Η αρχιτεκτονική της Αθήνας στο δεύτερο ήμισυ του 20ου αι.

Ανασυγκρότηση

Sep 1, 1949

1949-1957 Το μικρό σε όγκο έργο των αρχιτεκτόνων της δωδεκαετίας 1945-1957, η οποία έχει ένα μεταβατικό χαρακτήρα, εμφανίζει πέντε τάσεις: μια δογματικά ή αναχρονιστικά μοντέρνα, μια συντηρητική, μια "νεορομαντική", μια λαϊκότροπη, και μια νεωτεριστική.

"Ανοιξη"

Sep 1, 1958

1958-1966 Στη διάρκεια της οκταετίας εξαφανίζεται σχεδόν το ιστορικό κέντρο της Αθήνας και χάνονται πολλές ευκαιρίες για την αναβάθμιση της δημόσιας αρχιτεκτονικής μας. Για τα κύματα των κατοίκων της επαρχίας που κατέκλυσαν το κλεινόν άστυ και ανήκαν στα μεσαία και μικρομεσαία στρώματα, η απόκτηση ενός διαμερίσματος σε πολυκατοικία αποτελούσε κοινωνική καταξίωση. Η απουσία εγκεκριμμένου ρυθμιστικού σχεδίου ενίσχυσε τους ρυθμούς αύξησης των αυθαιρέτων κατοικιών στις παρυφές της πόλης από τους

"Γιγαντισμός"

Oct 1, 1967

1967-1974 Το κύριο χαρακτηριστικό της περιόδου αυτής δεν είναι μόνο το ότι επιταχύνονται τα αρνητικά φαινόμενα της προηγούμενης φάσης, δηλαδή η άναρχη και ισοπεδωτική ανάπτυξη της πρωτεύουσας, η ευτέλεια του αρχιτεκτονικού της εκμοντερνισμού, η κακοποίηση της ιστορίας της αλλά και του αττικού τοπίου.