Ο άγιος ματθαίος και ο άγγελος, καραβάτζιο,1602.

Ευρωπαϊκή Τέχνη(Ζωγραφική): 16ος - 19ος αι.

By bouble
  • 1520

    Μανιερισμός 1520-1650

    Μανιερισμός 1520-1650
    Ο Μανιερισμός είναι καλλιτεχνικό ρεύμα που αναπτύχθηκε κατά την τελευταία περίοδο της Αναγέννησης (1520 -1600) περίπου. Ο Μανιερισμός είχε ως καταγωγή την Ιταλία, με κέντρα τη Ρώμη και τη Φλωρεντία και αποτέλεσε αντίδραση στην αισθητική της ώριμης Αναγέννησης, σηματοδοτώντας παράλληλα την μετάβαση στην μπαρόκ εποχή. χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Μανιερισμού στη ζωγραφική είναι η πολυπλοκότητα στη σύνθεση και υπερβολικά παραμορφωμένες φιγούρες προκειμένου να καλλιεργηθεί μία συναισθηματική ένταση
  • Period: 1520 to

    Καλλιτέχνες

    Παρμιτζανίνο (1503-1540), Ιάκωβος Ποντόρμο (1494-1557), Τζούλιο Ρομάνο (1492-1546), Δομήνικος Θεοτοκόπουλος (1541-1614), Τιντορέττο (1518-1594)
  • Μπαρόκ 1600-1717

    Μπαρόκ 1600-1717
    Το Μπαρόκ πρωτοεμφανίζεται στη Ρώμη και εξαπλώθηκε σχεδόν σε ολόκληρη την Ευρώπη. Χαρακτηρίστηκε από δραματικό και συναισθηματικό στοιχείο. Παράλληλα χαρακτηρίζεται από ένα αίσθημα δέους και μια υπερβολή στη διακόσμηση που αναδεικνύουν ένα επιβλητικό και πομπώδες ύφος. Τα κυριότερα χαρακτηριστικά του είναι οι καμπύλες γραμμές, οι πολύπλοκοι όγκοι, η αυστηρή ιεράρχηση των χώρων, η απόδοση της κίνησης, η εκμετάλλευση του φωτός και η δημιουργία έντονων αντιθέσεων μέσω των φωτοσκιάσεων.
  • Period: to

    Καλλιτέχνες

    Καρράτσι(1560-1609), Καραβάτζιο(1573-1610), Βελάσκεθ(1599-1660), Ρούμπενς(1577-1640), Βαν Ντάυκ(1599-1641), Φράνς Χάλς(1580-1666), Ρέμπραντ (1606-1669) Γιαν Βερμέερ (1632-1675)
  • Ροκοκό 1715-1750

    Ροκοκό 1715-1750
    Το Ροκοκό εκδηλώθηκε κατά κύριο λόγο στη ζωγραφική, τη διακόσμηση και την αρχιτεκτονική. Η καθιέρωσή του συνέπεσε χρονικά με την βασιλεία του Λουδοβίκου ΙΕ΄ καθώς και με μία γενικευμένη αντίδραση στο αυστηρό ύφος της μπαρόκ αισθητικής. Τέχνη αυλική, ελαφριά, εξεζητημένη και διακοσμητική. Χαρακτηρίζεται από φωτεινά και απαλά παστέλ χρώματα σε ελεύθερες πινελιές.
  • Period: to

    Καλλιτέχνες

    Βαττώ (1684-1721),Μπουσέ(1703-1770), Φραγκονάρ(1732-1806), Τιέπολο(1696-1770)
  • Νεοκλασικισμός 1750-1815

