-
Συνθήκη των Βρυξελλών
Οι χώρες της Αγγλίας, της Γαλλίας, του Βελγίου, της Ολλανδίας και του Λουξεμβούργου υπέγραψαν στις Βρυξέλλες, μία πεντηκονταετή αμυντική συνθήκη περί αμοιβαίας βοήθειας σε περίπτωση που
οποιοδήποτε μέλος - Χώρα θα δεχόταν εξωτερική ένοπλη επίθεση, η οποία περιλάμβανε εκτός των διαφόρων αμυντικών όρων και άλλους εμπορικούς, οικονομικούς και συντονιστικούς όρους. -
Δημιουργία Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα
Η Διακήρυξη Σουμάν, πρότεινε τη δημιουργία μιας Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα, τα μέλη της οποίας θα διαχειρίζονταν από κοινού την παραγωγή άνθρακα και χάλυβα. Η ΕΚΑΧ, της οποίας ιδρυτικά μέλη ήταν η Γαλλία, η Δυτική Γερμανία, η Ιταλία, οι Κάτω Χώρες, το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο, ήταν ο πρώτος από μια σειρά υπερεθνικών ευρωπαϊκών θεσμών που τελικά μετεξελίχθηκαν στη σημερινή "Ευρωπαϊκή Ένωση". -
Συνθήκη των Παρισίων για την δημιουργία της Ευρωπαικής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ)οινότητας Άνθρακα και Χάλυβα
Σκοπός της συνθήκης ήταν η δημιουργία αλληλεξαρτήσεων στον κλάδο του άνθρακα και του χάλυβα, έτσι ώστε να μην μπορεί μία χώρα να κινητοποιεί τις ένοπλες δυνάμεις της χωρίς να το γνωρίζουν οι υπόλοιπες. Με αυτόν τον τρόπο καλλιεργήθηκε ένα κλίμα εμπιστοσύνης και εκτονώθηκαν οι εντάσεις μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Συνθήκη ΕΚΑΧ τέθηκε σε ισχύ στις 23 Ιουλίου 1952 και έληξε ακριβώς 50
χρόνια μετά, στις 23 Ιουλίου 2002. -
Συνθήκες της Ρώμης: Συνθήκες ΕΟΚ και Ευρατόμ
Σκοπός: ίδρυση της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (ΕΟΚ) και της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Ατομικής Ενέργειας (Ευρατόμ). Κυριότερες αλλαγές: επέκταση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, ώστε να συμπεριλαμβάνει και τη γενική οικονομική συνεργασία. Η ημερομηνία υπογραφής τους (25 Μαρτίου 1957) θεωρείται η επίσημη ημερομηνία γέννησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. -
Συνθήκη Συγχώνευσης - Συνθήκη των Βρυξελλών
Σκοπός: εξορθολογισμός της λειτουργίας των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων. Κυριότερες αλλαγές: δημιουργία μιας ενιαίας Επιτροπής και ενός ενιαίου Συμβουλίου και για τις τρεις -την εποχή εκείνη- Ευρωπαϊκές Κοινότητες (ΕΟΚ, Ευρατόμ, ΕΚΑΧ). Καταργήθηκε με τη Συνθήκη του Άμστερνταμ η οποία και την αντικατέστησε. -
Συνθήκη Συγχώνευσης - Συνθήκη των Βρυξελλών
Σκοπός: εξορθολογισμός της λειτουργίας των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων.
