-
Πεθαίνει στην Λιουμπλιάνα της Σλοβενίας, σε ηλικία 88 ετών, ο πολιτικός και στρατιωτικός ηγέτης της Ομοσπονδιακής Λαϊκής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας, Γιόζιπ Μπροζ.
Ο Τίτο, όπως αποκαλείτο από τους συντρόφους του, ήταν, από το 1941, ο επικεφαλής των νικηφόρων παρτιζάνικων δυνάμεων αντίστασης εναντίον της εισβολής του Άξονα στα εδάφη του μέχρι τότε, βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας, ονομασία που καθιερώθηκε το 1929 για το ήδη ιδρυθέν από το 1908, βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων. -
Σύντομα στις κρατικές υπηρεσίες αναδύονται τα εθνικιστικά πάθη, που ως τότε, το κύρος του Maršal Tito μπορούσε να χαλιναγωγήσει.
Στην επαρχία του Kοσόβου, το 1981 μόλις, ανοίγει το σκηνικό των διενέξεων μεταξύ της κεντρικής κρατικής αρχής και του αλβανόφωνου πληθυσμού της περιοχής, που την εποχή εκείνη αποτελούσαν την ντόπια πλειοψηφία.Οι αλβανικής καταγωγής πολίτες κατηγορούν την κυβέρνηση για μεροληψία υπέρ του σέρβικου στοιχείου και διαδηλώνουν.
Ακολουθεί μία δεκαετία γενικής ανησυχίας. -
Την ίδια ημέρα και σε κοινά πλαίσια με την Σλοβενία, ανακηρύσσεται αυτόνομο κράτος και η Κροατία.
Ο εθνικόφρων πρόεδρός της, Φράνιο Τούτζμαν, με φιλοπόλεμη διάθεση αντιμετωπίζει τους εξίσου μαχητικούς Γιουγκοσλάβους. Επικεφαλής τους είναι ο Σέρβος Σ.Μιλόσεβιτς και πλέον διαφαίνεται η σερβοκρατία και στο στράτευμα.
Από τα τέλη Μαρτίου του 1991 ως τις αρχές του Αυγούστου του 1995 αιματηρές μάχες, καταστροφές δομών και θηριώδη πολεμικά εγκλήματα γίνονται, εκατέρωθεν, καθημερινότητα. -
Μετά το δημοψήφισμα της 23ης Δεκεμβρίου του 1990 και με την συντριπτική πλειοψηφία υπέρ της, η ανεξαρτησία της χώρας από την ΟΛΔΓ ανακοινώνεται επίσημα στις 25 Ιουνίου του 1991, ύστερα από διαβουλεύσεις, συμφωνίες και μιας, χαμηλής κλίμακας και 10 ημερών διάρκειας, πολεμικής σύγκρουσης μεταξύ Σλοβένων αξιωματικών και στρατιωτών του γιουγκοσλάβικου στρατού.
-
Με την επονομαζόμενη "Επανάσταση την Κορμών", Σέρβοι της Κροατίας, αντιτίθενται στην κυρίαρχη στην περιοχή ιδέα δημιουργίας αυτόνομου κροατικού έθνους. Εκτός από το πλήγμα της διάσπασης της ΟΛΔΓ, φοβούμενοι μία ακόμη εθνοκάθαρση από τους επίγονους των Ustaši, τείνουν προς απόσχιση από την Κροατία και τη δημιουργία επίσημης διοικητικής οντότητας, με σκοπό την ένωση με τις υπόλοιπες σερβικές γαίες σε κοινό κράτος, δεχόμενη παράλληλα στήριξη από τον JNA (Γιουγκοσλαβικό Λαϊκό Στρατό).
