκας της Φινλανδίας. Ήταν αδελφός του Αλέξανδρου Α΄ τον οποίο διαδέχτηκε μετά τον θάνατό του. Ως αυτοκράτορας υπήρξε ιδιαίτερα συντηρητικός και καταδίωξε τον διαφωτισμό. Αντιπαθούσε την Γαλλική Επανάσταση, ήταν εξοικειωμένος με την πολεμική τεχνολογία και επέδειξε πρωτοφανή θρησκευτικό φανατισμό. Μετά τον θάνατό του, στον θρόνο τον διαδέχτηκε ο γιός του Αλέξανδρος Β΄. -
Διαδοχή από τον Αλέξανδρο Β' της Ρωσίας
Ο Αλέξανδρος Β΄ Νικολάγεβιτς (29 Απριλίου 1818 – 13 Μαρτίου 1881), γνωστός ως Αλέξανδρος ο Ελευθερωτής, ήταν τσάρος της Ρωσίας, βασιλιάς της Πολωνίας και του Μεγάλου Δούκα της Φινλανδίας έως τη δολοφονία του το Μάρτιο του 1881. Ένα από τα σημαντικά βήματα του ήταν η σύναψη της Συνθήκης Παρισίων και η υπογραφή του μανιφέστου κατάργησης της δουλοπαροικίας. Πέθανε εξαιτίας θανατηφόρου τραυματισμού που δέχθηκε στην Αγία Πετρούπολη από μια βόμβα και στον θρόνο τον διαδέχτηκε ο γιός του Αλέξανδρος Γ'. -
Η βασιλεία του Αλεξάνδρου Γ' της Ρωσίας
Ο Αλέξανδρος Αλεξάντροβιτς (10 Μαρτίου 1845 – 1 Νοεμβρίου 1894), ιστορικά γνωστός ως Αλέξανδρος Γ΄ ή Αλέξανδρος ο Ειρηνοποιός, ήταν Αυτοκράτορας της Ρωσικής Αυτοκρατορίας έως το θάνατό του την 1η Νοεμβρίου 1894. Η βασιλεία του χαρακτηρίζεται από ένα πνεύμα αυταρχικότητας μολονότι στα χρόνια του άρχισε να εφαρμόζεται στη Ρωσία προστατευτική εργατική νομοθεσία. Στον θρόνο τον διαδέχτηκε ο γιος του Νικόλαος Β', ο τελευταίος αυτοκράτορας της δυναστείας των Ρομανώφ και της Ρωσίας. -
Νικόλαος Β' της Ρωσίας/ Το τέλος της δυναστείας
Ο Νικόλαος Β΄(18 Μαΐου 1868 – 17 Ιουλίου 1918) υπήρξε ο τελευταίος αυτοκράτορας της Ρωσίας, Βασιλιάς της Πολωνίας και Μεγάλος Δούκας της Φινλανδίας. Ανίκανος να διαχειριστεί μια χώρα που βρισκόταν σε πολιτική αναταραχή καθώς και να διοικήσει τον στρατό της στη διάρκεια του A΄ Παγκοσμίου Πολέμου, με την έναρξη της Ρωσικής Επανάστασης το 1917, παραιτήθηκε και εκτελέστηκε με τα υπόλοιπα μέλη της αυτοκρατορικής οικογένειας από τους Μπολσεβίκους.
