-
Panxea, o supercontinente, comeza a dividirse formando os continentes Laurasia (ao norte) e Gondwana (ao sur), un paso esencial para comprender a distribución dos continentes actuais.
-
Bacon, físico e filósofo inglés, observa que as costas de África e América do Sur encaixan como un rompecabezas, facendo unha das primeiras intuicións sobre o movemento dos continentes.
-
Wegener observa semellanzas en fósiles de plantas e animais de continentes como África e Suramérica, levando á conclusión de que os continentes estiveron unidos no pasado
-
Wegener publica a súa teoría en El origen de los continentes y los océanos, onde postula que os continentes se moveron ao longo do tempo, formando o supercontinente Panxea
-
A segunda edición amplía a difusión da teoría de Wegener, permitindo que chegue a un público máis amplo.
-
Arthur Holmes suxire que as correntes de convección no manto terrestre son as que impulsan o movemento das placas tectónicas.
-
O cartógrado flamenco Abraham Ortelius suxire que os continentes poderían ter estado unidos en tempos remotos, o que melloraría a comprensión da tectónica de placas.
-
Durante esta década a comunidade científica debate a teoría da tectónica de placas e as súas implicacións, facendo avances na súa aceptación
-
Dietz, científico estadounidense, retoma a teoría de Wegener e suxire que o fondo oceánico se expande, facilitando o movemento dos continentes.
-
Científicos identifican as grandes placas tectónicas que forman a litosfera e que se moven sobre o manto terrestre
-
Os científicos Vine e Matthews presentan evidencias clave sobre a expansión do fondo oceánico, que confirma a teoría da tectónica de placas