ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ-ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Η ΡΩΜΑΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Period: 146 BCE to 476

ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΩΝ ΜΕΔΙΟΛΑΝΩΝ

313

Διάταγμα των Μεδιολάνων ονομάζεται το διάταγμα της θέσπισης της ανεξιθρησκείας στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία, με το οποίο ο Μέγας Κωνσταντίνος και ο Αύγουστος Λικίνιος σταμάτησαν τους διωγμούς των χριστιανών οι οπαδοί της οποίας έπρεπε να προσεύχονται στον δικό τους θεό . Με αυτή την κίνηση ο Κωνσταντίνος δεν έκανε το Χριστιανισμό επίσημη θρησκεία της Αυτοκρατορίας, απλώς εγγυήθηκε την ανοχή του κράτους απέναντι στους χριστιανούς που ζούσαν στη σκιά των ειδωλολατρών.

Α' ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ

325

Το 325 στη Νίκαια της Βιθυνίας ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Α΄ συγκάλεσε την Πρώτη Σύνοδο της Νίκαιας ή Α΄ Οικουμενική Σύνοδο με σκοπό την αποκατάσταση της ειρήνης στα εκκλησιαστικά ζητήματα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Η σύνοδος καταδίκασε τη διδασκαλία του Αρείου, συνέταξε το Σύμβολο της Νίκαιας που καθιέρωσε τον όρο ομοούσιος και όρισε την ημερομηνία εορτασμού του Πάσχα.

ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ

330

Είναι γνωστό, πως όταν ο Μέγας Κωνσταντίνος, ο πρώτος χριστιανός Αυτοκράτορας, επέλεξε την πόλη του Βυζαντίου ως νέα πρωτεύουσα, έκτισε σε αυτή πολύ μεγαλύτερη πόλη, ονομάζοντάς την Νέα Ρώμη· οι επόμενοι την ονόμασαν Κωνσταντινούπολη. Όταν τελείωσε την περιτείχιση , αφιέρωσε την πόλη στην Θεοτόκο. Ο Αυτοκράτορας, θέλοντας να ευχαριστήσει τον Θεό που τον αξίωσε σ΄ αυτό το έργο, στις 11 Μαΐου του 330 τέλεσε λιτανεία με την πάνδημη συμμετοχή του λαού.

Ο ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ ΧΩΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

395

Ο Θεοδόσιος τον Ιανουάριο του 395, σε ηλικία 50 ετών, κληροδότησε την αυτοκρατορία στους δύο γιους του: στον Αρκάδιο, το ανατολικό τμήμα και στον Ονώριο το δυτικό. Από τότε τα δύο τμήματα της αυτοκρατορίας ακολούθησαν διαφορετικές πορείες, γι’ αυτό πολλοί ιστορικοί θεωρούν το έτος 395 απαρχή της βυζαντινής ιστορίας.

Ο ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟΣ Α' ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ

527

https://youtu.be/T4gRdZjhDZ4https://www.timetoast.com

ΠΡΩΤΟΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Period: 527 to 600

ΕΚΔΙΔΟΝΤΑΙ ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΟΥ ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟΥ

529

Σημαντικότερο και μονιμότερο επίτευγμα της βασιλείας του Ιουστινιανού ήταν η κωδικοποίηση του ρωμαϊκού δικαίου.Ο Κώδικας του Ιουστινιανού,που διαιρείτο σε δέκα βιβλία, που περιείχαν τους νόμους που εκδόθηκαν απ’ την εποχή του αυτοκράτορα Αδριανού μέχρι τον Ιουστινιανό, Ο νέος Κώδικας που δημοσιεύθηκε το 533, υποδιαιρέθηκε σε πενήντα βιβλία, ονομάστηκε Πανδέκτης και χρησιμοποιήθηκε ως νομικό εγχειρίδιο, που προοριζόταν για τους σπουδαστές,οι Εισηγήσεις και οι«Νεαραί» που γράφτηκαν στα Ελληνικά.

Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΑ

532

Η Στάση του Νίκα (στάση = εξέγερση) ήταν εξέγερση που έγινε στην Κωνσταντινούπολη το 532 μ.Χ. Η εξέγερση αυτή είχε διάρκεια μίας εβδομάδας και ήταν η πιο βίαιη ταραχή στην ιστορία της Κωνσταντινούπολης, με τη μισή σχεδόν πόλη να καίγεται ή να καταστρέφεται και με δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους να σκοτώνονται.

ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ

537

Η Αγιά Σοφιά γνωστή και ως Ναός της Αγίας του Θεού Σοφίας είναι χριστιανικός ναός, ο οποίος στη συνέχεια μετετράπη σε ισλαμικό τέμενος και αργότερα σε μουσείο. Βρίσκεται στην Κωνσταντινούπολη. Από το 537 μέχρι το 1453 λειτουργούσε ως βυζαντινός χριστιανικός καθεδρικός ναός της πόλης.Το οικοδόμημα ακολουθεί τον αρχιτεκτονικό ρυθμό της τρουλαίας βασιλικής και συνδυάζει στοιχεία της πρώιμης βυζαντινής ναοδομίας, σε πολύ μεγάλη κλίμακα.

ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟΣ Α'

610

Ο Φλάβιος Ηράκλειος (575 - 11 Φεβρουαρίου 641) ήταν αυτοκράτορας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από το 610 έως το θάνατό του το 641. Κατά τη βασιλεία του η ελληνική γλώσσα έγινε η επίσημη γλώσσα του βυζαντινού κράτους.

ΜΕΣΟΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Period: 610 to 1204

Η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΠΟΛΙΟΡΚΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΕΡΣΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΡΑΒΕΣ

626

Η Πολιορκία της Κωνσταντινούπολης το 626 από τους Πέρσες και τους Αβάρους κατέληξε σε στρατηγική νίκη για τους Βυζαντινούς. Η αποτυχία της πολιορκίας έσωσε την αυτοκρατορία από την κατάρρευση, και, σε συνδυασμό με άλλες νίκες που πέτυχε ο αυτοκράτορας Ηράκλειος (610-641) το προηγούμενο έτος και το 627, το Βυζάντιο κατάφερε να επανακτήσει τα εδάφη του και τον τερματισμό των καταστροφικών Βυζαντινοπερσικών πολέμων με επιβολή ευνοϊκής συνθήκης και με σύνορα σταθερά.

ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ

Aug 8, 626

Την 8η Αυγούστου, η Πόλη είχε σωθεί από τη μεγαλύτερη ως τότε απειλή της ιστορίας της. Ο λαός, θέλοντας να πανηγυρίσει τη σωτηρία του, την οποία απέδιδε σε συνδρομή της Θεοτόκου, συγκεντρώθηκε στο Ναό της Παναγίας των Βλαχερνών. Τότε, κατά την παράδοση, όρθιο το πλήθος έψαλε τον από τότε λεγόμενο «Ακάθιστο Ύμνο» στην Παναγία, αποδίδοντας τα «νικητήρια» και την ευγνωμοσύνη του «τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ».

Ο ΗΡΑΚΛΕΙΟΣ ΕΠΑΝΑΚΤΑ ΤΗΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΙΜΙΟ ΣΤΑΥΡΟ

630

Η ύψωση του Τιμίου Σταυρού έγινε στην Κωνσταντινούπολη το 630 μ.Χ. από τον βασιλιά Ηράκλειο. Ο βασιλιάς Ηράκλειος ξαναπήρε τον Τίμιο Σταυρό από τους Αβάρους, οι οποίοι τον είχαν αρπάξει από τους Αγίους Τόπους.

ΞΕΚΙΝΑ Η Α΄ΦΑΣΗ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΑΣ

726

Το 726 ο αυτοκράτορα Λέοντα Γ΄ εξέδωσε διατάγμα με το οποίο αποδοκιμαζόταν η προσκύνηση των εικόνων ως ψευδολατρεία. Μέχρι το 741 που πέθανε, η πολιτική του υπήρξε μάλλον ήπια και οι διατάξεις του περί απαγορεύσεως και αφαιρέσεως των εικόνων φαίνεται ότι δεν εκτελούνταν επακριβώς. Ο Κωνσταντίνος Ε΄ υπήρξε πολύ ορμητικότερος. Εξαπέλυσε απηνή διωγμό κατά των εικόνων και των μοναχών, και συγκάλεσε την σύνοδο της Ιερείας (754), κατά την οποία καταδικάστηκαν οι θρησκευτικές απεικονίσεις.