-
Χωρίς εντάσεις και διαπληκτισμούς, και εφόσον το φαινόμενο της διάλυσης εδραιώνεται, οι πολίτες της Μακεδονίας διενεργούν δημοψήφισμα και με μεγάλη πλειοψηφία δηλώνουν την ανεξαρτησία τους την 8η Σεπτέμβρη 1991 και την κατοχυρώνουν την 25η του ίδιου μήνα. Ένα περίπου χρόνο μετά τις υπόλοιπες πρώην Γιουγκοσλαβικές δημοκρατίες, εισέρχεται στον ΟΗΕ, στις 8 Απριλίου 1993 υπό του ονόματος ΠΓΔΜ, μετά από βέτο της Ελλάδας και όχι Δημοκρατία της Μακεδονίας, όνομα που αναγνώριζε το 61% των εθνών του ΟΗΕ.
-
Η Βοσνία, που απολάμβανε από αιώνων την εθνική ποικιλία και συνεργασία έμελε να παράξει τις πιο αποτρόπαιες σκηνές απανθρωπιάς.Από 1η Μάρτη 1992 ως 14ης Δεκέμβρη 1995 ο πόλεμος μαινόταν μεταξύ Σέρβων-Κροατών και Βοσνίων.
Με όχημα την θρησκεία, αναρίθμητες βαρβαρότητες εις βάρος των "άλλων", πρώην φίλων, γειτόνων και αδελφών ήρθαν να επικυρώσουν την σχάση της χώρας από την ΟΛΔΓ στις 3 Μάρτη 1992. Ήδη από την 3η Φλεβάρη του έτους οι Σέρβοι κάτοικοι της χώρας έχουν κηρύξει την ανεξαρτησία τους. -
Λόγω και της κοινής πολιτισμικής ταυτότητας, οι εναπομείνασες δημοκρατίες της Σερβίας και του Μαυροβουνίου, την 28η Απρίλη 1992, συνιστούν ενωμένες την ΟΔΓ. Αυτή η ονομασία θα ακολουθήσει την ένωση μέχρι το 2003 όπου μετονομάζονται, παρά την διατήρηση των αρχών σε "Σερβία κ Μαυροβούνιο".
Λίγα χρόνια αργότερα όμως τα συμφέροντα και οι βλέψεις διαφοροποιούνται ανάμεσά τους και ο πολιτισμικός δεσμός των δύο χωρών δεν αρκεί για να διατηρήσει την ακεραιότητα. -
Οι Μαυροβούνιοι, μετά και το δημοψήφισμα της 21ης Μαΐου 2006, αποφασίζουν την ανεξαρτησία τους, έστω και μόλις με το 55,5% υπέρ αυτής.Αυτή ανακηρύσσεται επισήμως στις 3 Ιούνη του ιδίου έτους και συνεπακολούθως ομοίως πράττει και η Σερβία την ίδια μέρα. Έκτοτε συνεχίζουν ως διαφορετικές κρατικές οντότητες με τριβές ακόμη και μεταξύ τους.Παρόλα αυτά, παραμένουν αδελφά έθνη, καθώς μεγάλο μέρος του πληθυσμού του Μαυροβουνίου θεωρεί εαυτόν εθνικά Σέρβο.
-
Στην επαρχία του Κοσόβου βρίσκεται μία σειρά από προαιώνια σέρβικα ιερά που οι απανταχού Σέρβοι τα θεωρούν λίκνο του έθνους τους. Επίσης, εκεί έχουν δωθεί ιστορικές μάχες από τους Σέρβους, που φτάνουν ως το μύθο.
Το 1998, 28 Φλεβάρη, η πλέον αλβανική πλειοψηφία αψηφά την σερβική κυριαρχία και εξεγείρεται ενάντια στην καταπίεση, μέχρι την 11η Ιούνη 1999, όταν ολοκληρώνεται ο άνομος ΝΑΤΟικός βομβαρδισμός του Βελιγραδίου.
Η ανεξαρτησία επικυρώνεται, όχι από όλα τα έθνη, την 17η Φλεβάρη 2008.
