ιστορική χρονογραμμή

διάταγμα των Μεδιολάνων

313

Διάταγμα θέσπισης ανεξιθρησκείας στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία, με το οποίο ο Μέγας Κωνσταντίνος και ο Αύγουστος Λικίνιος σταμάτησαν τους διωγμούς των χριστιανών το 313 μ.Χ. Με το διάταγμα νομιμοποιήθηκε η χριστιανική Εκκλησία ως «επιτρεπόμενη θρησκεία»

Οικοδόμηση Κωνσταντινούπολης

324

Ο Κωνσταντίνος έχτισε μεγάλα ανάκτορα και έναν θαυμάσιο ιππόδρομο και έστησε δύο στοές, δηλαδή σκεπαστούς δρόμους, για το εμπόριο. Ονόμασε την πόλη Νέα Ρώμη. Έπειτα έφτιαξε τις ένδοξες εκκλησίες: Τη Μεγάλη Σοφία, τους Αγίους Αποστόλους, την Αγία
Ειρήνη, τον Άγιο Μώκιο, τον αρχάγγελο Μιχαήλ.

Ο Μέγας Κωνσταντίνος μονοκράτορας

324

Σταμάτησαν εντελώς οι διωγμοί κατά των χριστιανών.

Α' Οικουμενική σύνοδος Νίκαια

325

Το 325 στη Νίκαια της Βιθυνίας ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Α΄ συγκάλεσε την Πρώτη Σύνοδο της Νίκαιας ή Α΄ Οικουμενική Σύνοδο με σκοπό την αποκατάσταση της ειρήνης στα εκκλησιαστικά ζητήματα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

εγκαίνια Κωνσταντινούπολης

330

Έκτοτε καθιέρωσε η Εκκλησία να εορτάζει κατ΄ έτος την ημέρα αυτή την ανάμνηση εκείνης της εορτής.

θάνατος Μέγα Κωνσταντίνου

337

Κοίμηση:
Νικομήδεια (σήμερα Ιζμίτ), Βυζαντινή Αυτοκρατορία

σύνοδος Κωνσταντινούπολης

381

Η Πρώτη σύνοδος της Κωνσταντινούπολης, γνωστή ως Β΄ Οικουμενική, ήταν η εκκλησιαστική σύνοδος που διενεργήθηκε το 381 μ.Χ. και συγκλήθηκε από τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο Α΄, μετά από προτροπή του Μελετίου Αντιοχείας.

διάταγμα κατά της Αρχαίας Θρησκείας

392

την εποχή του Θεοδόσιου

σύνοδος Έφεσσου

431

Η Eκκλησιαστική Σύνοδος η οποία συγκλήθηκε το 431 στην Έφεσο της Μικράς Ασίας από τον Αυτοκράτορα Θεοδόσιο Β΄, κατόπιν προτροπής του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Νεστορίου.

σύνοδος Χαλκηδόνιας

451

Αποτέλεσε και την άρση μίας διαφωνίας, που κράτησε για μια εκατονταετία περίπου, στην απόδοση του Χριστολογικού δόγματος./

στέψη Ιουστινιανού Α'

527

Ήταν Βυζαντινός Αυτοκράτορας από το 527 έως το θάνατο του τo 565 μ.χ.

αναστολή λειτουργίας Νεοπλατωνικής Ακαδημίας στην Αθήνα

529

Η αναστολή έγινε για την καλύτερη επιβολή της ορθοδοξίας.

Ιουστινιανός Κώδικας

529

Η έκδοση του διέρκησε μια πενταετία (529-534)

Στάση του Νίκα

532

Η εξέγερση αυτή είχε διάρκεια μίας εβδομάδας και ήταν η πιο βίαιη ταραχή στην ιστορία της Κωνσταντινούπολης, με τη μισή σχεδόν πόλη να καίγεται ή να καταστρέφεται και με δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους να σκοτώνονται.

Οικοδόμηση Αγίας Σοφίας

532

Αρχιτέκτονες: Ισίδωρος ο Μιλήσιος, Ανθέμιος ο Τραλλιανός
Είδος:
-Χριστιανικός Καθεδρικός Ναός (537-1054)
-Ελληνορθόδοξος Χριστιανικός Καθεδρικός Ναός (1054–1204)
-Ρωμαιοκαθολικός Χριστιανικός Καθεδρικός Ναός (1204–1261)
-Ελληνορθόδοξος Χριστιανικός Καθεδρικός Ναός (1261–1453)
-Ισλαμικό Τέμενος (1453–1930)
-Μουσείο (1935–2020)
-Ισλαμικό Τέμενος (24/7/2020 – σήμερα)
Υλικό: Λαξευτοί λίθοι, τούβλα
Μήκος: 76μ.
Πλάτος: 71 μ.
Ύψος: 55 μ.
Έναρξη εργασιών: 532
Τέλος εργασιών: 537

Καθυπόταξη Βανδάλων

534

Οι Βάνδαλοι ήταν ανατολικογερμανική φυλή ή ομάδα φυλών, η οποία συναντάται για πρώτη φορά στη νότια Πολωνία, αλλά αργότερα μετακινήθηκε σε όλη την Ευρώπη ιδρύοντας βασίλεια στην Ισπανία και αργότερα στη Βόρεια Αφρική κατά τον 5ο αιώνα.