Β' ΦΑΣΗ ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΑΣ

815

Η δεύτερη φάση (815-843), η οποία δεν είχε τη διάρκεια ούτε και την ένταση της πρώτης εγκαινιάστηκε από τον Λέοντα Ε΄ τον Αρμένιο. Αυτός απέδωσε στην εικονολατρία τις ήττες των Βυζαντινών στα πεδία των μαχών.

ΣΥΝΟΔΟΣ 843-ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΣΤΗΛΩΣΗ ΤΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ

843

Η σύνοδος του 843 προχώρησε στην οριστική και πανηγυρική αποκατάσταση και αναστήλωση των εικόνων.Συνεκλήθη δε, από τον εικονόφιλο πατριάρχη Μεθόδιο (843-847) κατόπιν προσκλήσεως της Θεοδώρας. Ο τελικός θρίαμβος της Ορθοδοξίας εναντίον της εικονομαχίας καθιερώθηκε να εορτάζεται την πρώτη Κυριακή της Μ. Τεσσαρακοστής, η οποία χαρακτηρίστηκε Κυριακή της Ορθοδοξίας.

ΕΚΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΜΟΡΑΒΩΝ-ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΙΟΣ

862

Ο εκχριστιανισμός των Σλάβων, ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα του βυζαντινού πολιτισμού, ξεκίνησε από τη Μοραβία. Ο ηγεμόνας Ραστισλάβος ζήτησε από το Βυζάντιο ιεραποστόλους, για να διδάξουν στο λαό του το Χριστιανισμό. Επιθυμούσε να στηριχτεί στο Βυζάντιο, για να αντισταθμίσει την απειλή των Γερμανών και των Βουλγάρων.Ο αυτοκράτορας Μιχαήλ Γ΄ και ο πατριάρχης Φώτιος αντιλήφθηκαν τα οφέλη της πρότασης και η αποστολή ανατέθηκε στους δύο αδελφούς από τη Θεσσαλονίκη Μεθόδιο και Κύριλλο.

FILIOQUE-ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ

867

Στην τριαδική ομολογία, οι Χριστιανοί . Ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα θεωρείται ότι έχουν την αιώνια προέλευσή τους από τον Πατέρα. Ο Υιός, ο προαιώνιος Λόγος (Ιωάν. α΄ 1) έχει γεννηθεί από τον Πατέρα, ενώ το Άγιο Πνεύμα «εκπορεύεται» από τον Πατέρα. Η σύνοδος του έτους 867 αναθεμάτισε τον πάπα, απέρριψε το δόγμα περί εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος και εκ του Υιού (filioque) και καταδίκασε την επέμβαση της Ρώμης στη Βουλγαρία.

ΕΚΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΡΩΣΩΝ

989

Για να συντρίψει την αριστοκρατία ο αυτοκράτορας Βασίλειος Β΄ ζήτησε τη βοήθεια του ρώσου ηγεμόνα Βλαδιμήρου, υποσχόμενος να του δώσει ως σύζυγο την αδελφή του Άννα. Το στρατιωτικό σώμα που έστειλαν οι Ρώσοι συνέτριψε τους βυζαντινούς γαιοκτήμονες αλλά ο Βασίλειος λησμόνησε την υπόσχεσή του.Όταν ο Βλαδίμηρος κατέλαβε τη Χερσώνα, ο αυτοκράτορας συναίνεσε στο γάμο.Η νύφη ταξίδεψε στη Χερσώνα, όπου βαφτίστηκε ο Βλαδιμήρος.Επακολούθησε η βάπτιση των Ρώσων στα νερά του Δνειπέρου (989)

ΣΧΙΣΜΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ

1054

Το Σχίσμα του 1054 είναι η διαίρεση και διάσπαση μεταξύ της Δυτικής και της Ανατολικής Εκκησίας όταν επικεφαλής τους ήταν ο Πάπας Λέων Θ΄ και ο Πατριάρχης Μιχαήλ Κηρουλάριος, ύστερα από τους αμοιβαίους αναθεματισμούς που εξαπολύθηκαν τον Ιούλιο του 1054. στην πραγματικότητα επισημοποίησε μια προϋπάρχουσα κατάσταση καθώς με το πέρασμα των χρόνων ο ανατολικός και ο δυτικός Χριστιανισμός διαμόρφωσαν διαφορετικές παραδόσεις.

ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΜΑΤΖΙΚΕΡΤ-Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΤΩΝ ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ

1071

Νέοι εχθροί άρχισαν να απειλούν την εδαφική ακεραιότητα του κράτους. Στην Ανατολή, εμφανίστηκαν οι Σελτζούκοι, τουρκικό φύλο που στη μάχη του Ματζικέρτ, κοντά στη λίμνη Βαν της Αρμενίας (1071), συνέτριψε τα μισθοφορικά στρατεύματα του Βυζαντίου. Η έλλειψη οπλισμού, πειθαρχίας και ηθικού ήταν οι κυριότεροι παράγοντες της ήττας.

Α' ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΑ

1096

H Πρώτη Σταυροφορία (1096-1099) ήταν η πρώτη από μία σειρά σταυροφοριών που προσπάθησαν να ανακαταλάβουν τους Αγίους Τόπους, κλήθηκε από τον Πάπα Ουρβανό Β΄ στη Σύνοδο του Κλερμόν το 1095. Ο Ουρβανός κάλεσε μία στρατιωτική εκστρατεία για να βοηθήσει τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, η οποία είχε χάσει πρόσφατα το μεγαλύτερο μέρος της Μικράς Ασίας από τους Σελτζούκους.

Β' ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΑ

1147

Η Δεύτερη Σταυροφορία ήταν μία προσπάθεια της Δύσης να αντεπιτεθεί στην όλο και αυξανόμενη πίεση των Τούρκων. Ξεκίνησε το 1147 και τερματίστηκε το 1149 πετυχαίνοντας να χειροτερέψει την κατάσταση για τα σταυροφορικά κράτη, αλλά και να μεγαλώσει το χάσμα μεταξύ της δυτικής Χριστιανοσύνης και της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Δ' ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΑ

1201

Η Δ' Σταυροφορία (1201-1204) είχε σκοπό και στόχο την κατάληψη της Ιερουσαλήμ μέσω μιας εισβολής στην Αίγυπτο και την Αλεξάνδρεια, αλλά παρέκλινε από τον στόχο της και οι Σταυροφόροι κατέλαβαν τελικά την Κωνσταντινούπολη, καταλύοντας τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και ιδρύοντας τη Λατινική Αυτοκρατορία. Ως ιστορικό γεγονός, η Δ' Σταυροφορία αποτέλεσε ένα εξαιρετικά πολύπλοκο ιστορικό φαινόμενο, το οποίο υπήρξε αποτέλεσμα διάφορων συμφερόντων και συναισθημάτων.

Η ΠΡΩΤΗ ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ

1204

Η πολιορκία και η Άλωση της Κωνσταντινούπολης σημειώθηκαν τον Απρίλιο του 1204 και σημάδεψαν την κορύφωση της Τέταρτης Σταυροφορίας. Οι Σταυροφόροι, με επικεφαλής τον Ερρίκο Δάνδολο, τον Βονιφάτιο τον Μομφερρατικό και τον Βαλδουίνο της Φλάνδρας, κατέλαβαν, λεηλάτησαν τμήματα της Κωνσταντινούπολης. Μετά την Άλωση της Πόλης ιδρύθηκε η Λατινική Αυτοκρατορία και ο Βαλδουίνος της Φλάνδρας στέφθηκε Αυτοκράτορας ως Βαλδουίνος Α΄ της Κωνσταντινούπολης στην Αγία Σοφία.

