-
trwało do 1796 roku; powstanie miało na celu przywrócenie monarchii i starego ładu
-
27 letni Napoleon Bonaparte dzięki zyskanej przychylności dyrektoriatu objal dowództwo we Włoszech
-
starcie zbrojne, które miało miejsce 21 kwietnia 1796 podczas włoskiej kampanii Bonapartego prowadzonej w czasie wojny Francji z I koalicją. Siły Bonapartego liczące około 17 500 żołnierzy rozbiły liczącą 13 000 żołnierzy[1] sabaudzką armię generała Collego.
-
starcie zbrojne, które miało miejsce 10 maja 1796 roku podczas wojny Francji z pierwszą koalicją. Ujawnił się wtedy talent strategiczny i wiedza wojskowa generała
-
-
15-17 listopada; Armia austriacka (24 000 żołnierzy) dowodzona przez generała Alvincziego maszerowała na Weronę. Bonaparte mający ze sobą 20 000 żołnierzy postanowił zaskoczyć przeciwnika i uderzyć na jego lewe skrzydło przez bagnisty teren znajdujący się w widłach rzek Adygi i Alpone.
-
starcie zbrojne pomiędzy armią francuską dowodzoną przez Napoleona Bonaparte a wojskami austriackimi pod dowództwem Józefa Alvinczy'ego. Zakończyła się zwycięstwem Bonapartego i była kluczowa w całej kampanii włoskiej.
-
Austria podpisała preliminaria pokojowe w październiku w Campo Formio (Pokój w Campo Formio). Na mocy traktatu oddawała Francji Belgię, a także uznawała przynależność do Francji Nadrenii i większości północnych Włoch. Dawna Republika Wenecka została podzielona na część austriacką i francuską. W ten sposób pierwsza koalicja antyfrancuska przestała istnieć, a w stanie wojny z Francją pozostała jedynie Wielka Brytania.
-
polskie formacje wojskowe, tworzone na terenie Włoch, których celem była walka o niepodległość. Walczące u boku wojsk francuskich i włoskich w latach 1797–1807, utworzone z inicjatywy Jana Henryka Dąbrowskiego przez Francuzów w północnych Włoszech.
-
bitwa rozegrana 21 lipca 1798 roku (3 thermidora roku VI) pod wioską Embabeh, 15 kilometrów na północ od Kairu pomiędzy armią francuską, dowodzoną przez generała Napoleona Bonaparte a mamelukami Murada Beja i Ibrahima Paszy wspartymi piechotą arabską. Bitwa zakończyła się klęską mameluków.
-
Bitwa morska w zatoce Abukir (1798), zwana także bitwą u ujścia Nilu – starcie zbrojne, które miało miejsce 1 sierpnia-2 sierpnia 1798 podczas wyprawy egipskiej Bonapartego. Bitwa ta była ważnym starciem militarnym doby francuskich wojen rewolucyjnych. Flotą brytyjską dowodził kontradmirał (Rear-Admiral of the Blue) Horatio Nelson, flotą francuską wiceadmirał François Paul de Brueys d'Aigalliers. Straty Francuzów wyniosły 1700 zabitych (poległ również ich dowódca Brueys) i 3000 jeńców. Po stron
-
Bitwa pod Abukirem – starcie zbrojne, które miało miejsce 25 lipca 1799 podczas wyprawy egipskiej Bonapartego. Bitwa była ostatnim zwycięstwem Napoleona Bonaparte w Afryce. W bitwie tej Napoleon zdecydowanie pobił turecką armię dowodzoną przez przyszłego sułtana Mustafa Paszę.
-
przybyły z Egiptu Napoleon objał dowództwo w Paryżu
-
Miejce dyrektoriatu zajeła komisja w której skład wchodzili trzej konsulowie.
Konsulat – okres rządów we Francji od zamachu 18 brumaire'a roku VIII (9 listopada 1799) zorganizowanego przez Napoleona Bonapartego po wprowadzenie przez Napoleona I Cesarstwa 18 maja 1804. Konsulat to również nazwa ówczesnego rządu we Francji. Władzę sprawowali wówczas trzej konsulowie z kadencją dziesięcioletnią. Faktyczne rządy sprawował Napol -
na jej mocy przekazano władzę trzem konsulom, pierwszym konsulem został Napoleon Bonaparte, miał on wyłaczne prawo inicjatywy ustawodawczej
-
-
Napoleon Bonaparte w katedrze Notre Dame, w obecności papieża Piusa VII, został ołoszony cesarzem Francuzów
