-
Στις 11 Μαΐου 330 ο Φλάβιος Βαλέριος Κωνσταντίνος, γνωστός ως Μέγας Κωνσταντίνος ίδρυσε μια νέα πρωτεύουσα στις ευρωπαϊκές ακτές του Βοσπόρου και στη θέση του αρχαίου Βυζαντίου. -
Διδάσκει τη νέα θρησκεία και κατηγορεί ως ειδωλολάτρες τους συμπατριώτες του. -
Διώχνουν τον Μωάμεθ από την Μέκκα και πηγαίνει στη Μεδίνα όπου ιδρύει κοινότητα πιστών αφετηρία του χρονολογικού συστήματος των Αράβων (Εγίρα)
-
Έχει επικρατήσει όμως να λέγεται έτσι ένας ύμνος («Κοντάκιο») της Ορθόδοξης Εκκλησίας προς τιμήν της Θεοτόκου, γνωστός ως Τη Υπερμάχω Στρατηγώ, ο οποίος ψάλλεται στους ναούς τις πέντε πρώτες Παρασκευές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, τις πρώτες τέσσερις τμηματικά, και την πέμπτη ολόκληρος. -
Το Βυζαντινό Κράτος χάνει πολλές ανατολικές επαρχίες. -
Η Ύψωσις του Τιμίου Σταυρού είναι μία σταθερή θρησκευτική εορτή που έχει καθοριστεί να εορτάζεται στις 14 Σεπτεμβρίου από την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία. Η Ύψωσις του Τιμίου Σταυρού τιμάται και από την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία και από την Καθολική Εκκλησία. -
Ο Μωάμεθ πεθαίνει και αναλαμβάνει ο Χαλίφης ο οποίος έγινε υπεύθυνος για την εφαρμογή των εντελών του Κορανίου.
-
Ο Φλάβιος Ηράκλειος ήταν αυτοκράτορας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από το 610 έως το θάνατό του το 641. -
Τα αραβικά πλοία λεηλατούσαν ακτές - νησιά -πόλεις, παραλύουν το εμπόριο, απειλούν την Βασιλεύουσα. -
Ο Λέων ο Γ' εξαπέλυσε την πρώτη επίθεση κατά των εικόνων. -
Συντάραξαν από 726-843 το Βυζαντινό Κράτος. -
Ο σεισμός μεταξύ Θήρας και Θηρασίας ερμηνεύτηκε ως εκδήλωση θείας οργής γιατί η λατρεία των εικόνων ήταν ειδωλολατρία. -
Το πρώτο επίσημο εικονομαχικό διάταγμα έγινε το 730 (καταστροφή εικόνων και διώξεις) -
Το 732 αναχαίτισε την προέλαση των Αράβων στο Πουατιέ της Γαλλίας και ο τίτλος του αυλάρχη απέκτησε νέο κύρος -
Η ανάμειξη του Καρόλου στα πράγματα της Ιταλίας όταν κατέλυσε το κράτος των Λογγοβάρδων.
-
Ο πάπας στρέφει το γιο του Καρόλου Μαρτέλου τον Πιπίνο ¨ελέω Θεού βασιλέα¨ των Φράγκων. -
Καταδίκη της λατρείας των εικόνων -
Το 781 τελέστηκαν με κάθε επισημότητα οι αρραβώνες του Κωνσταντίνου ΣΤ' με τη Ροτρούδη, κόρη του Καρόλου. -
Η Ζ' Οικουμενική Σύνοδος καταδίκασε την εικονομαχία. -
Την ημέρα των Χριστουγέννων του έτους 800, στην εκκλησία του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη, ο Κάρολος στέφθηκε, σύμφωνα με το βυζαντινό τυπικό, Μέγας και ειρηνοποιός αυτοκράτωρ, κυβερνήτης του Ρωμαϊκού Κράτους, υπό τις επευφημίες του λαού και του κλήρου. Η στέψη του Καρόλου είχε ως αποτέλεσμα να συνυπάρχουν αντιμέτωπες και οι εξής δύο αυτοκρατορίες, μία ανατολική και μία δυτική. -
Σύνοδος στην Κωνσταντινούπολη από τη Θεοδώρα (μητέρα του αυτοκράτορα Μιχαήλ Γ') τον Βάρδα και το Θεόκλητο. -
Ύστερα από μια ανεπιτυχή επίθεση των Ρώσων κατά της Κωνσταντινούπολης (860), οι βυζαντινοί ιεραπόστολοι εναπέθεσαν τα πρώτα σπέρματα του Χριστιανισμού στον νεοσύστατο Ρωσικό Κράτος. -
Επακολούθησε το 863 η αποστολή ιεραποστόλων στη Μοραβία, ύστερα από πρόσκληση του ηγεμόνα της χώρας Ραστισλάβου. Επικεφαλής της πρεσβείας τοποθετήθηκαν ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος από την Θεσσαλονίκη. -
Ο Βούλγαρος ηγεμόνας Βόρης βαπτίζεται στην Κωνσταντινούπολη με ανάδοχο τον αυτοκράτορα (Μιχαήλ Γ΄) και παίρνει το όνομα Μιχαήλ. -
Ο Μιχαήλ Γ´ συγκάλεσε νέα σύνοδο στην Κωνσταντινούπολη το 867 προσκαλώντας τους πατριάρχες Αλεξανδρείας, Αντιοχείας, και Ιεροσολύμων, όπου στην σύνοδο αυτή αφορίστηκε ο πάπας Νικόλαος και ανακοινώθηκε πως καθαιρείται από το αξίωμα του επισκόπου. -
Το βουλγαρικό ζήτημα διευθετήθηκε με απόφαση της Συνόδου που συγκλήθηκε το 870 στην Κωνσταντινούπολη: η Βουλγαρία υπάγεται στη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης. -
Η αναθεώρηση του ισχύοντος δικαίου άρχισε μετά την έκδοση του Πρόχειρου Νόμου (870 - 879), πρακτικού εγχειριδίου που περιλάμβανε διατάξεις Δημοσίου και Αστικού Δικαίου. Ο Πρόχειρος Νόμος αντλεί πολλά στοιχεία από την Εκλογή 9νομικό έργο των Ισαύρων) παρά το γεγονός ότι ασκεί αρνητική κριτική σε αυτήν. Σε μεγαλύτερο βαθμό επηρεάζεται από την Εκλογή η Επαναγωγή, μία συλλογή νομοθετημάτων που καθορίζουν με ακρίβεια τις αρμοδιότητες του αυτοκράτορα και του πατριάρχη. -
Η νορμανδική κατάκτηση διευκολύνθηκε έμμεσα από το Σχίσμα του 1054, το οποίο προκάλεσε έντονη αντιβυζαντινή διάθεση στην Ιταλία και παρεμπόδισε τη συνεργασία Ρώμης και Κωνσταντινούπολης. Η έριδα η οποία οδήγησε στο Σχίσμα των δύο Εκκλησιών ξεκίνησε από διαφωνίες αναφερόμενες σε θεολογικά και δογματικά ζητήματα. Κύρια αιτία του Σχίσματος υπήρξε η διεκδίκηση, εκ μέρους της Ρώμης, της πρωτοκαθεδρίας στο χριστιανικό κόσμο, την οποία δεν μπορούσε να αποδεχθεί η Κωνσταντινούπολη.