ΑΝΑΚΑΤΑΛΗΨΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ

1261

Το 1260 ο Μιχαήλ Παλαιολόγος επιχείρησε μία αποτυχημένη επίθεση εναντίον της Κωνσταντινούπολης.Το 1261 έστειλε το στρατηγό Αλέξιο Στρατηγόπουλο με μικρή δύναμη για αναγνωριστική αποστολή στα σύνορα με τη Βουλγαρία αλλά να περάσει κοντά στην Κωνσταντινούπολη.Τότε εκεί φτάνοντας πληροφορήθηκε ότι η φρουρά της πόλης και του βενετικού στόλου έλειπαν σε μία επιχείρηση.Έτσι επιτέθηκε στην σχεδόν αφύλακτη πόλη και κατέλαβε την Κωνσταντινούπολη στις 25 Ιουλίου του 1261.

ΥΣΤΕΡΟΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Period: 1261 to 1453

ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΟΘΩΜΑΝΩΝ

1350

Στη διάρκεια του 14ου αι. άρχισε η αποσύνθεση του Βυζαντίου, η οποία επιταχύνθηκε στα μέσα του 14ου αι. εξαιτίας κυρίως των εμφυλίων πολέμων και της εξασθένησης του στρατού και της οικονομίας, που ευνόησαν την επέκταση αρχικά των Σέρβων και αργότερα των Οθωμανών. Έτσι η άλλοτε κραταιά αυτοκρατορία μετατράπηκε σε μια αδύναμη αυτοκρατορία των Στενών που είχε πελώριο κεφάλι, αλλά πολύ ασθενικό σώμα.

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΚΑΛΛΙΠΟΛΗΣ

1354

Η Κατάληψη της Καλλίπολης από τους Οθωμανούς έλαβε χώρα τον Μάρτιο του 1354 - μέχρι τότε, η Καλλίπολη ήταν κτήση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Μετά από πολλές ήττες που υπέστη τον τελευταίο μισό αιώνα, η Βυζαντινή Αυτοκρατορία είχε χάσει σχεδόν όλες τις κτήσεις της στην Ανατολία. Η έξοδος στο Αιγαίο και στη Θάλασσα του Μαρμαρά επέτρεπε στους Οθωμανούς να καταλάβουν τις νότιες περιοχές των Βαλκανίων και να επεκταθούν στη Σερβία και στην Ουγγαρία.

ΜΑΧΗ ΚΟΣΣΥΦΟΠΕΔΙΟΥ

1389

Αντίπαλοι
Τούρκοι:27.000-40.000 άνδρες ( Μουράτ Α')
Σέρβοι : 12.000-30. 000 άνδρες (πρίγκηπας Λάζαρ) Ἐκβαση: Πύρρειος νίκη των Τούρκων

ΜΑΧΗ ΑΓΚΥΡΑΣ

1402

Στις αρχές του 15ου αι. οι Μογγόλοι εισέβαλαν στη Μ. Ασία και κατανίκησαν το σουλτάνο Βαγιαζιτ στη μάχη της Άγκυρας (1402). Η ήττα προκάλεσε βαθιά κρίση στο Οθωμανικό Κράτος και έδωσε παράταση ζωής στο ετοιμόρροπο Βυζάντιο.

ΣΥΝΟΔΟΣ ΦΕΡΡΑΡΑΣ-ΦΛΩΡΕΝΤΙΑΣ

1438

Κατά τον τελευταίο αιώνα πριν την Άλωση οι βυζαντινοί αυτοκράτορες Ιωάννης Ε΄ (1369-71), Μανουήλ Β΄ (1399-1402) και Ιωάννης Η' ταξίδεψαν για βοήθεια στη Δύση. Ο τελευταίος ανανέωσε στη σύνοδο της Φερράρας-Φλωρεντίας την «ένωση», δηλ. την υποταγή της Ορθόδοξης στη Ρωμαϊκή Εκκλησία (1438-9), που είχε πρώτος αποδεχτεί ο Μιχαήλ Η' στη σύνοδο της Λυών (1274). Η υποχώρηση αυτή, που δεν έγινε δεκτή από το λαό, αποδείχτηκε μάταιη, καθώς το Βυζάντιο έμεινε απροστάτευτο στα κατακτητικά σχέδια των Οθωμανών

Η ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΤΟ 1453

May 29, 1453

https://youtu.be/53yfMlws7DIhttps://www.timetoast.com