-
-
Στις 22 Φεβρουαρίου 1821 ο Aλέξανδρος Υψηλάντης με μια μικρή συνοδεία πέντε ατόμων πέρασε τον ποταμό Προύθο, το σύνορο μεταξύ της Pωσίας και των παραδουνάβιων ηγεμονιών (Mολδαβία και Bλαχία) που ανήκαν στην Oθωμανική Aυτοκρατορία. -
Στις 24 Φεβρουαρίου εξέδωσε την επίσημη προκήρυξη της Επανάστασης. Δύο ημέρες αργότερα πραγματοποιήθηκε ιεροτελεστία κατά την οποία ευλογήθηκε η επαναστατική σημαία, η οποία είχε στη μια της όψη το φοίνικα, κεντρικό σύμβολο της Φιλικής Eταιρείας, και τη φράση Eκ της στάκτης μου αναγεννώμαι, ενώ από την άλλη τους ισαποστόλους Kωνσταντίνο και Eλένη, το σταυρό και τη φράση Eν τούτω νίκα. -
Οι Μανιάτες οπλαρχηγοί συγκεντρώθηκαν στην Τσίμοβα, τη σημερινή Αρεόπολη, κι αποφάσισαν την έναρξη του αγώνα κατά των Τούρκων, που οδήγησε στην απελευθέρωση της Καλαμάτας και τη δημιουργία της Μεσσηνιακής Γερουσίας.
-
Το πρωινό της 21ης Μαρτίου, 600 αγωνιστές ορκίστηκαν στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας : «να μην μείνει Τούρκος στον στον κόσμο όλον».
Οι οπλαρχηγοί πήραν ένα μικρό κανόνι από το μοναστήρι και πολιόρκησαν το φρούριο της πόλης. Οι Τούρκοι υπό τη διοίκηση του Ιμπραήμ πασά Αρναούτογλου οχυρώθηκαν σε τρεις πύργους και περίμεναν βοήθεια από την Τριπολιτσά.Λίγες ημέρες αργότερα, η αντίσταση τους κάμφθηκε και παραδόθηκαν. Στις 25 Μαρτίου τα Καλάβρυτα ήταν ελεύθερα. ... -
Πατρινοί και Επτανήσιοι ένοπλοι που διέμεναν στην Πάτρα αναγκάζουν του Τούρκους κατοίκους της να κλειστούν στο φρούριό της. Καλούν τον Ανδρέα Ζαΐμη και τους Κουμανιώτες, οι οποίοι καταφθάνουν και αρχίζει η πολιορκία τους. Μαζί τους είναι ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, ο επίσκοπος Κερνίκης και ο Ανδρέας Λόντος, οι οποίοι απευθύνουν στους προξένους των χριστιανικών δυνάμεων δήλωση η οποία αναγράφει πώς «οι Έλληνες απεφάσισαν ομοφώνως να αποσείσωσι τον ζυγόν ή ν΄αποθάνωσιν».
-
Πατρινοί και Επτανήσιοι ένοπλοι που διέμεναν στην Πάτρα αναγκάζουν του Τούρκους κατοίκους της να κλειστούν στο φρούριό της. Καλούν τον Ανδρέα Ζαΐμη και τους Κουμανιώτες, οι οποίοι καταφθάνουν και αρχίζει η πολιορκία τους. Μαζί τους είναι ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, ο επίσκοπος Κερνίκης και ο Ανδρέας Λόντος, οι οποίοι απευθύνουν στους προξένους των χριστιανικών δυνάμεων δήλωση η οποία αναγράφει πώς «οι Έλληνες απεφάσισαν ομοφώνως να αποσείσωσι τον ζυγόν ή ν΄αποθάνωσιν».