-
Period: to
Βουβός κινηματογράφος (Stummfilmzeit)
Ο όρος αυτός αναφέρεται σε ταινίες που δεν είχαν συγχρονισμένο ηχογραφημένο ήχο. Οι διάλογοι γίνονταν μέσω παντομίμας και με κάρτες τίτλων-διαλόγων, που εμφανίζονταν σε σημεία της ταινίας για να διηγηθούν-σχολιάσουν σημεία της ιστορίας και να εμφανίσουν διαλόγους. Αρχικά οι ταινίες συνοδευόταν από ζωντανή μουσική, που από τότε αναγνωρίστηκε σαν βασικό στοιχείο τους. Οι ηθοποιοί έδιναν μεγάλη έμφαση στη γλώσσα του σώματος και στις εκφράσεις του προσώπου, για να γίνουν πιο κατανοητοί στο κοινό. -
Πρώτη δημόσια προβολή (διάρκειας 15 λεπτών)
Η πρώτη δημόσια προβολή έγινε σε καμπαρέ του Βερολίνου (λίγες εβδομάδες πριν από την προβολή των αδελφών Λιμιέρ) με το ιστορικό Bioscop, μια μηχανή προβολής που εφηύραν οι αδελφοί Σκλαντανόφσκι.
Πρόκειται για μια ταινία διάρκειας 15 λεπτών στο κλείσιμο του προγράμματος, αποτελούμενο από 8 σύντομες ιστορίες (Das boxende Känguruh, Bauerntanz zweier Kinder, Serpentinen Tanz, Jongleur κα.) -
Ο φοιτητής της Πράγας (Der Student von Prag)
Ταινία τρόμου των Hanns Heinz Ewers, Stellan Rye και Paul Wegener (ο οποίος και πρωταγωνιστεί). Το σενάριό της βασίστηκε στο διήγημα "Ουίλιαμ Ουίλσον" του Έντγκαρ Άλλαν Πόε, το ποίημα The December Night του Alfred de Musset, και τον Faust του Goethe. Κεντρικό θέμα είναι η ιστορία ενός νέου που υπογράφει συμβόλαιο με ένα μάγο προκειμένου να αποκτήσει την αγάπη μιας κοντέσας. Θεωρείται ως η πρώτη ανεξάρτητη ταινία παγκοσμίως. -
Period: to
Γερμανικος εξπρεσιονισμός (Der deutsche Expressionismus)
Kίνημα τέχνης που έκανε την εμφάνιση του στη Γερμανία μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ήταν μέρος του εξπρεσιονιστικού κινήματος που εκδηλώθηκε γενικότερα στην Ευρώπη. Οι πρώτες εξπρεσιονιστικές ταινίες λόγω έλλειψης χρημάτων γυρίστηκαν σε μη-ρεαλιστικά γεωμετρικά παράλογα σκηνικά. Συχνά διαπραγματευόταν θέματα όπως την τρέλα, την παράνοια, την προδοσία κα. Δύο κινηματογραφικά είδη που έχουν επηρεαστεί ιδιαίτερα από το γερμανικό εξπρεσιονισμό είναι οι ταινίες τρόμου και το φιλμ νουάρ. -
Period: to
Ομιλών και έγχρωμος κινηματογράφος (Ton- und Farbfilm)
Η ιστορία του ηχογραφημένου κινηματογραφικού ήχου ξεκίνησε το 1926. Περίπου την ίδια περίοδο με την προσαρμογή του ήχου, ξεκίνησαν συστηματικές προσπάθειες για την προσθήκη χρώματος. -
Μετρόπολις (Metropolis)
Δραματική, επική ταινία επιστημονικής φαντασίας, που ανήκει στο είδος του γερμανικού εξπρεσιονισμού. Η σκηνοθεσία έγινε από τον Φριτς Λανγκ σε σενάριο της Τέα φον Χάρμπου, και βασίστηκε στο ομώνυμο μυθιστόρημά της. Σήμερα η ταινία θεωρείται πρωτοπόρος τους είδους της επιστημονικής - φαντασίας, και είναι μάλιστα η πρώτη μεγάλης διάρκειας ταινία τους είδους, που κυκλοφόρησε. -
