-
Το 838/39 έως 840/842 οι Ρως έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή με το Βυζάντιο με ναυτικές επιδρομές στην Άμαστρι της Παφλαγονίας και την Προποντίδα.
-
Στις 18 Ιουνίου 860 γίνεται η πρώτη μεγάλη επιδρομή των Ρως εναντίον της Κωνσταντινούπολης. Τα Πριγκιποννήσια λεηλατούνται ωστόσο οι επιδρομές αποκρούονται. -
Μεταξύ 866/867 και 874 υπάρχουν μαρτυρίες για τους πρώτους μεμονωμένους εκχριστιανισμούς Ρως χάρη στην ιεραποστολική δράση και πολιτική του Πατριάρχη Φώτιου.
-
Περίπου το 895 οι Ρως αναφέρονται ως Σκύθες στα «Τακτικά» του αυτοκράτορα Λέοντα Στ’ του Σοφού που τους θεωρεί λιγότερο επικίνδυνους εχθρούς από τους Βούλγαρους ή τους Ούγγρους/Μαγυάρους. -
Το 907 οι Ρως-Δρομίτες υπό τον Όλεγκ εμφανίζονται για δεύτερη φορά μπροστά στα τείχη της Κωνσταντινούπολης. Τελικά, υπογράφεται αρχική βυζαντινορωσική εμπορική συμφωνία, ενώ Ρως εγκαθίστανται για πρώτη φορά στην Κωνσταντινούπολη, και συγκεκριμένα στην συνοικία του Αγίου Μάμαντος. -
Το 911 υπογράφεται η πρώτη επίσημη εμπορική συνθήκη Βυζαντίου-Ρως, οι οποίοι αποκτούν φορολογικές ατέλειες. Έτσι θεμελιώνεται η εμπορική συνεργασία Βυζαντίου -Κιέβου (της πρωτεύουσας των Ρως). -
Το 911/912, 700 Ρώσοι συμμετέχουν στην αποτυχημένη προσπάθεια των Βυζαντινών να καταλάβουν την αραβοκρατούμενη, από τη δεκαετία του 820, Κρήτη. -
Το 941 παραβιάζεται η Συνθήκη του 911 και ακολουθεί νέα επίθεση των Ρως εναντίον της Κωνσταντινούπολης υπό τον Igor A’. Ωστόσο, το υγρό πυρ καταστρέφει τον ρωσικό στόλο στον Βόσπορο. -
Το 949, 629 Ρώσοι μισθοφόροι συμμετέχουν σε νέα αποτυχημένη προσπάθεια ανακατάληψης της Κρήτης. Ωστόσο, το 960/961 άγημα Ρώσων μισθοφόρων υπό τον στρατηγό τον Θρακησίων Νικηφόρο Παστιλά, ο οποίος σκοτώθηκε στις επιχειρήσεις, συμμετέχουν στην ανακατάληψη της Κρήτης από τους Άραβες. Το 967/968 ο γιος της Όλγας Σβιατοσλάβος Α’ με υποκίνηση του Νικηφόρου Φωκά, αυτοκράτορα πλέον, εισβάλει στη Βουλγαρία και Θράκη.
-
Το 945 (ή το 954/955), η Ρωσίδα πριγκίπισσα Όλγα, χήρα του Igor, επισκέπτεται την Κωνσταντινούπολη. Το 957 ασπάστηκε την Ορθοδοξία -
Το 969/970, ο Σβιατοσλάβος αρνείται να αποχωρήσει από τα εδάφη που είχε καταλάβει. Το επόμενο έτος, ο αυτοκράτορας Ιωάννης Τσιμισκής, συγκρούεται με τον Ρώσο ηγεμόνα. Οι Ρως κατατροπώνονται, ο Σβιατοσλάβος υποχρεώνεται σε συνθηκολόγηση και συναντά τον Τσιμισκή στον ποταμό Ίστρο (Δούναβη). Οι Ρως αποχωρούν από τα εδάφη που είχαν καταλάβει, αφού ανανεώνουν τα εμπορικά τους προνόμια με την Κωνσταντινούπολη.