Καθυπόταξη Οστρογότθων

555

Στην Ιταλία οι Οστρογότθοι υπό την ηγεσία του Θεοδώριχου του Μέγα εκθρόνισαν και σκότωσαν τον Οδόακρο Γερμανό στρατιωτικό ο οποίος είχε εκθρονίσει τον Ρωμύλο Αυγουστύλο τελευταίο αυτοκράτορα της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (476).

Θάνατος Ιουστινιανού

565

Θάνατος: 14 Νοεμβρίου 565 (83 ετών)
Κωνσταντινούπολη, Βυζαντινή Αυτοκρατορία
Τόπος ταφής: Ναός των Αγίων Αποστόλων (Κωνσταντινούπολη)

Στέψη Ηρακλείου

610

Ο Ηράκλειος ήταν αυτοκράτορας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από το 610 έως το θάνατό του το 641.

Περσικοί πόλεμοι

622

Οι περσικοί πόλεμοι διάρκεσαν μια τετραετία (622-626)

Εγίρα

622

Είναι το χρονολογικό έτος σύμφωνα με το ισλαμικό ημερολόγιο και σημαίνει «έτος της φυγής» (στην αραβική, χίτζρα). Στην περίοδο της οθωμανικής αυτοκρατορίας ο όρος αποδόθηκε στα Ελληνικά ως «χιτζρέ».

Θάνατος Μωάμεθ

632

Ο Μωάμεθ (Μουχάμαντ Μούσταφα ιμπν Αμπντ Aλλάχ, 22 Απριλίου 571 - 8 Ιουνίου 632) ήταν Άραβας ηγέτης από τη Μέκκα, ο οποίος ένωσε την Αραβία σε ένα ενιαίο θρησκευτικό κράτος υπό το Ισλάμ. Θεωρείται από τους Μουσουλμάνους ότι υπήρξε ο τελευταίος προφήτης ο οποίος στάλθηκε για να καθοδηγήσει την ανθρωπότητα με το άγγελμα του Ισλάμ.

Μάχη Γιαρμούκ

636

Μάχη που διεξήχθη από τις 15 έως τις 20 Αυγούστου του 636, στο υψίπεδο του ποταμού Ιερομύακα, ή Ιερμουχθά, παραπόταμου του Ιορδάνη, στη Συρία, ανάμεσα στα Βυζαντινά στρατεύματα του Αυτοκράτορα Ηράκλειου και τα αραβικά στρατεύματα του χαλίφη Ουμάρ ιμπν αλ-Χαττάμπ.

Θάνατος Ηρακλείου

641

Θάνατος: 11 Φεβρουαρίου 641 (66 ετών)
Κωνσταντινούπολη, Βυζαντινή Αυτοκρατορία

Ίδρυση Βουλγαρικού Κράτους

680

Η εγκατάσταση των Βουλγάρων στα βορειοανατολικά Βαλκάνια συνιστά το δεύτερο μεγάλο μεταναστευτικό γεγονός που συμβαίνει στα Βαλκάνια τον 7ο αιώνα, αν και σε μικρότερη κλίμακα σε σύγκριση με την
κάθοδο των Σλάβων περί τα εξήντα χρόνια νωρίτερα.

Κατάκτηση Καρχηδόνας

700

Η Καρχηδόνα ήταν εμπορική Φοινικική επαρχία η οποία δημιουργήθηκε από τους ίδιους τους Φοίνικες και είχε τη δική της διοίκηση. Τους πρώτους αιώνες παρουσίας της είχε σημαντικές εμπορικές συναλλαγές με πολλές περιοχές της Μεσογείου.

Συνθήκη με Βυζάντιο

716

Βυζαντινο-Βουλγαρική συνθήκη του 716: Τερματίζει επίσημα τη Μάχη της Αγχιάλου (708) και ορίζει τα όρια μεταξύ της Ρωμανίας και των Βουλγάρων.

Στέψη Λέοντος Γ' Ισαύρου

717

Ο Λέων ο Γ΄ ο Ίσαυρος ήταν Βυζαντινός Αυτοκράτορας από το 717 μέχρι τον θάνατό του το 741. Έθεσε τέλος στην εικοσαετή αναρχία, μία περίοδο μεγάλης αστάθειας στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία από το 695 έως το 717, που χαρακτηρίστηκε από την ταχεία διαδοχή αρκετών Αυτοκρατόρων στο θρόνο.