Ο γαλάζιος άγγελος (Der blaue Engel)
Tαινία του μεσοπολέμου σε σκηνοθεσία Γιόζεφ φον Στέρνμπεργκ με πρωταγωνιστές τους Μάρλεν Ντίτριχ και Έμιλ Γιάνινγκς. Το σενάριο γράφτηκε με πρότυπο το μυθιστόρημα Ο Προφέσορ Ούνρατ του Χάινριχ Μαν και αποτελεί μια αλληγορία για την πτώση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Η υπόθεση του έργου είναι μια ψυχογραφική ιστορία έρωτα και καταστροφής, με την οποία η Μαρλέν Ντίντριχ καθιερώθηκε διεθνώς ως τραγουδίστρια και ηθοποιός. -
Βίκρωρ και Βικτώρια (Viktor und Viktoria)
Κωμωδία-μιούζικαλ που σκηνοθετήθηκε από τον Reinhold Schünzel, με την Renate Müller στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Η ταινία ήταν από τις λίγες που δεν λογοκρίθηκε από το ναζιστικό καθεστώς. Διασκευάστηκε 5 φορές στον κινηματογράφο και την τηλεόραση μέχρι το 1995. -
Period: to
Τα χρόνια του ναζισμού
Ο κινηματογράφος υπήρξε ένα απ’τα πιο προπαγανδιστικά όργανα των Ναζί. Ο έλεγχος του γερμανικού κινηματογράφου επιτεύχθηκε μέσω της σταδιακής κρατικοποίησης του. Περισσότεροι από 1500 ηθοποιοι, σκηνοθέτες και άλλοι συντελεστές ταινιών αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την χώρα. Εγκρίνονταν μόνο ταινίες που δεν απειλούσαν το καθεστώς. Ελάχιστες εξαιρέσεις ταινιών που δεν συμφωνούσαν με τα ιδεολογικά πρότυπα κινδύνευαν με λογοκρισία. -
Ο αιώνιος Εβραίος (Der ewige Jude)
Η ταινία γυρίστηκε υπό την εποπτεία του υπουργού προπαγάνδας των Ναζί, Γιόζεφ Γκέμπελς, και είναι ένα αντισημιτικό προπαγανδιστικό φιλμ, το τελικό αποτέλεσμα του οποίου διεκδικεί το κύρος των χειροπιαστών αποδείξεων για τον χαρακτήρα και την δράση του εβραϊκού λαού: Οι εικόνες και το μοντάζ είναι διευθετημένα με τέτοιον τρόπο ώστε να δίνουν την ψευδαίσθηση πως πρόκειται για ντοκιμαντέρ. Η ταινία ήταν κυρίως προϊόν της φαντασίας του Γκέμπελς. -
Οι δολοφόνοι είναι ανάμεσά μας (Die Mörder sind unter uns)
Η ταινία του Wolfgang Staudte ήταν η πρώτη μεταπολεμική ταινία μιας σειράς ταινιών που είχαν ως θέμα τη ζωή στην κατεστραμένη από τον πόλεμο Γερμανία και την αντιμετώπιση του παρελθόντος (Trümmerfilme). Ήταν επηρεασμένη σε μεγάλο βαθμό από τον ιταλικό νεορεαλισμό και είχε χαρακτήρα ντοκιμαντέρ. -
Schwarzwaldmädel (Αγγλ. Black Forest Girl)
Με την ταινία αυτή ξεκινάει μια περίοδος στη τότε Δυτική Γερμανία, όπου στο προσκήνιο έρχονται ταινίες, που έχουν ως βασικό στόχο να ξεφύγουν από τη μιζέρια του πολέμου και να ψυχαγωγήσουν. Την δεκαετία του ΄50 κυριαρχούν τρείς κατηγορίες ταινιών (οι λεγ. Heimatfilme, Schlagerfilme και Kriegsfilme), που χαρακτηρίζονταν από μελοδραματική υπόθεση, είχαν ως θέμα τον έρωτα, το γάμο και την οικογένεια ή πρόβαλαν την μουσική επένδυση της ταινίας. -
