-
XVIII.MENDEA
XVIII. Mendean bildumazaletasunaren hazkundearekin, gizarteak antzinako objektuak ondare historikotzat hartzen hasi zuten.
Prozesu honetan akademiek paper nagusia izan zuten; bere gaitasun hezitzaileari esker kontrol eta babes erakundeetan bilakatu ziren.
XVIII. Mendetik aurrera “Ondare historiko” kontzeptua gaur egun bezala jaio zen. Hau da, gaur egun ere, honen bitartez antzinako gertaerak gogoratzen ditugu, horrela, gizakiaren eboluzio lineal eta jarraia bermatzen delarik. -
XIX .MENDEA:
Ondare historikoa ondare kulturala bezala ulertuko da, herri baten kulturaren adierazle bat bezala. Ondarea eta bere balore immaterialaren arteko erlazioari zuzenki erreferentzia egiten dio. Ondarea beste izaki bizidunetaz ezberdintzen gaitun ezaugarria da hurrengo belaunaldiei ezagutzak transmititzeko gaitazunarengatik. Nazioen ospea handitzeko erabili da Ondarea, kolonialismoarekin areagotu egin zen pentsamolde bat, ezaterako Egiptotik Londresera eraman ziren faraoien garaiko aztarna ugari -
XX.mendeko lehenengo erdia:
Ondare historikoak lurraldeko edo komunitateko identita kulturala aditzera ematen du, hala nola, bertako ohiturak, gastronomía, arkitektura, errituak…
ondare historikoak lotura du:
Identitatearekin : identitate eta irudiaren sortzailea.
Ekonomiarekin : Berrikuntzen inbertsio errentagarria.
Gizartearekin : Biztanleriaren bizi kalitatearen hobekuntza. -
XX. mendeko bigarren erditik gaur egun arte
Ondare historikoa, altxor bat izatetik kontsumora bideratu daiteken zerbaitetan bilakatzen da, etekin ekonomikoak lortzeko tresna izatera hain zehatz. Hau da, museoak, interpretazio guneak… errentagarriak izan behar dira. Horregatik, errentagarritasun aldetik hauen iraupena eta hedapena bermatzeko, eremu hauetan kafetegiak, dendak… eraikitzen dira.
Orokorrena, ondare historiko errekurtso sozial, ekonomiko eta kulturala bilakatzen da.