Ήττα Αράβων μπροστά στην Κωνσταντινούπολη

717

Κατά τη διάρκεια των πρώτων αιώνων των συγκρούσεων, οι Βυζαντινοί τηρούσαν κυρίως αμυντική στάση, αποφεύγοντας την ανοικτή μάχη και προτιμώντας να υποχωρούν στα οχυρωμένα κέντρα τους.

Αρχή Εικονομαχίας

724

Ο όρος Εικονομαχία αναφέρεται στη θεολογική και πολιτική διαμάχη που ξέσπασε στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία κατά το μεγαλύτερο μέρος του 8ου και το πρώτο μισό του 9ου αιώνα, αναφορικά (σε πρώτο επίπεδο) με τη λατρεία των χριστιανικών εικόνων.

Μάχη Πουατιέ

730

Η μάχη του Πουατιέ (732) ή μάχη της Τουρ (όπως είναι επίσης γνωστή) ήταν μια μάχη μεταξύ των ενωμένων δυνάμεων των Φράγκων και των Βουργουνδών υπό την ηγεσία του Κάρολου Μαρτέλου ενάντια στους Άραβες υπό τον Αμπντούλ Ραχμάν Ιμπίν Αλ Γκαφίκι που ήδη είχαν προωθηθεί και καταλάβει την Ισπανία.

Διάταγμα Λέοντος Γ'

730

Ο Λέων ο Γ΄ ο Ίσαυρος (685 - 18 Ιουνίου 741) ήταν Βυζαντινός Αυτοκράτορας από το 717 μέχρι τον θάνατό του το 741. Έθεσε τέλος στην εικοσαετή αναρχία, μία περίοδο μεγάλης αστάθειας στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία από το 695 έως το 717, που χαρακτηρίστηκε από την ταχεία διαδοχή αρκετών Αυτοκρατόρων στο θρόνο. Επίσης, υπερασπίστηκε με επιτυχία την Αυτοκρατορία ενάντια στις εισβολές των Ομεϋαδών και απαγόρευσε τη λατρεία των εικόνων.

Αρχή εξελληνισμού Σλάβων

784

Οι Σλάβοι είναι η μεγαλύτερη ινδοευρωπαϊκή εθνογλωσσική ομάδα της Ευρώπης. Είναι γηγενείς στην Κεντρική, την Ανατολική, τη Νοτιοανατολική και τη Βορειοανατολική Ευρώπη, καθώς και τη Βόρεια και την Κεντρική Ασία.

Ζ' Οικουμενική Σύνοδος

787

Η Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος συγκλήθηκε από τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο ΣΤ΄ και τη μητέρα του, Αυτοκράτειρα Ειρήνη την Αθηναία στη Νίκαια της Βιθυνίας, στο Ναό της Αγίας Σοφίας, το 787 κατόπιν αίτησης του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ταρασίου. Αποφάσισε την αναστύλωση των εικόνων καταδικάζοντας την Εικονομαχία και την ιδέα της σχηματοποίησης της αόρατης και άυλης Τριάδας.

Στέψη Νικηφόρου Α'

802

Ο Νικηφόρος Α' (απεβ. 26 Ιουλίου 811) ήταν Αυτοκράτορας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μεταξύ των ετών 802 και 811. Η καταγωγή του ήταν κατά πάσα πιθανότητα Γασσανιδική.

Θάνατος Νικηφόρου Α'

Jul 26, 811

Ο Νικηφόρος Α' ήταν Αυτοκράτορας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μεταξύ των ετών 802 και 811. Η καταγωγή του ήταν κατά πάσα πιθανότητα Γασσανιδική.

Μέτρα Λέοντος Αρμένιου

815

Ο Λέων Ε΄ ο Αρμένιος (775 - 25 Δεκεμβρίου 820) ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορας από το 813 έως το 820.

Άλωση Κρήτης

821

Στο νησί της Κρήτης έχουν βρεθεί δείγματα πολιτισμού από την έβδομη χιλιετία π.Χ.. Το 3000 π.Χ. θεωρείται κατά προσέγγιση η αφετηρία του μινωικού πολιτισμού, ο οποίος είναι ο αρχαιότερος της Ευρώπης.

Στέψη Θεόφιλου

829

Ο Θεόφιλος (813 - 20 Ιανουαρίου 842) ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορας (829-842). Η βασιλεία του χαρακτηρίζεται από την τελευταία εικονομαχική ακμή, από αγώνες κατά των Αράβων και από πολιτισμική άνθιση.

Άλωση Αμορίου

838

Η Άλωση του Αμορίου από το Χαλιφάτο των Αββασιδών στα μέσα του Αυγούστου του 838 αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της μακράς ιστορίας πολέμων ανάμεσα στους Βυζαντινούς και τους Άραβες.

