Eredu atomikoa

Demokrito

450 BCE

Demokritok iragarri zuen uste osoa zuela edozein substantzia muga bateraino bana zitekeela, eta ez gehiago. Edozein motatako zatirik txikiena edo partikula zatiezina zen, eta partikula minimo horri atomo deitu zion, grezieraz «zatiezina» esan nahi duena.

daltonen eredu atomikoa

1808

Materia "atomo" izeneko partikula txiki zatiezinez eta suntsiezinez osaturik dago.Elementu kimiko bateko atomo guztiak berdinak dira, beren masa eta berezko ezaugarriak dituzte. Elementu desberdinetako atomoek masa desberdina dute.
Atomoek zatitu gabe irauten dute, baita erreakzio kimikoetan konbinatzen direnean ere.Konposatua sortzeko atomo desberdinak elkartzen direnean, beren artean erlazio sinpleak izaten dituzte.

Thomsonen eredu atomikoa

1897

Thomsonek bere lanaren oinarritzat bi adierazpen hartu zituen, begi hutsez antzematen zuenarekin zerikusia zutenak: Materiak ez du zulorik ez eta hutsunerik, itxuraz hala baitirudi.
Materiaren osagai txikienak diren atomoek karga neutroa dute, elektrizitateari dagokionean.

Rutherforden eredu atomikoa

1909

elektroia aurkitu zuen. Beronen ereduaren arabera negatiboki kargaturiko elektroiak positiboki kargaturiko atomo batean sakabanaturik zeuden, "mahaspasak pastel batean" ezizena eman zitzaion ereduari.

bohr

1913

XX. mendearen hasieran Ernest Rutherford eta beste hainbat fisikariek egindako hainbat saiakuntzetan atomoak erdialdean positiboki kargatutako nukleo txiki eta dentso bat zeukala egiaztatu zuten, negatiboki kargatutako elektroi laino lauso bat ingurunean dagoela. Informazio esperimental honekin Rutherfordek atomoaren eredu planetarioa aurkeztu zuen, 1911ko Rutherforden eredua izenarekin ezagutzen dena.

Sommerfelden

1916

Bohr-en eredu atomikoak oso ondo funtzionatzen zuen atomo hidrogenoide-rako, izan ere, esperimentalki behatutako atomoen igorpen espektro-etan agertzen ziren lerroak azaltzeko, energiaren kuantizazioa baliatu zuen, hau da, elektroien energia ezin zitekeen edozein izan. Bohr-ek ondorengoa proposatu zuen:

Schrödinger

1926

Schrödinger-en katua esperimentu hipotetiko bat da, Erwin Schrödinger fisikari austriarrak 1928an argitaratutako paradoxa bat. Kopenhageko interpretazioak eguneroko objektuei aplikatutako mekanika kuantikoaren interpretazioa modu ezberdinean ulertzen zuen eta hauei arrazoia kentzeko asmotan planteatu zuen. Gerora ikusi da Schrödinger-ek eginiko ekuazio matematikoak egokiak zirela, baina interpretatzeko moduan ez zuela asmatu. Izan ere,