-
Period: 1822 BCE to
Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΧΡΗΜΑΤΩΝ
Στις 22 Οκτωβρίου 1822, πάλι υπό την ηγεσία της, οι Μυκονιάτες απώθησαν εκ νέου τους Τούρκους που είχαν αποβιβαστεί στη νήσο. Εξόπλισε και εφοδίασε 150 άνδρες για να εκστρατεύσει στην Πελοπόννησο και έστειλε δυνάμεις και οικονομική υποστήριξη στη Σάμο, όταν το νησί απειλήθηκε από τους Τούρκους. Αργότερα έστειλε άλλο σώμα 50 ανδρών στην Πελοπόννησο, οι οποίοι συμμετείχαν στην Άλωση της Τριπολιτσάς από τους Έλληνες. Επίσης ξόδεψε χρήματα για την ανακούφιση των στρατιωτών και των οικογενειών τους -
ΜΑΝΤΩ ΜΑΥΡΟΓΕΝΟΥΣ
Γεννήθηκε στην Τεργέστη το 1796 με το βαπτιστικό όνομα Μαγδαληνή-Αδαμαντία[2] και ήταν κόρη του εμπόρου και μέλους της Φιλικής Εταιρείας, Νικόλαου Μαυρογένη και της Ζαχαράτης Μπάτη. -
Period: to
Η ΛΕΗΛΑΤΗΣΗ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΤΗΣ
Μετακόμισε στο Ναύπλιο το 1823, για να βρίσκεται στον πυρήνα του αγώνα, αφήνοντας την οικογένειά της. Την εποχή εκείνη γνώρισε τον Δημήτριο Υψηλάντη, με τον οποίον και αρραβωνιάστηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα. Σύντομα, έγινε διάσημη σε όλη την Ευρώπη για τη γενναιότητά της. Αλλά το Μάιο του ίδιου χρόνου, το σπίτι της κάηκε τελείως η περιουσία της. Μετά από αυτό πήγε στην Τρίπολη για να είναι μαζί με τον Υψηλάντη, ενόσω ο Παπαφλέσσας τής παρείχε τροφή. -
Η επιστολή στην Αγγλία και στην Γαλλία
Το 1824 απηύθυνε επιστολές στις Αγγλίδες και τις Γαλλίδες για να βοηθήσουν την Επανάσταση,
ο αγώνας της απέναντι στον Υψηλάντη που είχε αθετήσει την υπόσχεση γάμου δεν
ευοδώθηκε. -
Η καταγγελία στον Υψηλάντη
Το 1827 κατήγγειλε τον Υψηλάντη στην Γ’ Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας, αλλά η αναφορά της δεν έγινε δεκτή. Μόνη και πάμφτωχη μετά την Επανάσταση εγκαταστάθηκε στην Αίγινα. -
Χήρα ή απόμαχος
Το 1834 έλαβε από τον Καποδίστρια μια μικρή
σύνταξη ως «χήρα ή απόμαχος» πολέμου, αντέδρασε δηλώνοντας ότι ούτε χήρα υπήρξε ούτε απόμαχος και ζήτησε να αναγνωριστούν οι υπηρεσίες της στον Αγώνα,
όπως των ανδρών που πολέμησαν. -
Ο ΘΆΝΑΤΟΣ ΤΗΣ ΜΑΝΤΩ ΜΑΥΡΟΓΕΝΟΥΣ
Ακολούθως, μετακόμισε στην Πάρο το 1840, όπου κατοικούσαν μερικοί από τους συγγενείς της. Πέθανε από τυφοειδή πυρετό στην Πάρο τον Ιούλιο του 1840, μόνη, λησμονημένη και πάμφτωχη, έχοντας ξοδέψει όλη της την περιουσία για τον αγώνα για την ελευθερία. Η Μαντώ ήταν πολύ όμορφη και θα μείνει πάντα πρότυπο για την γενναιότητά της.