Period: to
Νέος Γερμανικός Κινηματογράφος (Neuer deutscher Film)
Δημιουργήθηκε από τη δεύτερη μεταπολεμική γενιά κατά τη δεκαετία του ’60. Η καταπιεσμένη ενοχή της προηγούμενης γενιάς για τον πόλεμο και η έμμονη ιδέα του παρελθόντος βρήκαν έκφραση μέσα από τις ταινίες Γερμανών δημιουργών του κινηματογράφου, όπως είναι οι Βέρνερ Χέρτζογκ, Φόλκερ Σλέντορφ, Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, Βιμ Βέντερς, Βέρνερ Σρέτερ, Χέλμα Ζάντερς Μπραμς, και Μαργκαρέτε φον Τρότα. -
Αγκίρε, η μάστιγα του Θεού (Aguirre, der Zorn Gottes)
Μία εξαιρετική συμβολική ταινία, που αποτελεί παράλληλα κι ένα πεσιμιστικό σχόλιο γύρω από τη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης. Η ταινία του Βέρνερ Χέρτζοκ σηματοδοτεί την αρχή της σχέσης του σκηνοθέτη με τον Κλάους Κίνσκι, ο οποίος δίνει μία από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του. -
Ιάκωβος ο ψεύτης (Jacob der Lügner)
Παραγωγή της Πρώην Ανατολικής Γερμανίας, η ταινία του Φράνκ Μπάιερ αποτελεί την πιο διάσημη ταινίας της Ανατολικής Γερμανίας που έφτασε μέχρι τις υποψηφιότητες των Οσκαρ και το Φεστιβάλ του Βερολίνου. Βασικός εκπρόσωπος του κινηματογράφου της Ανατολικής Γερμανίας ο Μπάιερ σκηνοθετεί κυρίως ταινίες πολιτικού χαρακτήρα. -
Ο Γάμος της Μαρία Μπράουν (Die Ehe der Maria Braun)
Σε σκηνοθεσία του σκηνοθέτη, σεναριογράφου και ηθοποιού Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, αποτελεί το πιο εμπορικό φιλμ του Φασμπίντερ, με τη Χάνα Σιγκούλα στο ρόλο που ταυτίστηκε μαζί του. Στο επίκεντρο είναι η ζωή μιας δυναμικής Γερμανίδας στη μεταπολεμική Γερμανία, μέσα από την οποία ο Φασμπίντερ επιχειρεί μια κριτική στο γερμανικό θαύμα. Η σταδιακή οικονομική και κοινωνική άνοδος μιας απλής γυναίκας αμέσως μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο αντιπαραβάλλεται με την σταδιακή συναισθηματική της απονεύρωση. -
Το υποβρύχιο (Das Boot)
Θεωρείται ως μία από τις καλύτερες πολεμικές περιπέτειες όλων των εποχών στον κινηματογράφο. Σε σκηνοθεσία του Wolfgang Petersen, η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Lothar-Günther Buchheim που γράφτηκε το 1973. Σημείωσε παγκόσμια εμπορική επιτυχία, απέσπασε πολύ καλές κριτικές και ήταν υποψήφια για έξι βραβεία Όσκαρ. -
Παρίσι Τέξας (Paris, Texas)
Η ταινία που θεωρείται το αριστούργημα του Βιμ Βέντερς και του χάρισε το Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών είναι ένα από τα ωραιότερα, πιο μελαγχολικά και αρχετυπικά road movies όλων των εποχών. Ο Χάρι Ντιν Στάντον, ως Τράβις και η Ναστάζια Κίνσκι, ως Τζέιν, δίνουν εξαιρετικές ερμηνείες, κάτω από τους ήχους του μοναδικού σάουντρακ του Ράι Κούντερ. -