-
Το 987, 988, 6000 «Βάραγγοι» στέλνονται από τον Βλαδίμηρο Α’ του Κιέβου ως ενίσχυση στον Βασίλειο Β’ τον Βουλγαροκτόνο στη σύγκρουσή του με τον κινηματία Βάρδα Φωκά. Τότε, σχηματίζεται ο πρώτος πυρήνας της βαραγγικής φρουράς στο Βυζάντιο. -
Στο χρονικό διάστημα από το καλοκαίρι του 988, ως το φθινόπωρο του 989 (οι χρονολογίες από τις διάφορες πηγές διαφέρουν), οι Ρώσοι ασπάζονται επίσημα τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό. Η βυζαντινή «πορφυρογέννητη» πριγκίπισσα Άννα, αδελφή του Βασίλειου Β’ παντρεύεται τον Ρώσο ηγέτη Βλαδίμηρο Α’, εγγονό της Όλγας, που για να πετύχει επίσπευση του γάμου, κατέλαβε τη Χερσώνα στην Κριμαία, πιθανότατα με τη βοήθεια του μοναχού Αναστάσιου, ελληνικής καταγωγής, που ζούσε εκεί. -
Ανάμεσα στο 1015-1020, πεθαίνει ο Βλαδίμηρος Α’ του Κιέβου. Οι δύο γιοι του Boris και Gleb, πρίγκιπες, δολοφονούνται. Η λατρεία των αγιοποιημένων μαρτύρων αδελφών, εξαπλώνεται στο Βυζάντιο. -
Το 1017, στη διάρκεια πολέμου των Βυζαντινών εναντίον των Βουλγάρων, οι «συμμαχούντες» Ρώσοι μισθοφόροι (Βάραγγοι) ανταμείβονται με το ένα τρίτο της λείας από την κατάληψη του Βουλγαρικού φρουρίου του Λαγγά. -
Το 1024-1025, υπήρξε νέα εισβολή των Ρώσων στο Βυζάντιο, επί ηγεμονίας Γιαροσλάβου Α’ του Σοφού, υπό τον συγγενή του Βλαδίμηρου Α’ «Χρυσόχειρα», στην Προποντίδα και το Β. Αιγαίο, η οποία αποτυγχάνει.
-
Το 1035, ο Ρώσος μοναχός άγιος Αντώνιος του Κιέβου, εγκαθίσταται στην αγιορείτικη μονή Εσφιγμένου. Αργότερα, ίδρυσε το μοναστήρι του Σπηλαίου κοντά στο Κίεβο (Pecerskaja Lavra).
-
Μετά το 1043, ακολουθεί πέμπτη ρωσική επίθεση κατά της Κωνσταντινούπολης, υπό τον πρίγκιπα Βλαδίμηρο του Νόβγκοροντ, γιου του Γιαροσλάβου Α’. Και πάλι με τη χρήση του «υγρού πυρός» οι επιδρομείς αποκρούονται, ωστόσο συνεχίζουν τις επιθέσεις τους στην Κριμαία.
-
Το 1044-1046/47, το Βυζάντιο αναγκάζεται να υπογράψει νέα συνθήκη με τους Ρώσους, καταβάλλοντας φόρο υποτελείας. Επίσης, αναγκάζεται να αποδεχθεί τον γάμο της κόρης του Κωνσταντίνου Θ’ Μονομάχου με τον αδελφό του Βλαδίμηρου Vsevolod Α’. Ο γιος του ζεύγους, θα ονομαστεί Vladimir Monomakh (Βλαδίμηρος Β’ Κιέβου). -
Ο Ιλαρών, το 1051, γίνεται ο πρώτος Ρώσος μητροπολίτης Κιέβου. -
Το 1071, Βάραγγοι Ρώσοι μετέχουν στο πλευρό των Βυζαντινών στην καταστροφική για το Βυζάντιο μάχη του Μαντζικέρτ, ενώ το 1077 Βάραγγοι και Ρώσοι, συμμετέχουν στη σύγκρουση του στασιαστή Νικηφόρου Βρυέννιου, με τον Μιχαήλ Ζ’ Δούκα. Επίσης, έχουν σημαντική συμβολή στις νίκες των Βυζαντινών του Αλέξιου Α’ Κομνηνού κατά των Νορμανδών στο Δυρράχιο
το 1081, των Πετσενέγγων,το 1091 και στην οριστική νίκη των Βυζαντινών (επί Ιωάννου Β’ Κομνηνού) κατά των Πετσενέγκων, στη βουλγαρική πόλη Βερόη, το 1123. -
Από το 1104 ως το 1121, ο ελληνικής καταγωγής Νικηφόρος, γίνεται μητροπολίτης Κιέβου. -
Μεταξύ 1122-1125 (υπάρχει διαφωνία στις πηγές), ο συναυτοκράτορας Αλέξιος Κομνηνός, νυμφεύεται τη Ρωσίδα πριγκίπισσα Dobrodjeja, η οποία παίρνει το όνομα Ειρήνη.
