-
1386–1434
Jagiełło był najdłużej panującym monarchą polskim. Rządził od 4 marca 1386 r. do swojej śmierci 1 czerwca 1434 r., czyli ponad 48 lat. Znany jest przede wszystkim ze słynnej zwycięskiej bitwy pod Grunwaldem, która miała miejsce 15 lipca 1410 r. i stała się przyczyną upadku państwa krzyżackiego. -
-
1434–1444
Kiedy w 1438 roku Władysław Warneńczyk osiągnął pełnoletność, wbrew woli Oleśnickiego podjął zbrojną próbę osadzenia na tronie czeskim swojego młodszego brata Kazimierza.Próba ta nie powiodła się, ale kwestia osadzenia tronu czeskiego była nadal aktualna. Po śmierci kontrkandydata, którym był Albrecht II Habsburg, król Czech i Węgier, zaczęto starania zarówno o koronę czeską jak i węgierska, już nie dla Kazimierza, ale dla Władysława. -
1444-1447 -
1447–1492
Elżbieta i Kazimierz mieli trzynaścioro dzieci: sześciu synów i siedem córek.Elżbieta Habsburżanka zwana jest matka królów, gdyż czterech z jej synów zostało królami, a córki poprzez swoje małżeństwa zostały skoligacone z większością panujących wówczas dynastii europejskich. Historycy uważają, że wszystkie panujące dzisiaj europejskie rody monarsze wywodzą się po kądzieli od Kazimierza Jagiellończyka. -
1492–1501
Prowadził hulaszczy tryb życia – lubił dobrze zjeść, komfortowo mieszkać i znajdować dla siebie nowe rozrywki. Nigdy się nie ożenił, miał jednak wiele kochanek. Najprawdopodobniej to od nich około 1497 roku nabawił się choroby, która doprowadziła ostatecznie do jego śmierci (podejrzewa się, że mógł umrzeć z powodu kiły). Zmarł 17 czerwca 1501 roku w Toruniu, gdzie szykował się na wojnę z Krzyżakami, którzy kilka lat wcześniej zaczęli kwestionować warunki pokoju toruńskiego z 1466 roku. -
1501–1506
Aleksander został jednak zapamiętany szczególnie ze względu na konstytucję Nihil novi, przyjętą na sejmie radomskim w roku następnym. Wprowadzała ona zasadę, że nic nowego nie może być postanowione bez zgody parlamentu, na który składały się izba poselska, senat i król. Niedługo później Jagiellończyk zachorował. Zmarł 19 sierpnia 1506 roku w Wilnie i tam został pochowany. -
1507–1548
Zygmunt Stary specjalnym edyktem zabronił wyjazdów na zagraniczne uniwersytety. Chciał w ten sposób okazać poparcie Akademii Krakowskiej (zakaz ten cofnięto kilka lat później). W 1544 roku nadał przywilej szlachectwa zasłużonym dwudziestoletnią pracą pedagogiczną profesorom Akademii. -
1530–1572
Za sprawą zapobiegliwości swojej matki jako pierwszy (i jedyny) król w polskich dziejach został obrany vivente rege – a więc jeszcze za życia ojca. Doszło do tego w roku 1529, natomiast koronację przeprowadzono w roku kolejnym. Był jedynakiem i wyłącznym kandydatem do polskiego tronu. Mimo to rodzice, zwłaszcza zaś matka, nie dawali mu okazji do zdobywania politycznej ogłady i wojskowych szlifów. W opinii elit był wychowany „przez niewiasty i Włochów trwożliwszych od kobiet”. -
1575–1587
Ostatnia Jagiellonka w Polsce, dzięki swej determinacji i politycznym decyzjom zapewniła tron polski swojemu siostrzeńcowi. Nieszczęśliwa królowa. W kolejnych latach królową zwykle widziano w złym stanie psychicznym – przygnębioną, pogrążoną w smutku i łzach, nerwową. Istnieją teorie, że lata samotności, upokorzeń i zaniedbań wywołały chorobę umysłową. Anna popadła w dewocję, długie godziny spędzała w kościele, ingerowała nawet w porządek nabożeństw.