Ιστορική αναδρομή της λογοθεραπείας

  • 600 BCE

    Α

    Οι έως τον 6ο αιώνα π.X. επικρατούσες αντιλήψεις, προπάντων στους αρχαίους πολιτισμούς της Μεσοποταμίας και της Περσίας, ότι οι διαταραχές του Λόγου και της Ομιλίας οφείλονταν σε επιδράσεις κακών/ακάθαρτων πνευμάτων (Δαιμονολογία) άρχισαν να εκτοπίζονται από την προσπάθεια για πιο πραγματιστικές και ιατρικώς εμπεριστατωμένες ερμηνείες.
  • 500 BCE

    Β

    Β
    Από τον 5ο αιώνα π.Χ. οι Ιατρικές Σχολές του Ιπποκράτη του Κώου (460-370 π.Χ.) και του Αριστοτέλη (384-322 π.Χ.) ασχολήθηκαν πιο επισταμένως με τις λειτουργίες και τις διαταραχές της αναπνοής, της άρθρωσης και της γλώσσας γενικότερα, θέτωντας επιστημονικές βάσεις στη μελέτη τους.
  • Γ

    Γ
    Το 1861 ο Paul Broca (1824-1880) εντοπίζει το κέντρο λόγου στον εγκεφαλικό φλοιό, στην τρίτη του έλικα και περιγράφει λειτουργικές επιπλοκές από βλά­βες της περιοχής αυτής. Το 1864 ο Trousseau ορίζει την Αφασία.
  • Δ

    Δ
    Ο ψυχίατρος Carl Wernicke (1848-1905) εντοπίζει το αι­σθητικό κέντρο (1874) και κάνει περιγραφή των διαδικασιών κατανόη­σης και λόγου σε σχέση με το όλο πλέγμα των νευρικών διεργασιών.