-
de dag dat mijn ouders eindelijk de eer hadden om mij voor het eerst in levende lijven te ontmoeten. Na 4 pogingen te hebben gedaan hadden ze eindelijk de perfecte levensvorm geschapen. Dit is wederom bevestigd door het feit dat er geen kroost na mij is, want zeg nou zelf, perfectie is onmogelijk te troeven. -
de heer des huizes had de eigenschap om zijn longweefsel te asfalteren. De notie leek wel wat te hebben, en toen moeders lief mij eventjes de rug toe had gekeerd, hadden mijn vliegensvlugge handjes het keramieken bakje te pakken waar de afgekeurde stompjes al op mij lagen te wachten. Ik deed een aantal van die stompjes in mijn mond, en vond het toch inderdaad wel wat hebben. Jammer genoeg weerhielden de wetten mij om deze rookstaafjes zelf over de toog te kopen voor de volgende 16 jaartjes.
-
het afgelopen met de vrijheid. Waar ik de afgelopen jaren het rijk voor mij alleen had gehad, hadden mijn ouders besloten dat ik me zou voegen bij Prototypes 1,2 en 3 in de instantie beter bekend als; de basisschool. De eerste 2 jaartjes vielen nogwel mee, ik had beschikking tot speelgoed die we thuis niet hadden, en 2 keer per dag mochten we de buitenwereld verkennen. Vanaf het 3e leerjaar kwam ik al gauw tot de conclusie dat al mijn leraren, net als ik, wel toe waren aan een bril.
-
Maakt niet uit welk jaar ook, ik ben meerdere malen bij de namen van de prototypes genoemt omdat mensen hun piepers niet gebruiken om verder dan hun neus te kijken. Tegen het einde van groep 8, had ik het dan ook helemaal gehad, en besloot ik op eigen benen te staan. Waar William en Jack Dalton achter Averell aan gingen, besloot ik mijn eerste grote liefde te volgen en koos ik Terra te Meppel als mijn volgende vakschool.
-
Met ouder worden komt natuurlijk ook wijsheid en eigen kennis om de hoek kijken, een vaag gevoel volgde me overal, Toen ik eenmaal de puberteit haalde leerde ik eindelijk hoe dit gevoel te omschrijven. Het heeft nog even geduurt, maar uiteindelijk heb ik toen mijn moeder neergezet en haar verteld dat mijn uiterlijk niet gelijkstond aan wat ik van binnen voelde. Het heeft een poosje geduurdt voor de schok wat was afgezacht, maar nu is ze er toch aan gewent en accepteerd ze dat ik ben wie ik ben
-
Blijkbaar had ik zo'n hechte band met dieren dat het zelfs oversloeg in mijn liefdes leven. Ik meende dat ik als vrije keuze vak voor de vogels had gekozen, niet mariene biologie. Maar toch bleek ik omringt door kwallen te zijn in deze ocaan vol visjes. But call me Ishmael, want ik weet zeker dat ergens in die diepe wateren mijn Moby Dick zwemt. al moet ik die tot aan deze dag nogsteeds ergens zien rondzwemmen in deze diepe waters
-
-
- gay, trans and a silly goober