Βασιλεία Μιχαήλ Γ'

842

Η βασιλεία του Μιχαήλ του Γ' διάρκεσε 25 χρόνια (842-867)

Θάνατος Θεόφιλος

Jan 20, 842

Θάνατος: 20 Ιανουαρίου 842
Κωνσταντινούπολη

Αναστήλωση εικόνων

843

Είναι χαρακτηριστικό ότι σε ανάμνηση εκείνου του θριάμβου της Ορθοδοξίας κάθε χρόνο επαναλαμβανόταν στην Κωνσταντινούπολη και σε πόλεις της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας τελετή για τον εορτασμό της αναστήλωσης των εικόνων. Συγκεκριμένα, ο κλήρος μαζί με τους μοναχούς που πρωτοστάτησαν στους αγώνες υπέρ των εικόνων τελούσαν «παννύχιον υμνολογίαν» στον Ιερό Ναό της Θεοτόκου των Βλαχερνών, στο τέλος της οποίας ακολουθούσε λαμπρή λιτανεία στη Μεγάλη Εκκλησία, όπου παρίστατο και ο Αυτοκράτορας.

Ίδρυση Κιέβου

850

Στα μέσα του 9ου αι. σχηματίστηκε το πρώτο σημαντικό ρωσικό κράτος. Ήταν η ηγεμονία του Κιέβου, η οποία έλεγχε το δρόμο του ποταμού Ντον και έκανε εμπόριο με το Βυζάντιο και το Χαλιφάτο

Εκχριστιανισμός Μοραβών

862

Η Μοραβία είναι ιστορική περιοχή στο ανατολικό τμήμα της Τσεχίας. Η περιοχή πήρε το όνομά της από τον ποταμό Μοράβα.

Μάχη Λαλακάοντος

863

Η Μάχη του Λαλακάοντος ποταμού ή του Πό(ρ)σωνος έγινε το 863 μεταξύ της Ρωμανίας και ενός Αραβικού στρατού εισβολής στην Παφλαγονία. Του Ρωμαϊκού στρατού ηγείτο ο Πετρωνάς, θείος του Μιχαήλ Γ΄ (β.842-867), αν και οι Αραβικές πηγές αναφέρουν επίσης την παρουσία του Αυτοκράτορα. Οι Άραβες οδηγούνταν από τον εμίρη της Μελιτηνής (Μαλάτυας) Αμρ αλ-Ακτά (β. δεκαετία του 830-863).

Εκχριστιανισμός Βούλγαρων

864

Ο εκχριστιανισμός των Βουλγάρων ήταν η διαδικασία με την οποία η μεσαιωνική Βουλγαρία του 9ου αιώνα μεταστράφηκε προς το Χριστιανισμό. Τα αίτια του εκχριστιανισμού ανάγονται στην ανάγκη ενότητας εντός του θρησκευτικά διαιρεμένου βουλγαρικού κράτους, καθώς και την ανάγκη για ίση αποδοχή στη διεθνή σκηνή της χριστιανικής Ευρώπης.

δολοφονία Μιχαήλ Β'

867

Ο Μιχαήλ Β΄ ο Τραυλός ή Ψελλός (770 - 2 Οκτωβρίου 829) ήταν Αυτοκράτορας των Ρωμαίων, από το Δεκέμβριο του 820 έως το θάνατό του στις 2 Οκτωβρίου του 829, και ιδρυτής της Φρυγικής δυναστείας. Το προσωνύμιο οφειλόταν στο γεγονός ότι τραύλιζε.

Δολοφονία Μιχαήλ Γ'

867

Ο Μιχαήλ Γ΄, ο επιλεγόμενος Μέθυσος (839 - 23 Σεπτεμβρίου 867), ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορας (842-867). Γιος και διάδοχος του Θεόφιλου, ανήλθε στο θρόνο σε ηλικία τριών ετών υπό την αντιβασιλεία της μητέρας του Θεοδώρας.

Σύνοδος-Η Βουλγαρία υπάγεται στο Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης

870

Η σύνοδος του έτους 867 αναθεμάτισε τον πάπα, απέρριψε το δόγμα περί εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος και εκ του Υιού (filioque) και καταδίκασε την επέμβαση της Ρώμης στη Βουλγαρία. Με απόφαση της συνόδου του 870 η εκκλησία της Βουλγαρίας υπάχθηκε οριστικά στη δικαιοδοσία του πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης.

Εκστρατεία και εμπορική Συνθήκη με Βυζάντιο

910

Το 927, μία συνθήκη ειρήνης υπεγράφη μεταξύ της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και της Βουλγαρίας, θέτοντας, με αυτό τον τρόπο, ένα τέλος σε έναν πολυετή πόλεμο.

Άλωση Έδεσσας

943

Στα χρόνια του Ρωμανού Λακαπηνού εγκαινιάζεται η μεγάλη στρατιωτική αντεπίθεση των Βυζαντινών κατά των Αράβων. Ο στρατηγός Ιωάννης Κουρκούας κατέλαβε την Έδεσσα της Συρίας. Η επιτυχία αυτή προετοίμασε τις επικές νίκες του Νικηφόρου Φωκά, του Ιωάννη Τζιμισκή και του Βασιλείου Β΄.