Κυριότερες αλλαγές: δημιουργία μιας ενιαίας Επιτροπής και ενός ενιαίου Συμβουλίου και για τις τρεις -την εποχή εκείνη- Ευρωπαϊκές Κοινότητες (ΕΟΚ, Ευρατόμ, ΕΚΑΧ). Καταργήθηκε με τη Συνθήκη του Άμστερνταμ. -
Υπογραφή προσχώρησης της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα
Ο Κ. Καραμανλής πρωθυπουργός της Ελλάδας κατάφερε τον Μάιο του 1979 την υπογραφή της Πράξης Προσχώρησης της Ελλάδας, στην Αθήνα (Ζάππειο Μέγαρο), Οι διαπραγματεύσεις που είχαν προηγηθεί ήταν σκληρές, διότι αρχικά μας είχαν προτείνει μία προενταξιακή μεταβατική περίοδο πριν από την πλήρη θεσμική ενσωμάτωση της χώρας, προκειμένου να πραγματοποιηθούν οι αναγκαίες οικονομικές μεταρρυθμίσεις. Η επίσημη ένταξη της Ελλάδας πραγματοποιήθηκε την 1η Ιανουαρίου 1981. -
Συνθήκη Σένγκεν
Συμφωνία του Σένγκεν, γνωστή και ως Συνθήκη του Σένγκεν, ονομάζεται η συμφωνία που υπεγράφη στην κωμόπολη Σένγκεν του Λουξεμβούργου ανάμεσα σε πέντε κράτη μέλη των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΕΚ) (Βέλγιο, Γερμανία, Γαλλία, Λουξεμβούργο και Ολλανδία) και είχε ως στόχο την προοδευτική κατάργηση των ελέγχων στα κοινά σύνορα, την καθιέρωση της ελεύθερης κυκλοφορίας για όλα τα πρόσωπα, υπηκόους των κρατών που υπέγραψαν τη Συμφωνία, καθώς και την
αστυνομική και δικαστική συνεργασία. -
Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη Χάγη και Λουξεμβούργο
Σκοπός: μεταρρύθμιση των θεσμικών οργάνων εν όψει της προσχώρησης της Πορτογαλίας και της Ισπανίας και επίσπευση της διαδικασίας λήψης αποφάσεων εν όψει της ενιαίας αγοράς.
Κυριότερες αλλαγές: επέκταση της ψηφοφορίας με ειδική πλειοψηφία στο Συμβούλιο (ώστε να είναι πιο δύσκολη η επιβολή βέτο από μία χώρα σε προτεινόμενη νομοθετική πράξη), θέσπιση διαδικασιών συνεργασίας και σύμφωνης γνώμης που ενισχύουν τον ρόλο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. -
Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση - Συνθήκη του Μάαστριχτ
Η Συνθήκη του Μάαστριχτ, που έλαβε το όνομά της από την πόλη Μάαστριχτ στην οποία και υπεγράφη, αποτελεί την τρίτη κατά σειρά θεμελιώδη συνθήκη με την οποία ολοκληρώθηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση ως σύγχρονος θεσμός, ύστερα από τη Συνθήκη της Ρώμης και την Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη (1986). Σκοπός: προετοιμασία της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης και θέσπιση ορισμένων στοιχείων της πολιτικής ένωσης (ιθαγένεια, κοινή πολιτική εξωτερικών και εσωτερικών υποθέσεων). -
Συνθήκη του Άμστερνταμ
Η Συνθήκη του Άμστερνταμ υπεγράφη από τους υπουργούς
Εξωτερικών των τότε 15 κρατών μελών. Τέθηκε σε ισχύ την 1 Μαΐου του 1999. Η συνθήκη του Άμστερνταμ τροποποίησε ορισμένες διατάξεις της συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Σκοπός: μεταρρύθμιση των θεσμικών οργάνων της ΕΕ εν όψει της προσχώρησης νέων κρατών μελών στην Ένωση. Κυριότερες αλλαγές: τροποποίηση, νέα αρίθμηση και ενοποίηση των Συνθηκών ΕΕ και ΕΟΚ. Μεγαλύτερη διαφάνεια στη λήψη αποφάσεων. -
Συνθήκη της Νίκαιας
Η Συνθήκη της Νίκαιας μεταρρύθμισε την θεσμική δομή της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να προσαρμοσθεί στην προς ανατολάς διεύρυνση. Σκοπός: μεταρρύθμιση των θεσμικών οργάνων, ώστε να μπορεί η ΕΕ να λειτουργεί αποτελεσματικά μετά την αύξηση των κρατών μελών της σε 25. Κυριότερες αλλαγές: μέθοδοι τροποποίησης της σύνθεσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και επανακαθορισμός του συστήματος ψηφοφορίας στο Συμβούλιο. Η Συνθήκη της Νίκαιας τέθηκε σε ισχύ την 1η Φεβρουαρίου 2003. -
Συνθήκη της Λισαβόνας
Σκοπός: να γίνει η ΕΕ πιο δημοκρατική, πιο αποτελεσματική και πιο ικανή να αντιμετωπίζει "με μία φωνή" παγκόσμια προβλήματα, όπως η κλιματική αλλαγή.
Κυριότερες αλλαγές: πιο ισχυρό Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αλλαγή των διαδικασιών ψηφοφορίας στο Συμβούλιο, πρωτοβουλία των πολιτών, μόνιμος πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, νέος Ύπατος Εκπρόσωπος για Θέματα Εξωτερικής Πολιτικής, νέο διπλωματικό σώμα της ΕΕ.
