-
3000 BCE
Τα πρώτα εργαλεία
Τα τρυπάνια που χρησιμοποίησε ο Νεολιθικός
άνθρωπος στον τρυπανισμό του κρανίου είχαν ξύλινη
λαβή και αιχμηρό άκρο από σκληρό υλικό, συνήθως το
δόντι κάποιου ζώου ( π.χ. καρχαρία) ή κατάλληλη
κατεργασμένη πέτρινη αιχμή. -
2500 BCE
Αρχαία Φάρμακα
Στους αρχαίους πολιτισμούς της Μεσοποταμίας
και της Αιγύπτου εκατοντάδες βότανα, ανόργανες
ή ζωικές ουσίες λαμβάνονταν από το στόμα,
αλείφονταν, εισπνέονταν ή χορηγούνταν με τη
μορφή κλυσμάτων σύμφωνα με τελετουργικά
τυπικά, σε συγκεκριμένες ώρες της ημέρας και
ανάλογα με τη θέση των αστερισμών -
2 BCE
Ειδικότητες της 3ης χιλιετίας π.Χ.
Της ίδιας εποχής περίπου (2.600 π.χ.)οι ιατρικές ειδικότητες της εποχής είναι: οφθαλμίατρους,
οδοντίατρους, παθολόγους. -
2 BCE
Μούμιες
Πολύτιμες πηγές ιατρικών πληροφοριών είναι οι μούμιες. Στον τρόπο που
τυλίγονται οι επιδεσμικές ταινίες γύρω από το νεκρό, βρίσκουμε όλες τις μεθόδους
της επιδεσμολογίας, όπως εφαρμόζονται ακόμα και μέχρι το Μεσαίωνα. -
500
Πρόσθετα μέλη
Στη Μεσαιωνική Ευρώπη τα προσθετικά μέλη είναι συνήθως ξύλινα. Άλλες φορές δένονται στο μέλος με ιμάντες, κι άλλες φορές έχουν θήκη που τοποθετείται στο κολόβωμα, ενώ συχνά έχουν ένα υφασμάτινο μαξιλαράκι πάνω στο οποίο ακουμπά το γόνατο, με το ακρωτηριασμένο πόδι διπλωμένο. -
500
Τρυπανισμός στον μεσαίωνα
Ο τρυπανισμός κληρονομείται στο Γαληνό και επειδή ο Γαληνός παραμένει η αυθεντία της ιατρικής μέχρι την επιστημονική επανάσταση, η πρακτική παραμένει ζωντανή τόσο κατά το μεσαίωνα όσο και κατά την αναγέννηση. Οι πιθανότητες επιβίωσης των ασθενών είναι μάλιστα αρκετά καλές και από τα οκτώ κρανία που έχουν βρεθεί τα επτά φέρουν σαφή δείγματα αναγέννησης του κρανίου (και άρα επιβίωσης του ασθενούς). -
1510
Η Καινοτομία του Παρέ
Κατά τον 16ο αιώνα, ο Ambroise Paré (1510-1590) αλλάζει ριζικά τα πράγματα, επιτρέποντας και στους φτωχότερους να αποκτήσουν ένα τεχνητό μέλος. Ορθοπεδικός και χειρούργος, ο Παρέ συμμετέχει σε πολλές μάχες και διαπιστώνει πόσο καταστροφικά είναι τα νέα, πυροβόλα όπλα της εποχής. Ανθρωπιστής και εφευρετικός, ο Παρέ επινοεί νέες χειρουργικές μεθόδους που χρησιμοποιεί κατά τις επεμβάσεις ακρωτηριασμού, ενώ παράλληλα αναπτύσσει τεχνητά μέλη για τους ασθενείς του. -
Κοχλιακό εμφύτευμα
Το κοχλιακό εμφύτευμα είναι συνηθισμένο είδος νευρολογικής προσθετικής, δηλαδή μία συσκευή που αντικαθιστά τμήμα του ανθρώπινου νευρικού συστήματος. -
Αξονικός τομογράφος
Οι αξονικές τομογραφίες λαμβάνονται με ένα μεγάλο όργανο, που καλείται αξονικός τομογράφος. Ο εξεταζόμενος τοποθετείται σε ύπτια θέση σε ένα κινούμενο κάθισμα το οποίο αργά διέρχεται μέσω μιας κυκλικής τρύπας του μηχανήματος. Αποφεύγεται να ακτινοβοληθούν οι οφθαλμοί, γι' αυτό και το κεφάλι τοποθετείται με κλίση 15ο προς τα κάτω. Όση ώρα ο εξεταζόμενος βρίσκεται μέσα στην κυκλική περιοχή ακτινοβολείται με ακτίνες Χ ανά τακτά χρονικά διαστήματα. -
Η Μικροτεχνολογία
Στα τέλη του 20ού αιώνα η μικροτεχνολογία είχε δημιουργήσει μικρές αυτόματες συσκευές για χρήση στη μικροχειρουργική, εφοδιασμένες με μικροκάμερες με οπτικές ίνες για την εξέταση εσωτερικών ιστών κατά τη διάρκεια επεμβάσεων. Η τάση για την ελάχιστη δυνατή παρεμβατικότητα στη χειρουργική καθιερώθηκε με τη διάδοση της λαπαροσκοπικής χειρουργικής κατά τη δεκαετία του 1990. Ακολούθησε η τηλεχειρουργική, με σχετικό σταθμό τη λεγόμενη «Εγχείρηση Λίντμπεργκ» το 2001. -
Πρώτη χειρουργική επέμβαση από ρομπότ
Το ρομπότ τα κατάφερε καλύτερα τόσο από τους έμπειρους χειρουργούς, όσο και από την υπάρχουσα σήμερα υποβοηθούμενη από ρομπότ χειρουργική επέμβαση. Η δοκιμή αφορούσε επέμβαση εντέρου σε ζωντανούς χοίρους. Το ρομπότ έκοψε και έραψε ξανά το έντερο με μεγάλη ακρίβεια. Σήμερα, η Ρομποτική Χειρουργική βασίζεται στον χειρουργό, ο οποίος καθοδηγεί χειροκίνητα το ρομπότ και η έκβαση της εγχείρησης εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την εκπαίδευση και την εμπειρία του γιατρού. -
Πρόσθετα μέλη τον 21ο αιώνα
Σήμερα, τα προσθετικά μέλη ενσωματώνουν την πιο προηγμένη τεχνολογία και προηγμένα υλικά για να προσφέρουν σε όσους τα χρειάζονται μια εμπειρία χρήσης όσο γίνεται πιο κοντά στο βιολογικό πόδι. Ίσως, λένε κάποιοι, στο όχι πολύ μακρινό μέλλον, τα προσθετικά τεχνητά μέλη να φτάσουν να είναι πιο ικανά κι από τα βιολογικά.