Εμπορική συνθήκη με Βυζάντιο

944

Η Γ΄ Ρωσο-Βυζαντινή Συνθήκη μεταξύ του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ζ΄ και του Ιγκόρ του Κιέβου συνομολογήθηκε το 944 ή το 945, ως αποτέλεσμα μίας ναυτικής αποστολής, που ανέλαβαν οι Ρως του Κιέβου εναντίον της Κωνσταντινούπολης στις αρχές της δεκαετίας του 940. Οι όροι ήταν λιγότερο πλεονεκτικοί για τους Ρως από ακείνους της προηγούμενης συμφωνίας, της σχετιζόμενης με τον Όλεγκ, προκάτοχο του Ιγκόρ. Είναι μία από τις πρωιμότερες γραπτές πηγές της Παλαιάς Ρωσικής Νομοθεσίας.

Όθων Α' Βασιλιάς της Ιταλίας

951

Ο Όθων Α' ήταν βασιλιάς της Γερμανίας από το 936 και αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από το 962 μέχρι το θάνατό του το 973. Ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Ερρίκου Α΄ του Ορνιθοθήρα και της Ματθίλδης, κόρης του Ντήτριχ κόμη του Ρίνγκελχαϊμ.

Εκχριστιανισμός

958

Η Γ΄ Ρωσο-Βυζαντινή Συνθήκη μεταξύ του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ζ΄ και του Ιγκόρ του Κιέβου συνομολογήθηκε το 944 ή το 945, ως αποτέλεσμα μίας ναυτικής αποστολής, που ανέλαβαν οι Ρως του Κιέβου εναντίον της Κωνσταντινούπολης στις αρχές της δεκαετίας του 940. Οι όροι ήταν λιγότερο πλεονεκτικοί για τους Ρως από ακείνους της προηγούμενης συμφωνίας, της σχετιζόμενης με τον Όλεγκ, προκάτοχο του Ιγκόρ. Είναι μία από τις πρωιμότερες γραπτές πηγές της Παλαιάς Ρωσικής Νομοθεσίας.

Ανάκτηση Κρήτης

960

Το Εμιράτο της Κρήτης ήταν μια ιδιαίτερη μουσουλμανική πολιτεία που δημιουργήθηκε στο μεσογειακό νησί της Κρήτης από εξόριστους Άραβες εξ Ισπανίας, τη δεκαετία του 820.

Όθων Α' Αυτοκράτωρ Ρωμαίων

962

Κατά τη βασιλεία του, ο Όθωνας ανέπτυξε σχέσεις με τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Ζ΄, ο οποίος κυβέρνησε την Βυζαντινή Αυτοκρατορία από το 913 μέχρι το θάνατό του το 959. Η Ανατολική Φραγκία και το Βυζάντιο έστειλαν πολλούς πρέσβεις ο ένας στον άλλο. Ο επίσκοπος Thietmar του Merseburg, ένας μεσαιωνικός χρονογράφος, καταγράφει: «Μετά από αυτό, κληρονόμοι από τους Έλληνες έφεραν δύο φορές δώρα από τον αυτοκράτορά τους στον βασιλιά μας, και οι δύο ηγέτες βρίσκονταν σε περίοδο ομονοίας".

Ανάκτηση Κύπρου

965

Οι τρεις αυτοί άνδρες που ενσάρκωναν τον τύπο του στρατηγού-αυτοκράτορα ανέκτησαν τις μεγαλονήσους Κρήτη (961) και Κύπρο (965), τις πόλεις της Κιλικίας και τμήματα της Συρίας και της Παλαιστίνης. Η ανάκτηση όλων των παλαιών ρωμαϊκών εδαφών της Εγγύς Ανατολής ήταν ο απώτερος σκοπός των εκστρατειών αυτών.

Ο Λιουτπράνδος στην Κωνσταντινούπολη

968

Μετά την ανταλλαγή πολλών πρεσβειών, ο πρεσβευτής του Όθωνα Λιουτπράνδος, επίσκοπος Κρεμώνας, ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη (Δεκέμβριος 968), για να προτείνει ειρήνη και γάμο του γερμανού διαδόχου με μια βυζαντινή πριγκήπισσα, με προίκα τις βυζαντινές κτήσεις της Ν. Ιταλίας. Οι Νικηφόρος Φωκάς απέρριψε τις προτάσεις αυτές, επικαλούμενος τη γερμανική επιθετικότητα εναντίον των ιταλικών του κτήσεων, και επιφύλαξε πολλές ταπεινώσεις στον Λιουτπράνδο που επέστρεψε άπρακτος στη Δύση.