Period: to
Ο κινηματογράφος μετά την επανένωση της Γερμανίας
Το ενδιαφέρον για τον κινηματογράφο αυξήθηκε με την επανένωση της Γερμανίας. Γυρίστηκαν ταινίες όλων των ειδών και δημιουργήθηκαν νέες τάσεις που έφεραν στο προσκήνιο ένα νέο κινηματογραφικό τοπίο. -
Τρέξε, Λόλα, τρέξε (Lola rennt)
Η ταινία σε σκηνοθεσία του Τομ Τίκβερ προβλήθηκε σε περισσότερρες από 40 χώρες του κόσμου και κέρδισε πολυάριθμα βραβεία. Εντάσσεται σε ένα μοντέρνο ευρωπαϊκό καλλιτεχνικό κίνημα, που θέλει ταινίες πρωτότυπες, επηρεασμένες από την ποπ κουλτούρα του '60 και με αποφυγή των έντονων πολιτικών θεμάτων. Με έντονη παρουσία της μουσικής που δίνει τον ρυθμό στις εικόνες, χαρακτηρίζεται από μια παράδοξη μεταφυσική των σχέσεων, όπου η σύμπτωση, η μοίρα ή η νομοτέλεια, καθορίζει την κίνηση της αφήγησης. -
Αντίο Λένιν (Goodbye Lenin)
H πολυβραβευμένη ταινία του Γερμανού σκηνοθέτη Βόλφγκαγκ Μπέκερ προβλήθηκε σε πάνω από τριάντα χώρες, ενώ την παρακολούθησαν 5,7 εκατομμύρια Γερμανών θεατών. Κέρδισε 8 βραβεία Lola, καθώς και το βραβείο καλύτερης ευρωπαϊκής ταινίας στο Φεστιβάλ του Βερολίνου. Η σεναριακή και σκηνοθετική πένα του Μπέκερ είναι ιδιοφυής και απολαυστική και περνά σαφέστατα πολιτικά μηνύματα, αποφεύγοντας να πάρει θέση υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς για την μετά την πτώση κατάσταση. -
Μαζί ποτέ (Gegen die Wand)
Η ταινία σε σκηνοθεσία του Φατίχ Ακίν τιμήθηκε με τη Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ Βερολίνου, φέρνοντας ξανά το βραβείο σε μία γερμανική ταινία μετά από σχεδόν δύο δεκαετίες. Πρόκειται για ένα ωμό και δυνατό δράμα, που θίγει ζητήματα ταυτότητας και ψυχολογικού αδιέξοδου των Τούρκων μεταναστών δεύτερης γενιάς στη Γερμανία. -
Οι ζωές των άλλων (Das Leben der Anderen)
Δραματική ταινία του σεναριογράφου και σκηνοθέτη Φλόριαν Χένκελ φον Ντόνερσμαρκ (Florian Henckel von Donnersmarck). Το σενάριο της ταινίας εκτυλίσσεται στο Ανατολικό Βερολίνο του 1984. Η ταινία βραβεύτηκε με το Βραβείο Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας, ενώ σημείωσε ρεκόρ υποψηφιοτήτων στα Γερμανικά Βραβεία Κινηματογράφου. Ο σκηνοθέτης απαντάει στο βάρβαρο καθεστώς της πρώην Ανατολικής Γερμανίας με μια ιστορία χαρακτήρων, και μεγιστοποιεί τον αντίκτυπο της συλλογικής αμαρτίας. -
Το κύμα (Die Welle)
Είναι ένα κοινωνικό-πολιτικό θρίλερ σε σκηνοθεσία του Ντένις Γκάνζελ με πρωταγωνιστές τους Φρέντερικ Λάου, Τζένιφερ Ούλριχ και Μαξ Ρίμελτ. Βασίζεται στο κοινωνικό πείραμα του Ron Jones, Το Τρίτο Κύμα, και γνώρισε μεγάλη επιτυχία.