    Νεοκλασικισμός 1750-1815
    Ο Νεοκλασικισμός στηρίζεται στην μίμηση του αρχαιοελληνικού πολιτισμού. Σκοπός της τέχνης είναι το ιδανικό κάλλος. Το ωραίο δεν υπάρχει στην φύση, αλλά το δημιουργεί ο καλλιτέχνης μέσω της απλότητας και ηρεμίας. Βασικά χαρακτηριστικά η υπεροχή του σχήματος αντί του χρώματος, του κλειστού περιγράμματος αντί της αυθόρμητης γραμμής, του όγκου αντί της κηλίδας. Αλληγορική σύνθεση, γυμνή ανθρώπινη μορφή, προσωπογραφία, τοπίο, νεκρή φύση.
  • Period: to

    Καλλιτέχνες

    Ζακ Λουί Νταβίντ(1784-1785), Ογκύστ-Ντομινίκ Ένγκρ(1780-1867), Άντον Ράφαελ Μενγκς(1728–1779)
  • Ρομαντισμός 1798-1850

    Ρομαντισμός 1798-1850
    Ο Ρομαντισμός είναι ένα αισθητικό φαινόμενο που συνδέεται με το Παράλογο, το Φανταστικό και το Επαναστατικό. Στοιχεία του Ρομαντισμού η ανησυχία, η φυγή σε τόπο και χρόνο. το μυστηριακό. Το χρώμα είναι πλούσιο, το περίγραμμα αδυνατίζει, η σύνθεση γεμίζει κίνηση και ενέργεια και οι πινελιές είναι ελεύθερες. Οι έντονες και αντιθετικές κινήσεις, οι δραματικές φωτοσκιάσεις, είναι από τα κυριότερα χαρακτηριστικά της τέχνης αυτής και θυμίζουν σε μεγάλο βαθμό την τέχνη του μπαρόκ
  • Period: to

    Καλλιτέχνες

    Τέρνερ(1775-1851), Κόνσταμπλ(1776-1837), Γκρό(1771-1835), Ζερικώ(1791-1824), Ντελακρουά(1798-1863), Γκόγια(1746-1828)
  • Ρεαλισμός 1850-1886

    Ρεαλισμός 1850-1886
    Ο Ρεαλισμός διαμορφώθηκε περίπου το 18ο αιώνα στη Γαλλία από το ζωγράφο Γκυστάβ Κουρμπέ και πραγματοποίησε μια βαθιά επανάσταση στους εκφραστικούς τρόπους και στις αντιλήψεις για την τέχνη. Η πραγματικότητα παρουσιάζεται αντικειμενικά, χωρίς εξιδανίκευση. Παρουσίαση ανθρώπινων τύπων συνηθισμένων και καθημερινών, χωρίς τίποτα το ηρωικό. Σύνθεση τυχαία όπου όλα τα πρόσωπα είναι ίσα και δεν υπάρχει συναισθηματικό κέντρο. Χρώματα σκοτεινά, αδούλευτα. Χρήση σπάτουλας.
  • Period: to

    Καλλιτέχνες

    Ζαν Φρανσουά Μιγέ(1814 - 1875), Εντουάρ Μανέ(1832 - 1883), Εντγκάρ Ντεγκά(1834 - 1917), Γκυστάβ Κουρμπέ(1819 - 1877), Ονορέ Ντωμιέ(1808 - 1879), Σαρλ Φρανσουά Ντομπινί (1817 1878)
  • Το Σαλόνι των Αποριφθέντων

    Το Σαλόνι των Αποριφθέντων
    Το 1863 το επίσημο Σαλόν απορρίπτει 3.000 από τα 5.000 έργα που κατετέθηκαν. Οι καλλιτέχνες ιδρύουν Το Σαλόνι των Απορριφθέντων θεσμοθετώντας για πρώτη φορά
    στην ιστορία δυο διαφορετικές τέχνες που συνυπάρχουν. Το έργο "Πρόγευμα στη Χλόη"(Μανέ), εκτέθηκε στο Σαλόνι των Απορριφθέντων προκαλώντας ρήξη στην παράδοση. Σηματοδότησε τη γέννηση μιας νέας εικαστικής τάξης αποστασιοποιημένης από την ακαδημαϊκή ζωγραφική Προετοιμάζει το έδαφος για τον Μοντερνισμό στην Τέχνη.