Γάμοι Θεοφάνως και Όθωνος Β'

972

Ο Ιωάννης Τζιμισκής συνένωσε τα τρία ιταλικά θέματα και ίδρυσε το κατεπανάτο Ιταλίας (περί το 975). Ο κατεπάνω (δηλ. ο διοικητής) της Ιταλίας έδρευε στο Μπάρι. Συγχρόνως ο Τζιμισκής ακολούθησε μετριοπαθή πολιτική έναντι των Γερμανών. Το 972 η Θεοφανώ, ανεψιά του αυτοκράτορα, νυμφεύτηκε στη Ρώμη τον Όθωνα Β΄, διάδοχο του γερμανικού θρόνου.

Ίδρυση Καπετανάτου Ιταλίας

975

Κατεπανίκιον Ιταλίας ονομάστηκε η ένωση των τριών θεμάτων της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας στην Ιταλία από τον Ιωάννη Τσιμισκή, περίπου το έτος 975. Ο διοικητής του Κατεπανικίου ονομαζόταν κατεπάνω. Παρόλο που δεν ευρίσκονταν στο πλαίσιο των τριών θεμάτων, στο Κατεπανίκιο υπάγονταν επίσης το Δουκάτο της Νεαπόλεως και το Δουκάτο της Αμάλφεως. Η σημερινή ιταλική επαρχία Φότζια της Απουλίας είναι γνωστή και ως Καπιτανάτα.

Μάχη Σπερχείου

997

Η μάχη του Σπερχειού διεξήχθη το 997 μ.Χ, μεταξύ του Τσάρου της Βουλγαρίας, Σαμουήλ, και του Νικηφόρου Ουρανού, στρατηγού του Βασιλείου Β' και έληξε με τη σφαγή των Βουλγάρων. Θεωρείται από τις πιο σημαντικές μάχες μεταξύ Βουλγάρων και Βυζαντινών.

Μαχή Κλειδίου

1014

Η Μάχη του Κλειδίου διεξήχθη στις 29 Ιουλίου 1014 μεταξύ της Βυζαντινής και της Βουλγαρικής Αυτοκρατορίας. Η μάχη αποτέλεσε το αποκορύφωμα της 50χρονης διαμάχης μεταξύ του Σαμουήλ της Βουλγαρίας και του Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου και έληξε με τη νίκη των Βυζαντινών.

Υποταγή Βουλγαρίας

1018

Το πρώτο μέρος της βασιλείας του χαρακτηρίστηκε από τον εμφύλιο πόλεμο ενάντια σε στρατηγούς από την αριστοκρατία της Ανατολίας. Μετά την υποταγή τους, ο Βασίλειος επέβλεψε τη σταθεροποίηση και την επέκταση των ανατολικών συνόρων της Βυζαντινής αυτοκρατορίας και, πάνω απ' όλα, την τελική και πλήρη υποταγή της Βουλγαρίας, τον κυριότερο ευρωπαϊκό εχθρό της αυτοκρατορίας. Γι' αυτό και ονομάστηκε από μεταγενέστερους συγγραφείς ως Βουλγαροκτόνος, με το οποίο είναι ευρύτερα γνωστός.

Θάνατος Βασιλείου Β'

1025

Ο Βασίλειος Β΄ (958 - 15 Δεκεμβρίου 1025), ο επονομαζόμενος Βουλγαροκτόνος, ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορας της Μακεδονικής δυναστείας, ο οποίος βασίλεψε από τις 10 Ιανουαρίου 976 έως το θάνατό του στις 15 Δεκεμβρίου 1025, χαρίζοντας την τελευταία περίοδο πολιτικής ακμής στην αυτοκρατορία.

Πτώση του Μπάρι

1071

Το Μπάρι είναι η πρωτεύουσα της ιταλικής επαρχίας του Μπάρι και της Περιφέρειας Απουλία στην νότια Ιταλία, με λιμάνι στην Αδριατική θάλασσα.

Ήττα στο Ματζικέρτ

1071

Η μάχη του Μαντζικέρτ μεταξύ της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και των Σελτζούκων έγινε στις 26 Αυγούστου του 1071, κοντά στο Μαντζικέρτ. Ο αυτοκράτορας Ρωμανός Δ' Διογένης ηττήθηκε, αιχμαλωτίστηκε και απελευθερώθηκε μετά την καταβολή λύτρων, ενώ η Βυζαντινή αυτοκρατορία υποχρεώθηκε να καταβάλει φόρο και να παραχωρήσει φρούρια στους Σελτζούκους. Αυτή η πανωλεθρία των βυζαντινών στρατευμάτων και η πολιτική παράλυση που ακολούθησε, επέτρεψε τη μόνιμη εγκατάσταση των Σελτζούκων στη Μικρά Ασία.

