-
ΜΑΧΗ ΣΤΗΝ ΑΛΑΜΑΝΑ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΙΑΚΟΣ
Η μάχη της Αλαμάνας ήταν μια από τις πολεμικές εμπλοκές της επανάστασης του '21 με νικηφόρα έκβαση για τους Τούρκους και ήττα των Ελλήνων. Στην μάχη αυτή που έγινε στις 23 Απριλίου 1821 (ή στις 22, κατά μερικούς απομνημονευματογράφους) πληγώθηκε ο Αθανάσιος Διάκος και τελικά βρήκε ηρωικό θάνατο, αφού εκτελέστηκε βάναυσα από τον Ομέρ Βρυώνη. -
ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΧΑΝΙ ΤΗΣ ΓΡΑΒΙΑΣ - ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ
Η Μάχη στο Χάνι της Γραβιάς ήταν μία από τις πολεμικές εμπλοκές της ελληνικής επανάστασης του 1821, με νικηφόρα έκβαση για τους Έλληνες. Στη μάχη αυτή, που έγινε στις 8 Μαΐου του 1821, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος με μόνο 120 άνδρες νίκησε το στρατό του Ομέρ Βρυώνη. -
Η ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΤΡΙΠΟΛΙΤΣΑΣ - ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ
Άλωση της Τριπολιτσάς ονομάζεται στη νεότερη ελληνική ιστορία η κατάληψη της πόλης της Τρίπολης στις 23 Σεπτεμβρίου 1821.
Η πολιορκία (από τις αρχές Ιουνίου 1821) και η άλωση (23 Σεπτεμβρίου 1821) της Τριπολιτσάς αποτέλεσαν καθοριστικό σταθμό στην πορεία της Ελληνικής Επανάστασης, δεδομένου ότι είχαν ως αποτέλεσμα τη σταθεροποίησή της και την επικράτηση των Ελλήνων σε όλη την Πελοπόννησο, πλην ορισμένων φρουρίων. -
ΟΙ ΣΦΑΓΕΣ ΤΗΣ ΧΙΟΥ
Η σφαγή της Χίου αναφέρεται στην σφαγή δεκάδων χιλιάδων Ελλήνων της Χίου από τον Οθωμανικό στρατό. Το γεγονός συνέβη τον Απρίλιο του 1822. Είχε προηγηθεί ο ξεσηκωμός του νησιού στις 11 Μαρτίου 1822, με την απόβαση εκστρατευτικού σώματος Σαμιωτών. Οι Οθωμανοί (ντόπιοι και άλλοι που είχαν έλθει από την Ασία) κλείστηκαν αρχικά στο κάστρο. Στις 30 Μαρτίου έφθασε ο οθωμανικός στόλος ο οποίος έλυσε την πολιορκία και άρχισε τη σφαγή του ορθόδοξου πληθυσμού -
Η ΠΥΡΠΟΛΗΣΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΝΑΥΑΡΧΙΔΑΣ ΣΤΗ ΧΙΟ - ΚΩΝ/ΝΟΣ ΚΑΝΑΡΗΣ
Τη νύχτα της 6ης προς 7η Ιούνη έγινε η επίθεση και πυρπολήθηκε η τουρκική ναυαρχίδα. Μέσα σε λίγες ώρες καταστράφηκε το πιο μεγάλο καράβι της Τουρκίας. Την επιχείρηση διεύθυνε ο Κωνσταντής Κανάρης, που ρίχτηκε κατάπλευρα πάνω στην τουρκική ναυαρχίδα με το πυρπολικό του και όπως του άξιζε φημίστηκε και τιμήθηκε για το κατόρθωμά του.
Μαζί με τη ναυαρχίδα κάηκαν 2.286 ναύτες και στρατιώτες και «βαρύτιμοι θησαυροί». -
ΜΑΧΗ ΣΤΑ ΔΕΡΒΕΝΑΚΙΑ - ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ
Η Μάχη των Δερβενακίων, γνωστη και ώς Σφαγή του Δράμαλη, ήταν μία από τις σημαντικότερες μάχες, με νικηφόρα έκβαση για τους Έλληνες και μεγάλη καταστροφή των οθωμανικών δυνάμεων υπό τον αρχιστράτηγο Μαχμούτ πασά Δράμαλη. Η μάχη δόθηκε στις 26 Ιουλίου 1822, σε δύο από τα τέσσερα μικρά ορεινά περάσματα (δερβενάκια), μεταξύ Κορίνθου και κοιλάδας Άργους. Άλλο αποτέλεσμα της μάχης αυτής ήταν η ενίσχυση της φήμης του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, η οποία φόβισε τους τότε πολιτικούς αντιπάλους του. -
ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΟΒΡΥΣΟ ΚΑΡΠΕΝΗΣΙΟΥ - ΜΑΡΚΟΣ ΜΠΟΤΣΑΡΗΣ
Η Μάχη του Κεφαλόβρυσου ή Μάχη του Καρπενησίου έλαβε χώρα κοντά στο Καρπενήσι, το πιθανότερο το βράδυ της 8ης Αυγούστου προς 9η Αυγούστου 1823, μεταξύ δύναμης επαναστατημένων Ελληνών ατάκτων και των Οθωμανικών στρατευμάτων. Οι Έλληνες πολέμησαν υπό την καθοδήγηση του Σουλιώτη Μάρκου Μπότσαρη. Θάνατος Μάρκου Μπότσαρη -
ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ, ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΚΑΣΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΨΑΡΩΝ
Οι Αιγύπτιοι του Ιμπραήμ, αμέσως μετά την κατάπνιξη της επανάστασης στην Κρήτη, αποβιβάστηκαν στην Κάσο στις 29 Μαΐου 1824 και αφάνισαν το νησί, κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης. Η καταστολή της επανάστασης στην Κρήτη και η καταστροφή της Κάσου άνοιξαν το δρόμο για την απρόσκοπτη απόβαση των αιγυπτιακών στρατιωτικών δυνάμεων υπό τον Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο, τον Φεβρουάριο του 1825. -
ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ - ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΙΑΟΥΛΗΣ
Μία από τις σημαντικότερες ναυτικές επιχειρήσεις του 1821, που τελείωσε νικηφόρα για τα ελληνικά όπλα. Διεξήχθη στις 29 Αυγούστου 1824 στ' ανοιχτά του ακρωτηρίου Ποσείδιο ή Γέροντας της Μικράς Ασίας (νυν Didim Τουρκίας), απέναντι από τα νησιά Λειψοί και Λέρος της Δωδεκανήσου. Αντιμέτωποι τέθηκαν ο ελληνικός στόλος υπό τον Ανδρέα Μιαούλη, που αριθμούσε γύρω στα 70 πλοία και ο υπέρτερος (τεχνολογικά και ποσοτικά) τουρκοαιγυπτιακός στόλος υπό τους πασάδες Χοσρέφ και Ιμπραήμ, με πάνω από 250 πλοία. -
ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΜΑΝΙΑΚΗ - ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ
Η μάχη άρχισε το πρωί της 20ης Μαΐου 1825 και κράτησε περίπου οκτώ ώρες. Για τους πεπειραμένους Αιγύπτιους και τους Γάλλους αξιωματικούς τους δεν ήταν δύσκολο να κάμψουν την αντίσταση των λιγοστών Ελλήνων, παρότι πολέμησαν με υπέρμετρη γενναιότητα. Εισέβαλαν στα ταμπούρια τους και τους σκότωσαν σχεδόν όλους, ανάμεσά τους και τον Παπαφλέσσα. Ήταν μια άνιση μάχη από όλες τις πλευρές και έφερε στη μνήμη πολλών τη Μάχη των Θερμοπυλών και τη θυσία των 300 του Λεωνίδα. -
ΜΑΧΗ ΣΤΟΥΣ ΜΥΛΟΥΣ ΤΗΣ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ- ΔΗΜ.ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ,ΚΩΝ/ΟΣ ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗΣ, ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ
την υπεράσπιση του Ναυπλίου ανέλαβαν ο Δημήτριος Υψηλάντης ως επικεφαλής και οι Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης και Ιωάννης Μακρυγιάννης. Το βράδυ της 12ης Ιουνίου οι τρεις οπλαρχηγοί κατέλαβαν την οχυρή θέση των Μύλων μπροστά στο Ναύπλιο με 300 άνδρες περίπου. Ανάμεσα τους βρίσκονταν και 100 οπλοφόροι που προέρχονταν από την περιοχή του Ολύμπου.Η μεγάλη νίκη στην σύντομη μάχη στους Μύλους του Ναυπλίου ήταν πολύ σημαντική για την Ελληνική πλευρά. -
ΕΞΟΔΟΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ
Έξοδος του Μεσολογγίου ή κατά ορισμένους συγγραφείς Ολοκαύτωμα του Μεσολογγίου αναφέρεται στην έξοδο που πραγματοποίησαν οι πολιορκημένοι στρατιώτες και άμαχοι του Μεσολογγίου, όταν οι δυνατότητες συνέχισης της άμυνας απέναντι στα τουρκικά και αιγυπτιακά στρατεύματα είχαν χαθεί, λόγω εξάντλησης των τροφίμων. Το γεγονός συνέβη την νύχτα μεταξύ 10ης και 11ης Απριλίου 1826, κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821, και συγκαταλέγεται στα σημαντικότερα γεγονότα της παγκόσμιας στρατιωτικής ιστορίας. -
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ - ΘΑΝΑΤΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗ
Η Ακρόπολη παραδόθηκε στις 25 Μαΐου και οι πολιορκημένοι επιβιβάστηκαν σε γαλλικά και αυστριακά πλοία με προορισμό τη Σαλαμίνα. Ως υπαίτιος της απόφασης για παράδοση υποδείχθηκε ο Φαβιέρος και ζητήθηκε να δικαστεί. Στην πραγματικότητα όμως η απώλεια του Καραϊσκάκη, η έλλειψη άλλου ικανού αντικαταστάτη καθώς και τα καταστροφικά σχέδια των Κόχραν και Τσωρτς είχαν κάνει την παράδοση της Ακρόπολης αναπόφευκτη. -
ΜΑΧΗ ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΑ ΤΗΣ ΒΟΙΩΤΙΑΣ - ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ
Η Μάχη της Πέτρας υπήρξε η τελευταία μάχη του Αγώνα για την ελληνική ανεξαρτησία. Έλαβε χώρα στις 12 Σεπτεμβρίου 1829 στην Πέτρα της Βοιωτίας, μεταξύ Θήβας και Λιβαδειάς. Την εποχή εκείνη ήταν μία στενή δίοδος, που σχημάτιζαν οι όχθες της Λίμνης Κωπαΐδας και το βουνό Ζαγαρά (Ελικών). Επικεφαλής των ελληνικών δυνάμεων ήταν ο Δημήτριος Υψηλάντης, που κατά περίεργη συγκυρία έθεσε τέρμα στον Αγώνα, τον οποίον είχε αρχίσει ο αδελφός του, Αλέξανδρος, με τη διάβαση του Προύθου στις 24 Φεβρουαρίου 1821.
