-
Βίλχελμ Κόνραντ Ρέντγκεν (Wilhelm Conrad Röntgen
Ανακάλυψη των ακτίνων Χ ή ακτίνων Ρέντγκεν (Röntgen) -
Χέντρικ Αντόον Λόρεντζ (Hendrik Antoon Lorentz) Πιέτερ Ζέεμαν (Pieter Zeeman
Για τις έρευνές τους πάνω στην επιρροή του μαγνητισμού σε φαινόμενα ακτινοβολίας» (Φαινόμενο Ζέεμαν) -
Αντουάν Ανρί Μπεκερέλ (Antoine Henri Becquerel) Πιερ Κιουρί και Μαρία Κιουρί
«για τις έρευνές τους πάνω στα φαινόμενα ακτινοβολίας που ανακάλυψε ο Ανρί Μπεκερέλ» -
Τζον Ουίλιαμ Στρατ, 3ος Βαρώνος Ρέιλι (John William Strutt Rayleigh
«για τις έρευνές του πάνω στις πυκνότητες των πιο σημαντικών αερίων και για την ανακάλυψη του αργού σε συσχέτιση με τις παραπάνω μελέτες» -
Φίλιπ Έντουαρντ Άντον φον Λέναρντ (Philipp Eduard Anton von Lenard
«για τις εργασίες του επί των καθοδικών ακτίνων» -
σερ Τζόζεφ Τζον Τόμσον
«ως αναγνώριση για τη συμβολή του στις θεωρητικές και πειραματικές εργασίες επί της ηλεκτρικής αγωγιμότητας των αερίων» -
Άλμπερτ Αβραάμ Μάικελσον (Albert Abraham Michelson,
«για τις οπτικές συσκευές ακριβείας (που κατασκεύασε) και τις εργασίες στη Φασματοσκοπία που ακολούθησαν με τη βοήθειά τους». Βλ. και Πείραμα Μάικελσον-Μόρλεϋ -
Γιονάς Γκαμπριέλ Λιπμάν (Jonas Ferdinand Gabriel Lippmann)
«για τη μέθοδο της αναπαραγωγής χρωμάτων φωτογραφικά, βασισμένη στο φαινόμενο της συμβολής» -
Γουλιέλμο Μαρκόνι (Guglielmo Marconi) και Καρλ Φέρντιναντ Μπράουν (γερμ. Karl Ferdinand Braun)
«για τη συμβολή τους στην ανάπτυξη της ασύρματης τηλεγραφίας» -
Γιοχάννες Ντίντερικ φαν Ντερ Βάαλς (Ολλανδικά: Johannes Diderik van der Waals,
«για την εργασία του στην καταστατική εξίσωση για τα αέρια και τα υγρά» (βλ. Δύναμη Βαν Ντερ Βάαλς)