Οι Σελτζούκοι κατακτούν τα Ιεροσόλυμα

1077

Η Δυναστεία των Σελτζούκων ήταν μία Σουνιτική δυναστεία των Ογούζων που έγινε μία κοινωνία και συνεισέφερε στην Τουρκοπερσική παράδοση στη Δυτική και Κεντρική Ασία. Επικράτησε 11ο-14ο αι. Οι Σελτζούκοι ίδρυσαν το Σουλτανάτο των Σελτζούκων που εκτεινόταν από τη Μικρά Ασία μέχρι την Περσία το οποίο ήταν και ο στόχος της Α΄ Σταυροφορίας και το Σουλτανάτο του Ρουμ.

Στέψη Αλεξίου Α' Κομνηνού

1081

Ο Αλέξιος Α΄ Κομνηνός ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορας από το 1081 ως το 1118. Εξέχουσα στρατιωτική και πολιτική μορφή, ήταν ο ουσιαστικός θεμελιωτής της δυναστείας των Κομνηνών, μιας από τις ενδοξότερες δυναστείες της βυζαντινής ιστορίας.

Χρυσόβουλο με Βένετους

1082

Το Χρυσόβουλο, ήταν επίσημο δημόσιο έγγραφο - διάταγμα που έφερε χρυσή σφραγίδα στη μεταξωτή ταινία που το συνόδευε, με την οποία βεβαιωνόταν η αυθεντικότητα του διατάγματος.

Α' Σταυροφορία

1096

Η πρώτη σταυροφορία (1096-9) κηρύχτηκε από τον Ουρβανό Β΄ στην Κλερμόν της Γαλλίας.
Αν και τα οικονομικά προβλήματα έπαιξαν ρόλο, η α' σταυροφορία είχε θρησκευτικό χαρακτήρα. Διακρίνεται σε λαϊκή και φεουδαρχική σταυροφορία. Οι ανοργάνωτες μάζες προηγήθηκαν και εξολοθρεύτηκαν από τους Τούρκους. Ακολούθησε η εκστρατεία των φεουδαρχών που νίκησαν τους Τούρκους και ανέκτησαν το Βυζάντιο.
Οι φεουδάρχες ίδρυσαν μια σειρά από ηγεμονίες και αυτοτελή κρατίδια στη Συρία και την Παλαιστίνη.

Στέψη Ιωάννη Κομνηνού

1116

Ο Ιωάννης Β΄ Κομνηνός ή Ιωάννης ο Καλός ή Καλοϊωάννης ήταν Αυτοκράτορας του Βυζαντίου. Ιωάννης Β΄ Κομνηνός, τρίτο παιδί και ο πρώτος γιος του Αλέξιου Α΄ Κομνηνού και της συζύγου του Ειρήνης Δούκαινας, ήταν ο δεύτερος και κορυφαίος αυτοκράτορας από την Δυναστεία των Κομνηνών.

Θάνατος Αλεξίου Α'

Aug 15, 1118

Θάνατος: 15 Αυγούστου 1118
Κωνσταντινούπολη, Βυζαντινή Αυτοκρατορία

Στέψη Μανουήλ Α'

1143

Ο Μανουήλ Α΄ ο Κομνηνός ή Μανουήλ ο Μέγας ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορας του 12ου αιώνα, βασίλευσε σε μία κρίσιμη καμπή στην ιστορία της Βυζαντινής αυτοκρατορίας και της Μεσογείου.

Μυριοκέφαλη Εγκατάσταση Τούρκων στην Μ. Ασία

1176

Το Μυριοκέφαλο, όπως ελέχθη, είχε περισσότερο ψυχολογικό παρά στρατιωτικό αντίκτυπο, διότι όπως αποδείχθηκε η αυτοκρατορία δεν μπορούσε να καταστρέψει την δύναμη των Σελτζούκων στην κεντρική Ανατολία, παρά τις προόδους που πραγματοποιήθηκαν κατά τη βασιλεία του Μανουήλ.

Η Κύπρος υπό τους Λουιζιάν

1192

Οι επόμενες δύο σταυροφορίες (12ος αι.) δεν στέφθηκαν από επιτυχία. Σημαντική για το Βυζάντιο ήταν η απώλεια της Κύπρου, έμμεση συνέπεια της τρίτης σταυροφορίας. Η μεγαλόνησος καταλήφθηκε από τον άγγλο βασιλιά Ριχάρδο Λεοντόκαρδο και παραδόθηκε στο φράγκο Γουιδο Λουζινιάν (1192). Έκτοτε το νησί παρέμεινε στην εξουσία των Δυτικών για τέσσερις σχεδόν αιώνες.

Δ' Σταυροφορία Άλωση Κωνσταντινούπολης

1204

Στις σταυροφορίες που διαδέχτηκαν την πρώτη σταυροφορία υποχώρησαν βαθμιαία τα θρησκευτικά και κυριάρχησαν τα υλικά κίνητρα. Το αποκορύφωμα της εξέλιξης σημειώθηκε με την τέταρτη σταυροφορία. Οι σταυροφόροι, αυτοί οι υποτιθέμενοι στρατιώτες του Χριστού, που είχαν αρχικό στόχο την Αίγυπτο και τη Συρία, παρεξέκλιναν από αυτόν και κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη (1202-4).

