-
1564
Ανακάλυψη του γραφίτη
Στην Κάμπρια της ΒΔ Αγγλίας εξόρυξαν τη μεγαλύτερη ποσότητα γραφίτη που βρέθηκε ποτέ. Στην αρχή νόμιζαν ότι το ορυκτό ήταν μία μαλακή μορφή μολύβδου. H συσχέτιση αυτή έχει παραμείνει: ακόμα χρησιμοποιούμε τον όρο «μολύβι» αν και δεν περιέχει μόλυβδο.
φωτ. Από έκθεμα στο Derwent Pencil Museum -
1565
Μελέτη του γραφίτη
Ο Κόνραντ Γκέσνερ (Conrad Geßner), ένας Ελβετός φυσιοδίφης, ήταν ο πρώτος άνθρωπος που μελέτησε και περιέγραψε τον γραφίτη ως ξεχωριστό ορυκτό. -
Period: 1580 to
Πρώτες χρήσεις του γραφίτη
Ο γραφίτης χρησιμοποιήθηκε ως λιπαντικό για κανόνια και άλλα όπλα. Επίσης τον έκοψαν σε ράβδους και τον χρησιμοποίησαν ως εργαλείο για τη σήμανση των προβάτων. Κάπως έτσι αντιλήφθηκαν ότι ήταν κατάλληλο υλικό για σχέδιο και μπορούσε να αξιοποιηθεί καλλιτεχνικά. -
Period: to
Πρώτα σχέδια από γραφίτη
Τα πρώτα σχέδια σε γραφίτη ονομάζονταν σχέδια Plumbago. Γίνονταν κυρίως πάνω σε ύφασμα (βελούδο), ως προπαρασκευαστικά σχέδια για χαρακτικά. Ολλανδοί και Βρετανοί καλλιτέχνες εργάστηκαν με μολύβι (γραφίτη) όπως οι Simon van de Passe, Nicholas Hilliard, Isaac και Peter Oliver και Abraham Blooteling. -
Σχέδια από γραφίτη
O Τόμας Φόρστερ (Thomas Forster) θεωρείται ότι είναι ένας από τους πρώτους καλλιτέχνες που έκαναν σχέδια από γραφίτη ως αυτοτελή έργα.
φωτ. Thomas Forster, Πορτρέτο της Λαίδης Αν Τσόρτσιλ, γραφίτης σε βελούδο, 1700, Βικτόρια και Άλμπερτ Μουσείο, Λονδίνο -
Ο νονός του "γραφίτη"
Η ονομασία γραφίτης, από το ελληνικό ρήμα «γράφω» αποδόθηκε στο ορυκτό το 1789 από τον Γερμανό γεωλόγο Abraham Gottlob Werner για να μη συγχέεται πλέον με τον μόλυβδο. -
Μολύβι από τεχνητό γραφίτη
Ο Joseph Hardtmuth στη Βιέννη κατάφερε να δημιουργήσει το πρώτο τεχνητό μολύβι από γραφίτη, αναμειγνύοντας πηλό και σκόνη γραφίτη. Το νέο μολύβι ήταν πιο οικονομικό και μπορούσε να διατεθεί μαζικά. Η εταιρεία του (Koh-i-Noor) ήταν η πρώτη που κατοχύρωσε πνευματικά δικαιώματα μαζικής παραγωγής μολυβιού. (Άλλες εταιρείες κατασκευής μολυβιών, π.χ. Faber-Castell, υπήρχαν στη Γερμανία, αλλά χρησιμοποιούσαν καθαρό γραφίτη από την Αγγλία.) -
Παραγωγή μολυβιού στη Γαλλία
Οι ναυτικοί αποκλεισμοί κατά τη διάρκεια των Ναπολεόντειων Πολέμων εμπόδιζαν την εισαγωγή μολυβιών στη Γαλλία από την Αγγλία ή τη Γερμανία. Ο Νικολά Ζακ Κοντέ Nicolas-Jacques Conté ανακάλυψε μια τεχνική παρόμοια με αυτή του Hardtmuth, αναμειγνύοντας άργιλο (πηλό) και γραφίτη. Μεταβάλλοντας τις αναλογίες αργίλου και γραφίτη, ανέπτυξε τις τονικές διαβαθμίσεις των μολυβιών που χρησιμοποιούνται ακόμα
σήμερα. -
Καλλιτεχνικές δημιουργίες
Η καινοτομία του Κοντέ συμβάδισε με την άνοδο του ρομαντισμού και του νεοκλασικισμού στη Γαλλία. Ορισμένα από τα πρώτα αριστουργήματα στο σχέδιο με μολύβι δημιουργήθηκαν από καλλιτέχνες όπως ο Ινγκρές (Jean-Auguste-Dominique Ingres) και ο Ντελακρουά (Eugène Delacroix). -
Κατασκευή μολυβιών στις ΗΠΑ
Κατά τη διάρκεια του πολέμου του 1812 οι εισαγωγές αγαθών στις Ηνωμένες Πολιτείες μειώθηκαν σημαντικά και ανάμεσα στα άλλα παρατηρήθηκε έλλειψη μολυβιών. Ένας επιπλοποιός από τη Μασαχουσέτη, ο William Munroe, εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία και επινόησε τη δική του φόρμουλα γραφίτη (κατώτερης ποιότητας από αυτή των Ευρωπαίων) και άρχισε να κατασκευάζει τα πρώτα αμερικανικά μολύβια. -
Το μολύβι εξελίσσεται
Ο Joseph Dixon, του οποίου η οικογένεια είχε ένα ορυχείο γραφίτη στη Μασαχουσέτη, κατασκεύαζε πολλά βιομηχανικά προϊόντα από γραφίτη, όπως γυαλιστικά, λιπαντικά, μη διαβρωτικά χρώματα κ.ά.. Το 1827, παρουσίασε το δικό του μολύβι από γραφίτη και το ενδιαφέρον του για τη νέα βιομηχανική τεχνολογία οδήγησε σε καινοτομίες στη μαζική παραγωγή, καθιστώντας το μολύβι Dixon το πιο ευρέως παραγόμενο μολύβι της εποχής του. -
Το μολύβι αποκτά τη γόμα του
Η γόμα, μια καινοτομία από τον Hymen Lipman από τη Φιλαδέλφεια, προσαρτήθηκε σε μολύβια. Οι πρώτες γόμες από καουτσούκ υπήρχαν από τη δεκαετία του 177, αλλά σπάνια χρησιμοποιούνταν, μέχρι που ο Charles Goodyear κατάφερε το 1839 να επεξεργαστεί το καουτσούκ και να το κάνει πιο ανθεκτικό (βουλκανισμός). Μέχρι σήμερα, οι γόμες με μολύβι είναι κυρίως αμερικάνικο φαινόμενο.