-
Οι προσπάθειες του πρίγκιπα του Σούζνταλ και του Βλαντίμιρ Andrej Bogoljubskij να ιδρύσει νέα ρωσική μητρόπολη στο Βλαντίμιρ, θα τον φέρουν σε ρήξη με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Λουκά Χρυσοβέργη το 1165-1168.
-
Τον Ιούλιο του 1167, μισθοφόροι «Σκύθες» (Ρώσοι, Βάραγγοι), βοηθούν σημαντικά τον Μανουήλ Α’ Κομνηνό στη νίκη του επί των Ούγγρων /Μαγυάρων στη μάχη του Zemun-Semlin στην περιοχή του Σιρμίου.
-
Το 1169, οι Ρώσοι εξασφαλίζουν προνόμια από τον Μανουήλ Α’ Κομνηνό, στη μονή Αγίου Παντελεήμονος στο Άγιο Όρος. -
Μετά το 1204 και την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Λατίνους σταυροφόρους, υπάρχουν αναφορές για σχέσεις της αυτόνομης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας των Μεγάλων Κομνηνών της Τραπεζούντας με τις νότιες ρωσικές κτήσεις στην Ταυρική Χερσόνησο της Κριμαίας, ιδίως με τη Χερσώνα και τη Σουγδαία.
-
Οι αλλεπάλληλες μογγολικές επιδρομές στο κράτος του Κιέβου, μετά το 1223 και η επιβολή του Χανάτου της «Χρυσής Ορδής», αποκόπτουν ουσιαστικά τις σχέσεις Βυζαντινών και Ρώσων. -
Το 1308, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Αθανάσιος Α’, χρίει στην Κωνσταντινούπολη τον Πέτρο ως Ρώσο μητροπολίτη (1308-1326). Το 1325, ο Πέτρος μετέφερε την έδρα του στη Μόσχα. Ως τα μέσα του 15ου αιώνα, οι μητροπολίτες Κιέβου και «πασών των Ρωσιών», διορίζονταν από το Βυζάντιο.
-
Το 1413/1414, η Ρωσίδα πριγκίπισσα Άννα, παντρεύεται τον διάδοχο του Βυζαντινού θρόνου Ιωάννη Η’ Παλαιολόγο. Ωστόσο, το 1417 πεθαίνει από πανώλη.
-
Ο μονεμβασιώτικης καταγωγής μητροπολίτης «Κιέβου, Μόσχας και πασών των Ρωσιών», Ισίδωρος, υπογράφει στη Σύνοδο Φεράρας- Φλωρεντίας (1438-1439), την Ένωση των δύο Εκκλησιών. Κατά την επιστροφή του στη Μόσχα φυλακίζεται. Ωστόσο δραπετεύει και επιστρέφει στην Ιταλία. Τον Δεκέμβριο του 1452, επιστρέφει στην Κωνσταντινούπολη ως εκπρόσωπος της Καθολικής Δύσης. Αιχμαλωτίζεται κατά την άλωση της Πόλης, ωστόσο τελικά απελευθερώνεται και επιστρέφει στη Ρώμη.
-
Το 1472, η Ζωή Παλαιολογίνα, παντρεύεται τον Ρώσο ηγεμόνα του κράτους της Μοσχοβίας Ιβάν Γ’.
-
Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης αρχίζουν οι προσπάθειες (π.χ. 1510 από τον μοναχό Φιλόθεο) να «περάσει» η άποψη ότι η Μόσχα-Ρωσία είναι η «Τρίτη Ρώμη». -
Το 1589 ο Οικουμενικός Πατριάρχης Ιερεμίας Β’, αναγνωρίζει την ίδρυση του Πατριαρχείου της Μόσχας και τον ρόλο της τελευταίας ως «Τρίτης Ρώμης».
-
Στα χρόνια του Μεγάλου Πέτρου (1672-1725), έγινε μία προσπάθεια «δυτικοποίησης» της Ρωσίας, καθώς ο σπουδαίος Ρώσος ηγεμόνας, θεώρησε ότι έπρεπε η χώρα του να αξιοποιήσει τα τεχνολογικά επιτεύγματα της Δύσης. Ωστόσο, οι σχέσεις της Ρωσίας με την Ελλάδα, δεν έπαψαν να υπάρχουν, ακόμα και στα δύσκολα χρόνια της τουρκοκρατίας.
