-
Τοπικά Πολιτεύματα
«Μεσσηνιακή Γερουσία»
«Οργανισμός της Πελοποννησιακής Γερουσίας»
«η Βουλή της Θετταλομαγνησίας»
«Οργανισμός της Γερουσίας της Δυτικής Ελλάδος» και
η «Νομική Διάταξις της Ανατολικής Χέρσου Ελλάδος» ή «Οργανισμός του Αρείου Πάγου, Γερουσίας της Ανατολικής Ελλάδος» -
Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος
Η ψήφιση του πρώτου ελληνικού συντάγματος από την Α΄ Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου έγινε τον Ιανουάριο του 1822.
Το Σύνταγμα, «Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος». Η «Διοίκησις» αποτελείτο από το «Βουλευτικόν» και το «Εκτελεστικόν», δύο συλλογικά όργανα με ενιαύσια θητεία, τα οποία «ισοσταθμίζονταν» στη νομοπαραγωγική διαδικασία, ενώ το «Δικαστικόν» ήταν ενδεκαμελές και ανεξάρτητο από «τας άλλας δύο δυνάμεις». -
Νόμος της Επιδαύρου
Τον Απρίλιο του 1823 αναθεώρησε η Β΄ Εθνοσυνέλευση, η οποία συνήλθε στο Άστρος. το προϊσχύσαν Σύνταγμα και ονομάστηκε «Νόμος της Επιδαύρου». -
Πολιτικό Σύνταγμα της Ελλάδος
Στην Τροιζήνα το Μάιο του 1827 ψηφίσθηκε από τη Γ΄ Εθνοσυνέλευση, το «Πολιτικόν Σύνταγμα της Ελλάδος» που έμεινε στην ιστορία ως το πιο φιλελεύθερο και δημοκρατικό σύνταγμα της εποχής του
Κατόπιν, με ψήφισμά της εξέλεξε τον Ιωάννη Καποδίστρια «Κυβερνήτη της Ελλάδος» για επτά χρόνια και ψήφισε . -
Εποχή Καποδίστρια 1828-1832
Ο Καποδίστριας εισηγήθηκε στη Βουλή, και αυτή με ψήφισμά της, τον Ιανουάριο του 1828 αποδέχθηκε, την αναστολή της λειτουργίας της ιδίας και του Συντάγματος. Στη θέση της Βουλής ιδρύθηκε το «Πανελλήνιον» και αργότερα η Γερουσία, συμβουλευτικά όργανα, τα οποία μετείχαν «μετά του Κυβερνήτου της Ελλάδος των έργων της Κυβερνήσεως». -
Απόλυτη Μοναρχία Όθωνα 1832-1843
Στην περίοδο αυτή ο μονάρχης περιφρόνησε τη φιλελεύθερη ελληνική ιδιοσυγκρασία και αγνόησε την κοινωνική σύσταση της χώρας η οποία δεν παρείχε καν μόνιμα και σοβαρά ερείσματα απολυταρχικού πολιτεύματος.
Οδηγήθηκαν οι Έλληνες, την 3η Σεπτεμβρίου 1843, σε λαϊκή εξέγερση και σε στάση της φρουράς των Αθηνών με επικεφαλής τον συνταγματάρχη Δ. Καλλέργη. -
1843 - 1862
Μετά την επανάσταση συγκλήθηκε Εθνική Συνέλευση, η οποία συνέπραξε στην κατάρτισή του Συντάγματος και το ψήφισε, το 1844. Ήταν το πρώτο του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους.
Καθιέρωνε την κληρονομική συνταγματική μοναρχία, με κυρίαρχο όργανο του Κράτους τον μονάρχη, στον οποίο αναγνωρίζονταν εκτεταμένες και ουσιώδεις εξουσίες καθώς και το «τεκμήριο της αρμοδιότητας». Το πρόσωπό του ανώτατου άρχοντα χαρακτηριζόταν ιερό και απαραβίαστο.