Μάχη Πελαγονίας

1257

Η μάχη της Πελαγονίας έλαβε χώρα το Σεπτέμβριο του 1259, ανάμεσα στην Αυτοκρατορία της Νίκαιας και στη συμμαχία που είχε δημιουργηθεί εναντίον της, από το Βασίλειο της Σικελίας, το Δεσποτάτο της Ηπείρου και το Πριγκιπάτο της Αχαΐας. Ήταν γεγονός αποφασιστικής σημασίας για την ιστορία της ανατολικής Μεσογείου.

Ανάκτηση Κωνσταντινούπολης

1260

Το 1261, οι αυτοκράτορες της Αυτοκρατορίας της Νίκαιας, πήραν στην εξουσία τους την Κωνσταντινούπολη, κατέλυσαν τη Λατινική αυτοκρατορία και επανασύστησαν τη Βυζαντινή αυτοκρατορία.

Ένωση της Λύων

1274

Η Δεύτερη Σύνοδος της Λυών ήταν η δέκατη τέταρτη οικουμενική σύνοδος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, συγκλήθηκε στις 31 Μαρτίου 1272 και διεξήχθη στη Λυών, στη Γαλλία, το 1274.

Κατάκτηση Προύσας

1326

Οι Οθωμανοί ήταν μια τουρκική φυλή διαφορετική από τους Σελτζούκους, ασιάτες νομάδες που μετανάστευσαν σε μια περιοχή κοντά στην Προύσα. Οι Οθωμανοί οργανώθηκαν αρχικά από το σουλτάνο Οθμάν ή Οσμάν, στον οποίο οφείλουν και το όνομά τους. Εκμεταλλεύτηκαν την κατάργηση των βυζαντινών ακριτών μετά το 1261 και αξιοποίησαν τον ισλαμικό θεσμό των γαζήδων. Έτσι κατέκτησαν βαθμιαία όλη τη Μ. Ασία.

Πτώση Καλλίπολης

1354

Στα μέσα του 14ου αι. οι Οθωμανοί πέρασαν στην Ευρώπη και κατέκτησαν την οχυρή Καλλίπολη (1354). Οι διαιρεμένοι βαλκανικοί λαοί υπέκυψαν μπροστά στις υπέρτερες δυνάμεις των Οθωμανών. Στη μάχη του Κοσσυφοπεδίου (1389) οι Σέρβοι νικήθηκαν και αναγνώρισαν την οθωμανική επικυριαρχία.

Μάχη Κοσσυφοπεδίου

1389

Στη μάχη του Κοσσυφοπεδίου (1389) οι Σέρβοι νικήθηκαν και αναγνώρισαν την οθωμανική επικυριαρχία.

Μάχη Άγκυρας

1401

Στις αρχές του 15ου αι. οι Μογγόλοι εισέβαλαν στη Μ. Ασία και κατανίκησαν το σουλτάνο Βαγιαζιτ στη μάχη της Άγκυρας (1402). Η ήττα προκάλεσε βαθιά κρίση στο Οθωμανικό Κράτος και έδωσε παράταση ζωής στο ετοιμόρροπο Βυζάντιο. Κατά τον τελευταίο αιώνα πριν την Άλωση οι βυζαντινοί αυτοκράτορες Ιωάννης Ε΄ (1369-71), Μανουήλ Β΄ (1399-1402) και Ιωάννης Η' ταξίδεψαν για βοήθεια στη Δύση.

Ένωση Φερράρας-Φλωρρεντίας

1438

Ο τελευταίος ανανέωσε στη σύνοδο της Φερράρας-Φλωρεντίας την «ένωση», δηλ. την υποταγή της Ορθόδοξης στη Ρωμαϊκή Εκκλησία (1438-9), που είχε πρώτος αποδεχτεί ο Μιχαήλ Η' στη σύνοδο της Λυών (1274). Η υποχώρηση αυτή, που δεν έγινε δεκτή από το λαό, αποδείχτηκε μάταιη, καθώς το Βυζάντιο έμεινε απροστάτευτο στα κατακτητικά σχέδια των Οθωμανών.

Άλωση Κωνσταντινούπολης

1453

Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης υπήρξε το αποτέλεσμα της πολιορκίας της βυζαντινής πρωτεύουσας, της οποίας Αυτοκράτορας ήταν ο Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος, από τον οθωμανικό στρατό, με επικεφαλής τον σουλτάνο Μωάμεθ Β΄. Η πολιορκία διήρκεσε από τις 6 Απριλίου έως την Τρίτη, 29 Μαΐου 1453 (Ιουλιανό ημερολόγιο). Η άλωση αυτή της Κωνσταντινούπολης, σήμανε και το τέλος της υπερχιλιετούς Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.