-
To 1869 το DNA εντοπίστηκε στον πυρήνα των κυττάρου.
-
Το 1903 αποδεικνύεται ότι τα χρωμοσώματα είναι φορείς του γενετικού υλικού.
-
Το 1928 ο Griffith χρησιμοποίησε δύο στελέχη του βακτηρίου πνευμονιόκοκκος, το ένα με κάλυμμα που σχημάτιζε "λείες" αποικίες και ήταν παθογόνο, ενώ το άλλο χωρίς κάλυμμα σχημάτιζε "αδρές" αποικίες και δεν ήταν παθογόνο.Ο Griffith ανέμειξε νεκρά λεία βακτήρια με ζωντανά αδρά και με το μείγμα μόλυνε ποντικούς, οι οποίοι πέθαναν. Στο αίμα των νεκρών ποντικών βρέθηκαν ζωντανά λεία βακτήρια. Ο Griffith συμπέρανε ότι αδρά βακτήρια "μετασχηματίστηκαν" σε λεία παθογόνα αλλά δεν μπόρεσε να το εξηγήσει.
-
Το 1944 οι Avery, Μac-Leod και McCarthy DNA επανέλαβαν τα πειράματα του Griffith in vitro και διαπίστωσαν ότι το συστατικό που προκαλούσε το μετασχηματισμό των αδρών βακτηρίων σε λεία ήταν το DNA.
-
Το 1952 οι Hershey και Chase μελέτησαν τον κύκλο ζωής του βακτηριοφάγου. Ιχνηθέτησαν τους φάγους με ραδιενργό 35S, που ανιχνεύει τις πρωτείνες αλλά όχι το DNA, και με ραδιενεργό 32P, που ανιχνεύει το DNA αλλά όχι τις πρωτείνες. Στη συνέχεια με ραδιενεργούς φάγους μόλυναν βακτήρια. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι μόνο το DNA των φάγων εισέρχεται στα βακτηριακά κύτταρα και είναι ικανό να "δώσει τις απαραίτητες εντολές", για να πολλαπλασιαστούν και να παραχθούν οι νέοι φάγοι.
-
Το 1953 το αποτέλεσμα της ερευνητικής εργασίας δύο ομάδων επιστημόνων: των Wilkins και Franklin καθώς και των Watson και Crick. Οδήγησε τους Watson και Crick να διατύπωσουν το μοντέλο της διπλής έλικας του DNA, που αναφέρεται στη δομή του DNA στο χώρο.
