-
Pierwsze chusty
Historia krawata jest dość ciekawa. Jeśli przyjąć z definicji, że jest to ozdoba noszona wokół szyi, przewiązana w dekoracyjny sposób, to za kolebkę jego powstania w Europie można przyjąć Chorwację. Ozdoby męskiej garderoby najbliższe współczesnym krawatom pojawiły się w okresie wojny trzydziestoletniej (1618-1648) za sprawą, wspierających francuską armię, pułków kawalerii chorwackiej, noszących kolorowe chusty. -
Krawaty w Anglii
Za sprawą przebywającego przez blisko dekadę na francuskim dworze, angielskiego króla Karola II pod koniec XVII wieku cravate dotarły także do Anglii oraz jej kolonii po drugiej stronie Atlantyku. Przez długi czas na ich zakup pozwolić mogli sobie jedynie najbogatsi. -
Francuskie salony
Kiedy w 1660 roku, podczas obchodów zwycięstwa nad Turkami regiment wojska chorwackiego wizytował Paryż, ówczesny francuski monarcha, a zarazem wielki pasjonat mody - Ludwik XIV zachwycił się jedwabnymi chusteczkami, przewiązanymi wokół szyi wojennych bohaterów. Król postanowił wprowadzić ten element garderoby na francuskie salony, nadając mu wywodząca się od słowa Chorwat, nazwę le cravat. -
Nowy węzeł
W 1692 roku, podczas bitwy między Anglikami i Francuzami, toczonej pod flandryjską wioską Steinkerk narodziła się moda na nowy krawatowy węzeł. Na bitewnym polu nie było czasu na tworzenie misternych kokard. Doskonałym rozwiązaniem okazało się więc luźne przewiązanie chusty, której końce wtykano do guzików uniformu. -
Krawaty w Europie
Cravate w błyskawicznym tempie podbijały Europę. Niektórzy ich spektakularny sukces tłumaczą ochłodzeniem klimatu podczas tzw. małej epoki lodowcowej, mającej miejsce na przełomie XVII i XVIII wieku. Szarfy zawiązane wokół szyi nie były wyłącznie ozdobą, ale stanowiły również doskonałą ochronę przed chłodem. -
Ogromne kokardy
W połowie XVIII wieku najpierw do Anglii, a następnie do Francji dotarł włoski styl macaroni, czyli moda na ekstrawagancję i przesadę, wyznawana przez wielbicieli wielkich peruk, bogatych haftów, spektakularnej biżuterii oraz białych szarf, wiązanych wokół szyi w ogromne kokardy. -
Four-in-hand tie
W połowie dziewiętnastego stulecia w stroju sportowym młodych Anglików pojawił się four-in-hand tie, czyli pierwowzór współczesnego, długiego krawata, nazwany na cześć londyńskiego klubu dla gentlemanów Four-in-Hand Club. Był to prostokątny kawałek materiału, ze względu na krojenie - mało elastyczny i przez to wiązany w luźny sposób. -
Nowy krój
w roku 1924, nowojorczyk Jesse Langsdorf zaproponował skośne wykrajanie jedwabiu, pod kątem 45 stopni do splotu oraz szycie krawatów nie z jednego, lecz trzech kawałków tkaniny. Dzięki tej metodzie krawaty zyskały większą elastyczność oraz sprężystość, ułatwiającą wiązanie. Wynalazek Langsdorfa został opatentowany i nadal praktykowany jest przez najlepszych producentów krawatów.
