-
Period: to
ΙΔΡΥΣΗ ΔΕΔΕΑΓΑΤΣ
Αυτό το κομμάτι της θρακικής γης, η θέση της Αλεξανδρούπολης, αφού έγινε μονοπάτι διάφορων κατακτητών και θέατρο πολεμικών συγκρούσεων, από την αρχαιότητα μέχρι την Τουρκοκρατία, ερημώθηκε και καλύφτηκε με δάση από αγριόδενδρα και βελανιδιές, ιέρειες του Διονύσου -
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΥΤΤΑΡΟ
Ο μοναδικός λόφος της πόλης υπήρξε το πνευματικό και εκπαιδευτικό κέντρο των ελληνορθόδοξων κατοίκων της. Εκεί χτίστηκαν ο πρώτος ξύλινος ναός του Αγίου Νικολάου και τα πρώτα ελληνικά σχολεία της πόλης.
Οι εγκατεστημένοι εν Δεδεαγατσίω Έλληνες υπήκοοι, εισίν περί τους πεντήκοντα, διάφορα μετερχόμενοι επαγγέλματα… Συνέστησαν δε νυν αδελφότητα όπως φροντίση ου μόνον περί οικοδομής και συντηρήσεως ορθοδόξου εκκλησίας, αλλά και όπως υποστηρίξη τα ελληνικά σχολεία των γειτνιαζόντων χωρίων.» -
ΣΧΟΛΗ ΑΡΡΕΝΩΝ
Από έκθεση που διασώζεται στο Αρχείο της Βιβλιοθήκης της Βουλής, με ημερομηνία 2 Μαΐου 1882 ο Αινίτης δάσκαλος Νικόλαος Γ. Χατζόπουλος γράφει: Πόλις άρτισύστατος, παράλιος εμπορική. Έχει μίαν λιθόκτιστον Δημ. σχολήν, καλώς διοργανωμένη, μέ 80 μαθητάς καί 20 μαθήτριες. Ανεγείρει δέ καί έτέραν διά παρθεναγωγείον. -
ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΚΤΙΡΙΟΥ
Το κτίριο όταν πρωτοκτίστηκε περιλάμβανε τρεις αίθουσες διδασκαλίας. Στα 1901 έγινε επέκταση του σχολικού κτιρίου. Έτσι προστέθηκαν άλλες τρεις αίθουσες και το σχολείο λειτουργούσε ως Αστική Σχολή Αρρένων Δεδέαγατς. -
ΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΛΟΦΟΥ
Η Λεονταρίδειος Σχολή ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 1907 και ολοκληρώθηκε το 1909 στον χώρο που παραχωρήθηκε από τον Τούρκο Μπέη Χατζησαφέτ στην Ελληνική Κοινότητα. Το κτίριο χτίστηκε με δωρεά του ευεργέτη Αντώνη Λεονταρίδη. -
Η ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΗ ΤΟΥ ΚΤΙΡΙΟΥ
Κατά τις εργασίες της Λεονταρίδειου Σχολής ανακαινίστηκε ώστε να ταιριάζει με την εμφάνιση των άλλων κτιρίων του λόφου. Τότε παραγγέλθηκαν γύψινα αγάλματα από την Ιταλία που παρίσταναν τις 9 Μούσες και τοποθετήθηκαν πάνω από τις μετόπες των τριών σχολείων. -
ΚΑΤΟΧΗ ΒΟΥΛΓΑΡΩΝ
Ο Άγγελος Ποιμενίδης περιγράφει εκείνη την εποχή: «Δυο χρόνια μόλις ήταν που είχαν εγκατασταθεί οι Βούλγαροι στο Δεδεαγατς…. και αρχίζουν τον αμείλικτο διωγμό του Ελληνικού στοιχείου της Θράκης. Εργασίες, περιουσίες, γη των πατέρων, προκοπή, άνθιση, όνειρα εθνικά ορμητήρια και ιερά τεμένη εγκαταλείπονται και εκπατρίζεται ο κόσμος, παίρνοντας το δρόμο της προσφυγιάς…. το Δεδεαγατς άδειασε και έμεινε γυμνό και έρημο. -
ΣΧΟΛΗ ΘΗΛΕΩΝ
Μετά την ενσωμάτωση της Αλεξανδρούπολης 14 Μαΐου 1920 λειτούργησε ως εξατάσιο Δημοτικό Θηλέων. -
ΕΠΑΡΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ
Ένα πρωί, στις 13 Μαΐου του 1920, ημέρα Τετάρτη, μας έστειλαν από το σχολείο στα σπίτια μας να βάλουμε τις προσκοπικές μας στολές, προκειμένου να παραστούμε σε μια τελετή υποστολής της γαλλικής σημαίας και της έπαρσης της ελληνικής. Συγκεντρωθήκαμε στο προαύλιο του σχολείου μας, συνταχθήκαμε και από εκεί με βήμα καμαρωτό, ζωηροί, (ήμασταν καμιά πενηνταριά), με σαλπίσματα και τυμπανοκρουσίες πορευθήκαμε προς το ταχυδρομείο, το οποίο τότε ήταν το διοικητήριο των διασυμμαχικών δυνάμεων κατοχής. -
ΚΑΤΟΧΗ
Κατά την περίοδο της Κατοχής της πόλης από τους Γερμανούς χρησιμοποιείται από τις αρχές ως στρατώνας, αποθήκη και κτίριο γραφείων και υφίσταται καταστροφές, όπως αυτή του αρχείου του. -
ΤΟ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΕΡΓΟ
Εφαρμόζονται καινοτόμες μέθοδοι διδασκαλίας της εποχής εκείνης, όπως η Επαγωγική μέθοδος, μέσα από την παρατήρηση και την ενεργό συμμετοχή και εμπλοκή των μαθητών στη μάθηση, η μέθοδος Decroly, από την. κ. Ελευθερία Νικολαΐδου, όπου γίνεται εισαγωγή της εικόνας, του εποπτικού υλικού και της διδακτικής αρχής της συνολικότητας. Μάλιστα, τις υποδειγματικές αυτές διδασκαλίες της παρακολουθούν εκπαιδευτικοί από όλη την Περιφέρεια. -
ΔΙΑΤΗΡΗΤΕΟ ΜΝΗΜΕΙΟ
Το κτίριο χαρακτηρίσθηκε ως διατηρητέο με την υπ’ αριθ. Φ31/11529/1080/19-4-74 Υπουργική
Απόφαση (Φ.Ε.Κ. 476/Β/6-5-74) ως οίκημα χρήζον ειδικής κρατικής προστασίας.